Σ’ ένα ταξίδι ποιητικής ομορφιάς, ένα ταξίδι εκεί που οι μηχανισμοί επιβίωσης μας έκαναν να απομακρυνθούμε, μια σπάνια ελεύθερη ποιητική έκφραση αποτυπώνεται καθαρά αλλά και γλαφυρά στο έργο του ποιητή, ξαναφέρνοντάς μας σε έναν κόσμο που αφήσαμε, έναν κόσμο που νοσταλγούμε, έναν κόσμο που αναζητάμε για να αποδράσουμε, έναν κόσμο μαγικής ομορφιάς που εξασφαλίζει μόνο η αγνότητα της νιότης, εκεί που η ίδια η μνήμη αποχωρίζεται, για να μπορέσει να αντισταθεί στη διαφορετική πραγματικότητα της καθημερινότητάς μας.
Παρουσιάζει τη γλώσσα και τις λέξεις σαν έμψυχες οντότητες, με τις δικές τους σκέψεις και συναισθήματα, και μέσα από όλα αυτά απελευθερώνει αυτοβιογραφικές στιγμές και εικόνες που μόνο να γοητέψουν και να συγκινήσουν τον αναγνώστη μπορούν.
Η δημιουργία τέτοιας οικειότητας είναι κάτι πολύ δύσκολο στην τέχνη.
Ο λόγος του πάντα λυρικός. Ύφος άλλοτε απλό, άλλοτε περίτεχνο, με μεταφορές και αλληγορίες. Μα αυτό που συναρπάζει και καθιστά το έργο του σύγχρονο μέσα στον ρομαντισμό του είναι αυτή η λεπτή ειρωνεία που πλανάται σε κάποιους στίχους, το καυστικό κρυμμένο σχόλιο και ο αυτοσαρκασμός, αυτό το κλείσιμο του ματιού στον αναγνώστη, που χτίζει τελικά τη μεταξύ τους σχέση και εκμηδενίζει την απόσταση δημιουργού-αποδέκτη.
Μας τα προσφέρει ακέραια με τα συναισθήματα, κάνοντάς μας ξανά και ξανά να προσέξουμε τον μαγικό κόσμο της γλώσσας μας.
Τέτα Παπαλυμπέρη, φιλόλογος
Βιογραφικό: Ο Βασίλης Σοφιανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική και τεχνολογία χρωμάτων στη Φλωρεντία. Αποφοίτησε το 1974 από τη Φαέντσα και εργάστηκε στα εργαστήρια διάσημων καλλιτεχνών, όπως του Carlo Zauli. Από τη Βιομηχανία Κεραμεικής, ακολούθως ασχολήθηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας στο εργαστήρι του, Δαπόντε 7 στην Αθήνα, με καλλιτεχνική κεραμεική, γλυπτική και ζωγραφική. Το 1981 με τον Γιάννη Τσεκλένη παρουσίασε έργα εμπνευσμένα από τα ευρήματα της Βεργίνας. Το 1983 πραγματοποίησε έκθεση σύγχρονης κεραμεικής στην ΒP. Το 1985 έγινε μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Καλλιτεχνικής Βιοτεχνίας και έκανε έκθεση καλλιτεχνικής κεραμεικής στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Από το 1979 έως το 1987 συμμετείχε στις ετήσιες εκθέσεις στο Μαρούσι. Από το 1987 ήταν καθηγητής Κεραμεικής στον Δήμο Αθηναίων και δημιουργούσε και παρουσίαζε εκθέσεις.
Από το 1999 πραγματοποιήθηκε μια σειρά εκθέσεων ζωγραφικής του, με πρώτη στο Γραφείο του Υπουργείου Οικονομικών του Έσμπορν με θέμα «Εντυπώσεις (Impressionen) από την ελληνική θάλασσα». Την έκθεση αυτή ακολούθησαν εκθέσεις στο Δημαρχείο του Bad Homburg (2000), στο Τaunus-Sparkasse (2001), στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Βρυξέλλες 2002), στη Galerie im Mainz (2003), στο FIS στο Oberursel (2004), στο Palais Hirsch στο Schwetzingen (2004), στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (2004), στο Αεροδρόμιο Gallery (συμμετοχή σε παγκόσμια έκθεση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, 2004), στο Klinikum Ludwigshafen (2005), και στην Αθήνα, στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνας Μερκούρη (2006).
Με την ποίηση ασχολήθηκε τα τελευταία χρόνια.
