Dorothy Paszynska Karailia: “το να μπορείς να δημιουργείς εικόνες είναι δώρο Θεού”

Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Μάλλον γεννήθηκα με ένα μολύβι στο χέρι, γιατί όπως μου λένε οι δικοί μου, μόλις άρχισα να μπουσουλώ πήγαινα και μουτζούρωνα κάθε επιφάνεια που έβρισκα μπροστά μου και από τότε δεν σταμάτησα ποτέ, κάθε μέρα και ένα νέο σκίτσο, μια πινελιά, μια μουτζούρα…

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Κάθε άνθρωπος γεννιέται με κάποιο ταλέντο. Το να μπορείς να δημιουργείς εικόνες είναι κατά κάποιο τρόπο δώρο Θεού.

Αυτό το δώρο είναι που καλούμαστε να αναπτύξουμε ώστε να μπορούμε τελικά να πούμε ότι είμαστε καλλιτέχνες.

Αν και για μένα η λέξη “καλλιτέχνης” φέρει ένα βάρος και θεωρώ ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται αλόγιστα. Πολλοί άνθρωποι είναι ταλαντούχοι, λίγοι όμως έχουν το ήθος, το πείσμα και την ταπεινοφροσύνη που θα έπρεπε να ορίζουν έναν καλλιτέχνη.

Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Επειδή όπως προανέφερα η λέξη καλλιτέχνης είναι βαριά θα πω ότι ως άτομο που προσπαθεί να δημιουργεί… με εκφράζει, η λέξη “ευαισθησία”. Είμαι η ίδια πολύ ευαίσθητη στη ζωή μου σε σημείο που αναρωτιέμαι αν είναι δώρο ή κατάρα…

Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Γιατί μπορείς να δημιουργήσεις και χωρίς έμπνευση;
Νομίζω πως όσες φορές προσπάθησα με το ζόρι να ξεκινήσω κάτι χωρις να έχω έμπνευση, δεν το τελείωσα ποτέ ή κουράστηκα ψυχικά πάρα πολύ για να το ολοκληρώσω.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καν καλλιτέχνη και μάλλον ποτέ δεν θα είμαι με Κ κεφαλαίο όπως είναι στην ερώτηση…
Απλά κάνω αυτό που αγαπώ, ζωγραφίζω , γράφω και χαίρομαι όταν το ένα συμπληρώνει το άλλο. Στη φαντασία κάθε ανθρώπου γεννιούνται εικόνες ως ζωγραφικό γεγονός και εικόνες ως ποιητική πράξη.

Εγώ, λοιπόν, νιώθω ευτυχής όταν μπορώ να τις παντρέψω!

Συχνά ο τίτλος δεν έχει σχέση με το περιεχόμενο ενός καμβά, πρέπει να διαβάσεις το ποίημα ξανά και ξανά για να δεις το περιεχόμενο κρυμμένο μέσα στα χρώματα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν έχω σχέδια, εχω όνειρα… Τα σχέδια μας δημιουργούν προσδοκίες και όταν κάτι στραβώνει απογοητευόμαστε.

Εγώ λοιπόν ονειρεύομαι να μπορώ να πουλώ αυτά που δημιουργώ για να μπορώ να φτιάχνω καινούρια.

Και το λέω με κάθε ειλικρίνεια γιατί κακά τα ψέματα, όλοι θέλουμε η “δουλειά” μας να ανταμοίβεται.

Βιογραφικό.
Η Dorothy Paszynska Karailia γεννήθηκε στην Κρακοβία της Πολωνίας και ζει στο όμορφο Λιτόχωρο.
Παρακολούθησε μαθήματα ψυχολογίας, φυσικοθεραπείας, Shiatsu, μασάζ 1του και 2ου βαθμού, με πτυχία και πρακτική στην Πολωνία.
Ζωγράφος και ποιήτρια με καλλιτεχνικό όνομα Doria , συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και Φεστιβάλ στη Ελλάδα και άλλες χώρες πχ. Πολωνία -Βαρσοβία, Τσανάκαλε -Τουρκία, Διεθνή Έκθεση Κωνσταντινούπολης.
2 Φεστιβάλ Ζωγραφικής, Μουσικής και Ποίησης “Uczta’στη Βαρσοβία
και διάφορα Μπιενάλε.
κτλ…. καθώς έκανε και αρκετές ατομικές εκθέσεις Κατερίνη, Λιτόχωρο και Πολωνία.
Πολλά από τα έργα της επιλέχθηκαν ως εξώφυλλα βιβλίων καθώς και ως διακοσμητικό περιεχόμενο ποιητικών συλλογών ,έχει κάνει και εικονογράφηση σε παραμύθια.
Τον Μάρτιο του 2018 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο “Qvo vadis ψυχή μου” – ποιητική συλλογή εμπλουτισμένη με έργα ζωγραφικής της, απο τον εκδοτικό οίκο Oστρια.
Συμμετέχει στην Ένωση Τεχνών Ελλάδος, και στην Επίμονη Τέχνη.
Μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας
και της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας

“Evviva l”arte” (Ζήτω η τέχνη)

Ταλαντευόμενη
με τις στροφές
των συναισθημάτων,
λερωμένες με βαζελίνη
λογοτεχνικής συμμόρφωσης.
Κάπως διαφορετική,
λίγο πιο άπληστη
και λιγότερο αθώα
στο όνειρο,
ήδη κλειστής παράστασης
-συνεχίζει.
Evviva l’arte!

Με σθέναρή παύση –
όταν η σύνθεση την
κατάλληλη μορφή
δεν κατέχει,
στην δίνη της ζωής
πέφτοντας ,ισχυρίζεται
οτι απο τη σκληρότητα
του δαπέδου τραυματίζεται.
Ζήτω η τέχνη!

Όπως ένα εκκρεμές
με το δικό του εύρος
σε μεταβλητότητα διαρκή,
ψάχνει για μία αρμονική νότα ,
απεικονίζοντας τις λέξεις –
αλλάζει στους σπόρους
της έμπνευσης.
Evviva l’arte!

Σε ενα λυρικό
κάδο απορριμμάτων
με άκαμπτα ιδανικά,
διέρχεται από την ζωή
μη μαθηματικά
και όμως
συνεχίζει να ζει παθητικά.
Ζήτω η τέχνη!!

Με νοσταλγική κυοφορία
βλέπει το αύριο,
το οποίο είναι ήδη χθες,
αν και λίγο κουρασμένη,
το ρόλο της κατέχει,
γιατί μάχη με τα όνειρα έχει
και…..
Evviva l”arte!
Doria