Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Όποτε δίνει συνεντεύξεις όλο και κάποιον “στολίζει”. Όχι ότι δεν λέει καλά για μερικούς, αλλά αρκετούς τους έχει “θάψει” που λέμε στην καθομιλουμένη. Και υπάρχει διάχυτη η απορία: Η Μάρω Κοντού είναι ευτυχισμένη; Έχει περάσει καλά στην ζωή της; Έχει απωθημένα; Είναι γενναιόδωρος άνθρωπος; Για να διαβάσουμε και θα δούμε αν θα βγάλουμε συμπέρασμα.
Με την Μαίρη Χρονοπούλου ήταν συμμαθήτριες στο Εθνικό θέατρο και φίλες. Όταν η Χρονοπούλου μετά το ατύχημα της είπε ότι η Μάρω Κοντού ούτε που της τηλεφώνησε, όλοι απορήσαμε. Η ίδια η Κοντού σε μια συνέντευξη της είπε: “Έχουμε να βρεθούμε με την Χρονοπούλου 22 χρόνια, πολύ πριν το ατύχημα. Χαθήκαμε στη διαδρομή… Άλλος χαρακτήρας από εδώ, άλλος χαρακτήρας από εκεί. Άλλα τα ενδιαφέροντα της μιας και άλλα τα ενδιαφέροντα της άλλης. Δεν ξέρω αν θα ήθελα να τη δω, νομίζω δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα.”
Για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα έχει πεί: “Ο Κωνσταντάρας στην ιδιωτική του ζωή δεν ήταν καθόλου πλακατζής. Το αντίθετο. Ήταν γρουσούζης, δύστροπος, δύσκολος άνθρωπος, νευρικός και βωμολόχος.”
Η Μάρω Κοντού γεννήθηκε στην Αθήνα, 21 Ιουνίου 1934 (87 ετών), με καταγωγή από τα Ψαρά και με πραγματικό όνομα Μαριάνθη Κοντού. Είναι ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχοντας επίσης και πολιτική σταδιοδρομία διατελώντας Δημοτική σύμβουλος Αθηνών και Βουλευτής στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία. Η ίδια έχει πει: “Η Βουλή για μένα ήταν μια απογοήτευση, λόγω της εσωστρέφειας των πολιτικών. Νόμιζα ότι το να είσαι πολιτικός σήμαινε να κάνεις ό,τι μπορείς για τους άλλους. Στη Βουλή ένιωθα ξένο σώμα»”. Επίσης μην ξεχάσω να πω, πως ενώ συνέχεια κάνει παράπονα για τα χρήματα που παίρνει ως σύνταξη, αναφέροντας συνέχεια τα 770 ευρώ, έμαθα ότι ως πρώην βουλευτής, έχει σύνταξη 3.000ευρώ.
Σε ηλικία δύο ετών έχασε τον πατέρα της από φυματίωση και έτσι τη φροντίδα της ανέλαβαν οι γυναίκες της οικογένειας. Μεγάλωσε στο Κουκάκι με τη μητέρα, την αδελφή και τη γιαγιά της που ήταν Σμυρνιά, αυστηρή και συντηρητική. Αποφοίτησε από το Γ’ Γυμνάσιο Θηλέων Μακρυγιάννη και παράλληλα ολοκλήρωσε τη σχολή χορού, σημερινή Κρατική Σχολή Χορού, εξασφαλίζοντας και μια υποτροφία για τη σχολή HLADEK στη Γερμανία, αλλά που δεν μπόρεσε να πάει. Δεν της άρεσε το σχολείο, βιαζόταν να τελειώσει για να ασχοληθεί με τον χορό, μέχρι που βρέθηκε το 1954 (20 ετών) στον χορό αρχαίας τραγωδίας του Εθνικού θεάτρου.
Κατόπιν ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής και πήρε την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, ως εξαιρετικό ταλέντο, από την Ανώτατη Κρατική Επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Η γιαγιά όταν πληροφορήθηκε ότι η εγγονή της ήταν επίσημο μέλος του Εθνικού Θεάτρου της είπε οργισμένη…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:
