Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Δυστυχώς όπως συμβαίνει πολύ συχνά, ψάχνοντας να βρεις στοιχεία για την ζωή και την καριέρα των ηθοποιών μας, βρίσκεις ελάχιστα πράγματα. Ελάχιστες πληροφορίες και κακές έως άθλιες φωτογραφίες. Πρέπει κάποια στιγμή το σωματείο Ελλήνων ηθοποιών, ή το θεατρικό μουσείο ή δεν ξέρω ‘γω ποιος άλλος να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το θέμα.
Θέλοντας να μάθω για την Κάκια Αναλυτή, έπεσα σ’ αυτήν την περίπτωση. Δεν βρήκα σχεδόν τίποτα σοβαρό και επίσημο. Έτσι κατέφυγα σε μαρτυρίες από παλιούς ηθοποιούς και ανθρώπους του κινηματογράφου που βρίσκονται εν ζωή και βέβαια (ευτυχώς) στο βιβλίο που είχε γράψει ο σύζυγός της, ο Κώστας Ρηγόπουλος.
Η Κάκια Αναλυτή γεννήθηκε 23 Μαρτίου 1934 και πέθανε 1 Ιουνίου 2002. Ήταν ηθοποιός του κινηματογράφου, αλλά κυρίως του θεάτρου. Ήταν αυτό που λέμε θεατρίνα. Ξεκίνησε από πολύ μικρή τις σπουδές της στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και το ντεμπούτο της στο θεατρικό σανίδι έγινε το 1955 (21 ετών) στο θίασο του Διονύση Παγουλάτου με το έργο “Το Φιόρο του Λεβάντε” του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Ήταν τότε που γνώρισε τον άντρα της, τον σύντροφο της ζωής της, τον Κώστα Ρηγόπουλο – ο οποίος μόλις την είδε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα.
Η Κάκια απόφοιτη της δραματικής σχολής με δάσκαλο τον κορυφαίο Δημήτρη Ροντήρη, αστραπιαία έγινε ανάρπαστη από μεγάλα θέατρα και θιάσους της εποχής. Ο γάμος της με τον 25αρη ανερχόμενο ηθοποιό ήταν έκπληξη για όλους. Αρχικά οι γονείς της δεν συμφωνούσαν με τον γάμο, καθώς ο Ρηγόπουλος δεν είχε καταξιωθεί στον χώρο και δεν είχε σταθερό εισόδημα. Ο έρωτας των δύο νέων όμως ήταν πάνω απ’ όλα κι έτσι οι γονείς της έδωσαν τελικά την ευχή τους στο ζευγάρι. Ο Ρηγόπουλος και η Αναλυτή παντρεύτηκαν τρεις μήνες μετά τη γνωριμία τους και απέκτησαν μια κόρη, τη Ζωή. Τους χώρισε μόνο ο θάνατος.
Στο ξεκίνημα της συνεργάστηκε με τους θιάσους του Μάνου Κατράκη και της Κυρίας Κατερίνας (Κατερίνα Ανδρεάδη), αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, δημιούργησε με τον Ρηγόπουλο τον δικό τους θίασο και δικό τους θέατρο. Η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας τους ήταν το έργο «Αγάπη μου Ουάουα», που παιζόταν για 12 συνεχείς σεζόν. Για 12 σεζόν κάθε βράδυ βαφόταν μαύρη.
Όσους παλιούς ηθοποιούς ρώτησα, όλοι τους μου μίλησαν για…
Η συνέχεια εδώ:
