Μυθιστόρημα από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο
Συγγραφέας: Νικόλας Πουρλιάρος
Η Σοφία, προσπαθεί ν’ αλλάξει την ζωή της ξεκινώντας με τις σπουδές της στην γαλλική φιλολογία στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Θα γνωρίσει επιτυχίες, αποτυχίες, θα παντρευτεί, θα χωρίσει, η χάρη της θα φτάσει μέχρι την Κοπεγχάγη και εν τέλει θα φτιάξει μια ζώη την οποία ανυπομονεί να ζήσει κάθε πρωι που ξυπνάει.
Η Όλγα, μια συνηθισμένη νοικοκυρά από τα Πατήσια στα σαράντα της έχει αυπνίες. Τα βράδια που δεν κοιμάται διαβάζει βιβλία και συνειδητοποιεί ότι θέλει να επιστρέψει στο σχολείο και να πάρει το απολυτήριο της. Και από εκεί θα ξεκινήσει έναν δύσκολο αγώνα αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης.
Η Ρίτσα στα ογδόντα εφτά της έφυγε από την ζωή. Άφησε πίσω της, στον αγαπημένο της εγγονό, ως κληρονομιά τις φωτογραφίες της, το άρωμα της, τις αναμνήσεις της ευτυχισμένης τους οικογένειας και κυρίως την συμβουλή ότι στην ζωή όσες φορές και αν πέφτουμε πρέπει να σηκωνόμαστε για να πάμε παρακάτω.
Η Μπιάνκα, μια καθαρίστρια τουριστικών καταλυμάτων στο Μπάρι της Ιταλίας τυχαία ένα μέσημέρι με καύσωνα θα γνωρίσει έναν έλληνα σκηνοθέτη. Θα βρεθεί στο ίδιο τραπέζι μαζί του, θα μοιραστούν μια σαλάτα από σικελικές ντομάτες και θα δώσουν αμοιβαία υπόσχεση να συναντηθούν ξανά για καφέ και κρουασάν.
Η Ελένη, η πιο διάσημη ελληνίδα παρουσιάστρια χωρίζει με τον συζυγο της ύστερα απο είκοσι τρία χρόνια γάμου και τρία παιδιά. Η είδηση θα προκαλέσει πάταγο στην showbiz και ο Ματθαίος ο πρώην σύζυγος της παρουσιάστριας καταγράφει την ιστορία τους η οποία έχει όμως απρόσμενο τέλος.
Ένα νεαρός ανώνυμος συγγραφέας μετά την επιτυχία του πρώτο του βιβλίου περιπλανιέται στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του’90 και ψάχνει για έμπνευση.
Πέντε γυναίκες κι’ ένας άνδρας ταξιδεύουν παρέα στο καράβι της ζωής. Μας διηγούνται ιστορίες με πόνο και χαρά, με θλίψη και ευτυχία, με γέλιο και κλάμα όπως συμβαίνει πάντα στην ζωή. Όπως συμβαίνει όταν ένα χαμόγελο συναντάει ένα δάκρυ.
Ο Νικόλας Πουρλιάρος -με θητεία στην δημοσιογραφία και την σκηνοθεσία- στο πρώτο του μυθιστόρημα μας μεταφέρει στους δρόμους της αληθινής ζωής. Εκεί που οι απλές καθημερινές ιστορίες μπορεί να είναι πιο ευφάνταστες και από το ευφάνταστο κινηματογραφικό σενάριο. Τα καλύτερα σενάρια άλλωστε τα γράφει η ίδια η ζωή.
