Ένας άνδρας παγιδεύεται στην καρδιά της Αρκτικής μετά την πτώση του αεροπλάνου του. Προσπαθεί να επιβιώσει κατασκευάζοντας το δικό του καταφύγιο, κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να βρει τροφή, αλλά και να αποφύγει τους κινδύνους που προκύπτουν, ενώ την ίδια στιγμή δεν παραλείπει να στέλνει σήματα SOS, ελπίζοντας σε διάσωση. Ο ήρωάς μας πρέπει να αποφασίσει αν θα παραμείνει στην ασφάλεια του καταφυγίου του ή αν θα αναζητήσει ενδεχόμενη σωτηρία στο άγνωστο και εξαιρετικά αντίξοο περιβάλλον της Αρκτικής.
Σκηνοθεσία: Τζο Πένα
Πρωταγωνιστούν: Μαντς Μίκκελσεν
Χώρα: Ισλανδία
Διάρκεια: 97’
Διανομή: Weird Wave
Ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής εγγυώνται μια καθηλωτική και σεναριακά λεπτομερή ταινία που είναι ανάλογη πολλών σπουδαίων του είδους.
ASSOSIATED PRESS
Δεν χάνεις καθόλου το ενδιαφέρον σου για τον Μίκκελσεν, ούτε παύεις να σε ενδιαφέρει τι θα του συμβεί και σαφώς δεν χάνεις ποτέ την πίστη σου σε εκείνον.
SAN FRANCISCO CHRONICLES
Παρακολουθώντας την ταινία αυτή δεν σκέφτεσαι τίποτε άλλο. Την απόλαυσα.
NEW YORK MAGAZINE
Πρόκειται για μάθημα μινιμαλισμού.
WALL STREET JOURNAL
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Τα γυρίσματα ήταν επίπονα και απαιτητικά, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε ανέμους ταχύτητας 55 χλμ/ώρα. Παγερή βροχή. Χιονοθύελλες. Δρόμους που έκλειναν. Φορτηγά που μετέφεραν εξοπλισμό και τα οποία κολλούσαν στο χιόνι και ακινητοποιούνταν. Και μετά, το χιόνι που έλιωνε, λίγο πριν το τέλος των γυρισμάτων. Πόρτες να ξεκολλάνε από αυτοκίνητα, να τις παρασύρει ο άνεμος. Καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, οι καιρικές συνθήκες άλλαζαν ανά ώρα και έτσι δεν μπορούσε να υπάρχει ακολουθία. Παρόλο τον απάνθρωπο καιρό, το συνεργείο στιγμή δεν λιποψύχησε. Και ο Μαντς κυρίως.
Μια ιδίως σκηνή μου έχει εντυπωθεί: Ο πρωταγωνιστής απέχει ένα περίπου χιλιόμετρο από το καταφύγιο και επιστρέφει εκεί περπατώντας πάνω σε μια παγωμένη λίμνη. Δεν επιτρέπονταν snowmobiles στη λίμνη, οπότε χρειαζόταν περίπου μισή ώρα προκειμένου να φτάσει στη θέση του. Οποιοσδήποτε φορούσε απλώς ένα κόκκινο πανωφόρι, θα υπέφερε. Ο Μνατ, όμως, παρέμενε προσηλωμένος στο να είναι άψογος στη σκηνή του. Του δίναμε ένα walkie-talkie και ξεκινούσε μόνος… Αυτό το γύρισμα είναι το αγαπημένο μου.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Η ταινία ήταν πολύ απαιτητική. Μεγάλη πρόκληση. Τα γυρίσματα προγραμματίζονταν να διαρκέσουν μόλις 20 μέρες στην Ισλανδία, στην καρδιά του χειμώνα. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να κάνουμε τα γυρίσματα με ό,τι καιρό κι αν είχαμε, πράγμα που ήταν επίπονο για όλο το συνεργείο όπως και το να κρατήσεις ακολουθία και ρακόρ ήταν εφιαλτικό. Παρόλα αυτά, τα καταφέραμε και όλα πήγαν άψογα. Άλλη μια πρόκληση αυτής της ταινίας ήταν να φαίνεται πως ο ήρωάς μας είναι εκεί ολομόναχος, πράγμα δύσκολο γιατί με ένα συνεργείο 20-30 ατόμων ήταν δύσκολο να μην βρεις κάποια πατημασιά πάνω στο παρθένο χιόνι που κάλυπτε τα πάντα.
