“Μ’ αρέσει να έρχομαι σε επαφή με κόσμο, να μιλάω, να ανταλλάσω απόψεις, να κανω τον κόσμο να διασκεδάζει… Θεωρώ ότι αυτό είναι το στοιχείο που με κάνει να αποτυπώνομαι στη σκέψη των ανθρώπων που με γνωρίζουν.”
Σύστησέ μας τον άνθρωπο – καλλιτέχνη. Ποια είναι η μουσική σου ταυτότητα; Καλησπέρα! Ονομάζομαι Ανδρέας Παπαλεξόπουλος είμαι 19 ετών, είμαι τραγουδιστής με αγάπη για το pop στοιχείο.
Πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη μουσική και το τραγούδι; Η αγάπη για την μουσική ήταν έμφυτη ανέκαθεν μέσα μου! Πάντα για εμένα η μουσική και κυρίως το να τραγουδώ ήταν ο τρόπος να εκφράσω όλα όσα η ψυχή μου είχε ανάγκη να πει και δεν έβρισκε τις κατάλληλες λέξεις… Συνειδητοποίησα τι ήταν αυτό που με γοήτευε και ήθελα να κάνω στην τέταρτη δημοτικού χάρη σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Το τραγούδι ήταν μονόδρομος για εσένα, ή έχεις σπουδάσει και κάτι άλλο; Για εμένα μονόδρομος ήταν πάντα η τέχνη, το καταφύγιό μου, το μέρος που θα καταλάβαινα πρώτα εγώ και έπειτα οι άλλοι τον εαυτό μου. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα στη ζωή μου. Επέλεξα όμως συνειδητά να σπουδάσω και έτσι αυτή την στιγμή είμαι φοιτητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης στο πανεπιστήμιο Αιγαίου. Η γνώση εξάλλου είναι το πολυτιμότερο πράγμα που μπορείς να έχεις για συνοδοιπόρο όποιον δρόμο και αν διαλέξεις! Όσο ζεις, μαθαίνεις και όσο μαθαίνεις, εξελίσσεσαι!
Ποια είναι τα «όχι» που θα πεις, στο βωμό της καριέρας; Μεγάλη κουβέντα το “ΟΧΙ”… Οι σπουδαιότεροι καλλιτέχνες υποστηρίζουν πως με τα “ΟΧΙ” χτίζονται καριέρες. Για να το λένε κάτι ξέρουν σίγουρα! Τώρα ποια θα είναι αυτά δεν ξέρω, ελπίζω κάποτε να έχω αυτή την απάντηση.
Ποιο είναι το τραγούδι, που όταν το ακούς ή το ερμηνεύεις, «λυγίζεις»; Δύο είναι τα τραγούδια που όταν τα ακούω ή όποτε πάω να τα ερμηνεύσω λυγιζω… Το “άνθρωποι μοναχοι” από από υπέρτατη Βίκυ Μοσχολιού και “Το παράπονο” από την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Δυνατά τραγούδια, αποτυπώνουν μέσα τους σκληρές αλήθειες και αυτό είναι το ωραίο και το άσχημό τους ταυτόχρονα!
Ποιο είναι το στοιχείο του χαρακτήρα σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Είμαι κοινωνικός άνθρωπος! Μ’ αρέσει να έρχομαι σε επαφή με κόσμο, να μιλάω, να ανταλλάσω απόψεις, να κανω τον κόσμο να διασκεδάζει… Θεωρώ ότι αυτό είναι το στοιχείο που με κάνει να αποτυπώνομαι στην σκέψη των ανθρώπων που με γνωρίζουν.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου; Φόβος… Ζόρικη λέξη. Η μοναξιά!Σκληρό πράγμα. Η μοναξιά και η αδικία!
Ποιά είναι η άποψή σου για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Talent show… Μεγάλη κουβέντα καθώς μου έχει γίνει πρόταση δύο φορές να συμμετάσχω και αρνήθηκα… Δεν κατηγορώ ούτε τους διοργανωτές ούτε τους συμμετέχοντες και κατανοώ κάποιος μετά από πολύ κόπο να θέλει επιτέλους να αποκτήσει ένα Α κοινό. Προς το παρόν εγώ δεν θα πήγαινα. Η καθημερινή έκθεση σε Φθείρει. Βέβαια ποτέ δεν λέω ποτέ, προς το παρόν όμως είναι κάτι μακρυά από μένα.
Μια συνεργασία που ονειρεύεσαι; Συνεργασίες! Αν μπορούσα να πω μια θα ήταν με την Καίτη Γαρμπή. Είναι η αγαπημένη μου τραγουδίστρια από τα 15 μου, μαζί της έχω ονειρευτεί, ερωτευτεί, απογοητευτεί. Η φωνή της ήταν εκεί για μένα σε όμορφες και άσχημες στιγμές. Θα ήταν ευλογία κάποτε να βρεθώ στην σκηνή μαζί της!!
Σας ευχαριστώ πολύ! Ελπίζω να αρέσει το νέο μου τραγούδι στον κόσμο και να το αγαπήσει όπως το αγάπησα εγώ. Είναι Ρεμιξ του “Ρινα, Κατερίνα” του Κώστα Μπίγαλη!Ευχαριστώ πολύ για την αγκαλιά που μου έχουν κάνει κι εύχομαι κάθε φορά η δουλειά μου να τους αρέσει όλο και περισσότερο.
Μίνι βιογραφικό: Μεγάλωσα στην επαρχία, σε ένα χωριό έξω από την Πάτρα περνώντας όμως τα καλοκαίρια μου στο Νησί της Κω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω ονειρευτεί να παίζω σπουδαίους ρόλους στον κινηματογράφο ή να τραγουδά και μαζί του να παρασύρει τον κόσμο στο να ερωτευτεί, να ονειρευτεί, να ταξιδέψει. Συνεργάζομαι από τα δεκαέξι μου με πολλούς εκδοτικούς οίκους γραφοντας κριτικές για τα βιβλία τους, οι οποίες πλέον ανεβαίνουν στο Instagram profile μου.
