Όπως είχα γράψει και παλαιότερα και το διατύπωσα σε μορφή ερώτησης, αγαπώ την Μακεδονία, την Ελλάδα και κάθε τι Ελληνικό σημαίνει άραγε ότι το αφήνω να υποφέρει από υψηλούς ρυθμούς ανεργίας, από από-επενδύσεις, από κλείσιμο επιχειρήσεων, από έλλειψη υποδομών, από έντονα δημογραφικά προβλήματα, από εικόνες οι οποίες μοιάζουν να έρχονται από τριτοκοσμικές χώρες όπως οι αμέτρητες λακκούβες σε ορισμένους δρόμους, από έλλειψη κοινόχρηστων χώρων, από τέλος πάντων έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος;
Τι λέτε περί όλων αυτών; Υφίστανται και αν ναι σε τι βαθμό επηρεάζουν την καθημερινότητα σας;
Η αγάπη βέβαια δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, όταν αγαπάς κάτι πρέπει και να το δείχνεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα ενδίδεις στον παραλογισμό των απαιτήσεων αυτού που αγαπάς. Από την άρνηση προκύπτει κάποιες φορές κατάφαση.
Αν κάτι πρέπει να αρνηθούμε είναι η επανάληψη των μελανών σημείων της σύγχρονης ιστορίας μας. Βέβαια σπουδαίο ρόλο παίζουν τα πρότυπα τα οποία έχουμε σχετικά με το πώς θα μπορούσε κάποιος να ευημερήσει. Δια της φυγοπονίας και της ανομίας ή δια της έννομης εργασίας;
Καλές λοιπόν οι προσπάθειες της κυβέρνησης σε πολλά πεδία καλή και η αρωγή της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά χωρίς την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και δεν αναφέρομαι μόνο στις εκλογές δεν μπορούν να υλοποιηθούν ως πρέπει.
Στις εκλογές λογικά θα πρέπει να κάνουμε έναν καλό έλεγχο για το ποιόν θα ψηφίσουμε και σαφώς μετά την ψήφο δεν πρέπει να μένουμε ανενεργοί και αμέτοχοι σε ότι συμβαίνει. Έλεγχο ανάλογο ή μεγαλύτερο με αυτόν που κάνουμε όταν πάμε να αγοράσουμε κάτι. Βέβαια και εδω παίζει ρόλο ποιόν έχουμε ως πρότυπο όταν οραματιζόμαστε τον τρόπο με τον οποίο προσδοκούμε να ευημερήσουμε.
Οι πολίτες οι οποίοι επιζητούν την αλλαγή δεν θα πρέπει να παρασύρονται απο αφηρημένα ιδεολογήματα και να μείνουν αμέτοχοι και απαθείς. Μόνο με εργασία και υπακοή στους νόμους, οι οποίοι με τη σειρά τους θα πρέπει να υπηρετούν το δίκαιο και όχι την συγκάλυψη του άδικου, θα πάει μπροστά η κοινωνία.
Σίγουρα κάποιες εικόνες ακόμη και σε σημεία κλειδιά για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας παραμένουν σε πολλή κακή κατάσταση και αν δεν γίνουν τα απαραίτητα έργα σύντομα και όπως πρέπει τότε μόνο μπροστά δεν θα πηγαίνει τούτη η κοινωνία.
Θα απορούσε εύλογα ο κάθε εξωτερικός παρατηρητής και περιηγητής περί τίνος η τόση υπερηφάνεια σε ένα τόπο με τόσες πολεοδομικές παραβάσεις, με πετσοκομμένους δρόμους, με λιγοστούς κοινόχρηστους χώρους και άλλα πολλά τα οποία σίγουρα τα βλέπαμε και τα βλέπουμε.
Ο τρόπος με τον οποίο δομήθηκαν τα μεγάλα αστικά κέντρα καθώς και η υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού στην Αττική δεν είναι γεγονότα άσχετα με την κατάσταση την οποία βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Σε περιοχές της χώρας όπου υπάρχουν σημαντικά ζητήματα εξωτερικών κινδύνων δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες υποδομές ώστε να αναπτυχθεί μία υγιείς οικονομική δραστηριότητα και σε συνδυασμό με το δημογραφικό πρόβλημα κρίνεται επιτακτικό να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή.
Δεν είναι ασπίδα προστασίας για τα σύνορα μόνο οι αμυντικές δαπάνες. Χρειάζεται να αναπτυχθεί η οικονομική δραστηριότητα τόσο από εθνικά κεφάλαια όσο και από άμεσες ξένες επενδύσεις αλλά για να προσελκύσεις επενδυτές θα πρέπει να δημιουργήσεις υποδομές, ένα σταθερό δημοσιονομικό περιβάλλον και μία γραφειοκρατία αρωγό στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ένα κράτος ευημερίας, για το οποίο όλοι νοιάζονται και κόπτονται στα λόγια, δεν χτίζεται εν μία νυκτί και ούτε από επαναστάσεις που έχουν αφηρημένα και εν τέλει ιδιοτελή κίνητρα. Ένα κράτος ευημερίας προϋποθέτει ο κάθε πολίτης να καταλάβει ότι το κοινό καλό είναι μία συνιστώσα του πρέπει να υπάρχει σε κάθε ατομικό καλό.
Πολίτες, πολιτικοί και νομοθέτες πρέπει να δράσουν απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος. Είναι εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο σε ένα κράτος όπως η Ελλάς;
Όχι βέβαια αλλά κάποτε θα πρέπει να δυσαρεστηθούν και κάποιοι οι οποίοι θεωρούν την δημόσια περιουσία δικό τους τσιφλίκι και τους υπολοίπους ως πολίτες 2ης κατηγορίας. Δεν πληρώνουν μόνο αυτοί φόροι και δεν έχουν μόνο αυτοί παιδιά τα οποία πρέπει να ευημερούν.
Ποιος όμως νοιάζεται για το αύριο; Μα όλοι όσοι υποφέρουν από το παρελθόν τουλάχιστον θα έπρεπε να μετέχουν και να πιέζουν για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς χρήση βίας ή για παράδειγμα χωρίς προβολή παράλογων απαιτήσεων για αυξήσεις μισθών χωρίς να αναφέρονται στην αποδοτικότητα και τον τρόπο πρόσληψης τους.
Μην ξεχνάτε επίσης και το διδάσκει τούτο η ιστορία, ότι η γεωπολιτική κοιτάει και τη σοβαρότητα κάθε κράτους στη διαχείριση κινδύνων και απειλών. Βρισκόμαστε σε μία περιοχή όπου πολλά είναι ρευστά και είναι επιτακτικό να έχουμε μία σοβαρή εικόνα για κάθε εξωτερικό παρατηρητή.
Όσα συνέβησαν στην πρόσφατη οικονομική κρίση ήταν σχεδόν σίγουρες προβλέψεις οι οποίες γινόταν στο παρελθόν μέσα και έξω από το κράτος μας αλλά δυστυχώς ο λαϊκισμός υπνώτιζε τον λαό.
Χρειάζεται εργασία, υπομονή και να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Σε αυτό το δύσκολο αλλά απαραίτητο μονοπάτι δεν γίνεται να ακολουθήσουμε κάποιους οι οποίοι επιμένουν να δυσκολεύουν τη ζωή των πολλών. Αυτοί δεν έχουν θέση σε μία προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο.
Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε στις νέες γενιές να παραδώσουμε μία καλύτερη Ελλάδα, πιο δίκαιη και πιο λογικά σκεπτόμενη.
