“Η επόμενη ημέρα μετά το τέλος της πανδημίας θέλω να ονειρεύομαι… ότι θα είναι η απαρχή για μια επανεκκίνηση της ανθρωπότητας με γνώση και επίκεντρο τον πολιτισμό αλλά και υψηλές ανθρωπιστικές αξίες”
Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το 2021; Είναι ανάμεικτα. Γλυκόπικρα θα έλεγα. Θλίψη για ανθρώπους δικούς μου, φίλους, συναδέλφους κλπ που χάθηκαν εξαιτίας του κορονοϊού. Τουλάχιστον 8 πολύ κοντινοί μου άνθρωποι, -δυστυχώς ανεμβολίαστοι- χάθηκαν μέσα στο 2021. Από την άλλη αισιοδοξία, χαρά και μεγάλη ηθική ικανοποίηση γιατί η μουσική ως τέχνη performance αλλά και η εκπαίδευση της μουσικής, τουλάχιστον στα εκπαιδευτικά ιδρύματα που έχω την τιμή να διευθύνω, ανταπεξήλθε στις δυσκολίες των καιρών και αποτέλεσε πόλο επανεκκίνησης της κοινωνίας και της ψυχολογικής διάθεσης των συνανθρώπων μας.
Συμφωνείτε με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας; Σε κάποια συμφωνώ, σε κάποια όχι. Στα μέτρα που αφορούν την απαγόρευση της μουσικής στα μαγαζιά εννοείται ότι δεν συμφωνώ, όχι όμως ως κλαδική προσέγγιση επειδή δηλαδή θίγεται ο κλάδος μου, αλλά επειδή θεωρώ ότι πρωτίστως πρέπει να ληφθούν ακόμη σκληρότερα μέτρα και απαγορεύσεις σε πολλούς άλλους τομείς της Ελληνικής κοινωνίας και από τα τελευταία μέτρα να είναι η απαγόρευση της μουσικής στα μαγαζιά, αν οι αριθμοί της πανδημίας είναι τόσο τραγικοί. Δεν γίνεται να μην ενοχλεί ο συνωστισμός στα ΜΜΜ και να ενοχλεί η μουσική. Δεν είναι δυνατόν εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι να φτάνουμε στο σημείο να έχουμε τις ίδιες απαγορεύσεις. Δεν υπάρχει λογική φίλαθλοι που έχουν εμβολιαστεί και έχουν αγοράσει εισιτήρια διαρκείας πολύ υψηλού κόστους να μην μπορούν να πάνε στα γήπεδα. Γενικά η κυβέρνηση θα έλεγα ότι πλέον έχει χάσει κάθε έλεγχο της κατάστασης όσον αφορά τα μέτρα και τις κυρώσεις που επιβάλλει, στον φόβο του πολιτικού κόστους, με τελικό απολογισμό εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι να βρίσκονται στην ίδια μοίρα και φυσικά όπως πάντα στην Ελλάδα, πρώτα από κάθε άλλο τομέα να πλήττονται οι τέχνες και ο πολιτισμός γενικότερα.
Ποιο θα είναι το μέλλον του Πολιτισμού το 2022; Όπως σας είπα και στην προηγούμενη ερώτηση, αν συνεχίσουν να υπάρχουν αλόγιστες κυβερνητικές αποφάσεις το μέλλον του πολιτισμού το 2022 προβλέπεται δυσοίωνο και ίσως και εμείς οι άνθρωποι του πολιτισμού στον τόπο μας θα πρέπει πλέον να αντιδράσουμε πολύ πιο δυναμικά από όσο έχουμε αντιδράσει ως τώρα, στα πλαίσια βέβαια πάντα του σεβασμού των τεκμηριωμένων επιστημονικών απόψεων.
Ως καλλιτέχνης και άνθρωπος του πολιτισμού, τι θα προτείνατε για την επιστροφή στην κανονικότητα; Όσον αφορά τη χώρα μου, θα πρότεινα το πολύ απλό να επικρατήσει η λογική από όλους μας. Δεν υπάρχει πλέον άλλο περιθώριο για αντιπαλότητες εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, αρνητών και υποστηρικτών του εμβολίου, πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες με στόχο την εκμετάλλευση από κάθε πλευρά της τραγικής κατάστασης που μας έχει φέρει η πανδημία. Ας ακούσουμε με σύνεση τους ειδικούς επιστήμονες και όχι τον κάθε ανίδεο που εκφράζει γνώμη και προσπαθεί να την επιβάλλει σε σχέση με την ίδια μας τη ζωή. Εδώ θα μου επιτρέψετε να επιπλήξω και τα ΜΜΕ, που δίνουν λόγο για τόσο σοβαρά ζητήματα στον κάθε άσχετο στον βωμό της τηλεθέασης. Δεν είναι δυνατόν με όλο τον σεβασμό σε κάθε επάγγελμα, να δίνουν τον ίδιο χρόνο στον ταξιτζή και στον μπακάλη και τον ίδιο χρόνο στον γιατρό και τον φαρμακοποιό να μιλήσουν για τόσο σοβαρά θέματα. Τέλος θα συμβούλευα να υπάρχει ένα μέτρο στο τι διαβάζουμε και μεταφέρουμε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η κατάσταση πλέον είναι ανεξέλεγκτη και ίσως και εκεί θα έπρεπε να μπει ένας φραγμός και άμεσες νομικές κυρώσεις. Ο κόσμος έχει τρελαθεί με αυτά που ακούει και βλέπει και με το δίκιο του.
Κοινωνία, Απομόνωση, Κανονικότητα. Πώς θα είναι η επόμενη ημέρα; Θέλω να πιστεύω ότι η κοινωνία δεν θα απομονωθεί και πάλι κι αν γίνει αυτό εξ ανάγκης ας λειτουργήσει δημιουργικά για τον καθένα μας. Ειδικά για εμάς τους ανθρώπους του πολιτισμού, πολλές φορές η απομόνωση μπορεί να είναι αφορμή για περισυλλογή, μελέτη και δημιουργία γενικότερα. Η επόμενη μέρα μετά το τέλος της πανδημίας θέλω να ονειρεύομαι ότι θα είναι κάτι σαν την πρώτη μέρα της λήξης του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Με πανηγυρισμούς ελευθερίας από το λαό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και η απαρχή για μια επανεκκίνηση της ανθρωπότητας με γνώση και επίκεντρο τον πολιτισμό αλλά και υψηλές ανθρωπιστικές αξίες. Ίσως ακούγεται ουτοπικό, αλλά αυτό θέλω να ελπίζω και να ονειρεύομαι.
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σχέδιά σας για το 2022; Πολλά και τίποτα. Με αυτή την κατάσταση δεν μπορείς να προγραμματίσεις κυριολεκτικά τίποτα. Ας πούμε λοιπόν ότι όσον αφορά την εκπαιδευτική μου δραστηριότητα, θα παλέψω να κρατήσω ανοιχτά όλα τα μουσικά εκπαιδευτικά ιδρύματα που διευθύνω και διδάσκω. Σχετικά με τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες, τον Μάρτιο πρόκειται να ηχογραφήσω με τον εδώ και 30 χρόνια αδελφικό μου φίλο και συνεργάτη Βασίλη Μαστοράκη, ένα νέο κοντσέρτο για 2 κιθάρες και ορχήστρα που γράφτηκε αφιερωμένο για εμάς από έναν πολύ σημαντικό Έλληνα συνθέτη, με την Συμφωνική Ορχήστρα της Βουδαπέστης. Το καλοκαίρι έχουμε προγραμματίσει με την Κιθαριστική Ορχήστρα Κύπρου 3 συναυλίες με κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια σε ένα αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Αντώνη Κοΐζα, σε Ενορχηστρώσεις του Αντώνη Μυτακίδη και με τον γιο μου Γιώργο Γκόλγκαρη μαζί μου στον ρόλο του δεύτερου σολίστ. Τέλος ως Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Κιθαριστών δεσμεύομαι ότι αν μπορέσω με τις υγειονομικές διατάξεις που θα υπάρχουν ανά περιόδους, θα πραγματοποιήσω όσο περισσότερα από τα 12 συνολικά φεστιβάλ κιθάρας, από την Θράκη ως την Κρήτη διοργανώνουμε όλα αυτά τα 9 χρόνια από την ίδρυση του Συλλόγου.
