“Mε την εταιρεία μου τη Song Tuber ετοιμάζουμε διάφορα projects. Θα τα δείτε εν καιρώ… Πάνω απ’ όλα εύχομαι υγεία σε όλο τον κόσμο και να προσπαθεί πάντα να υλοποιεί τα όνειρά του.”
Ποια είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Η πρώτη μου ασυνείδητη μουσική ανάμνηση είναι σίγουρα τα νανουρίσματα της μαμάς μου της Βαρβάρας. Αναφερόμενη, όμως, σε ενσυνείδητες αναμνήσεις θα πω με βεβαιότητα τα μουσικά παραμύθια που μου έβαζε η μαμά μου να ακούω. Θυμάμαι πρώτα μου τα διάβαζε εκείνη και έπειτα τα ακούγαμε από τις κασέτες! Από την υπέροχη Λίμνη των κύκνων και τη μαγεμένη Οντέτ, μέχρι τη Ντοματούλα και τον Κρεμμυδάκη και την γκρινιάρα Κυρά-Ντομάτα. Έπειτα εκεί στο δημοτικό, ανακάλυψα τη Βανδή και τον Ρουβά και φυσικά ταυτίστηκα, όπως συμβαίνει στα περισσότερα παιδάκια με τα σύμβολα της ποπ. Περνούσα ώρες στον καθρέφτη να τους μιμούμαι!
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε και με ποιον θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Ο θαυμασμός μου διαχέεται προς πολλούς καλλιτέχνες. Έχω σαφή αδυναμία στα ποπ ακούσματα, αλλά δεν αποκλείω κανένα είδος μουσικής. Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα ήθελα όσο τίποτα να συνεργαστώ με την Britney Spears, η οποία αποτελεί την κορωνίδα της ποπ μουσικής σκηνής και την οποία θαυμάζω και αγαπώ απεριόριστα, τόσο που ταξίδεψα μέχρι το Atlantic City και το Λονδίνο για να την απολαύσω. Πραγματικά άξιζε κάθε λεπτό. Από εγχώριους καλλιτέχνες νομίζω θα μπορούσε να γίνει ένα ωραίο πάντρεμα με την υπερταλαντούχα Eλένη Φουρέιρα, στην οποία βγάζω το καπέλο. Οψόμεθα…
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Είμαι φρέσκια στο μουσικό στερέωμα. Ξεκίνησα μόνη μου, μέχρι να με ανακαλύψει και να με αναλάβει η εταιρεία μου η Song Tuber. Οι καταβολές και το υπόβαθρό μου είναι θεατρικά και έτσι προσπαθώ να μετουσιώνω τις θεατρικές μου γνώσεις στα video-clips μου. Kάθε τραγούδι μου αποτελεί και μία ιστορία, περνάει και ένα μήνυμα. Δεν θα μπορούσα να γράφω στίχους ανούσιους, μόνο και μόνο για να γίνουν viral. Έτσι, ο Τοξικός Κορωνοϊός είναι μία καταφανής επίκριση των καινοφανών γεγονότων που ζούμε εδώ και έναν χρόνο, ελπίζοντας πως θα κινητοποιήσει την κριτική σκέψη του κοινού. Μάλιστα, είναι προφητικό κομμάτι, καθώς το ρεφρέν λέει, «είχαν πει δυο βδομάδες και πέρασαν χρόνια, είναι τοξικός ο κορωνοϊός». Πράγματι πέρασε ένας χρόνος και θα περάσουν και άλλοι μέχρι να τελειώσει όλο αυτό. Έπειτα, ο Γκομενιάρης, αποτελεί έναν φεμινιστικό ύμνο κατά της φαλλοκρατίας και μιλάει για έναν παντρεμένο άντρα που έχει και παιδί, αλλά συνεχίζει να την πέφτει σε όλες. Δεν θα έλεγα ότι είναι τόσο ένα φαινόμενο της εποχής, αλλά ένα διαχρονικό φαινόμενο. Οι γυναίκες πρέπει πια να διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό τους. Τέλος, τα Χριστούγεννα Lockdown είναι ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε ένεκα Χριστουγέννων και μιλάει για τα πρώτα Χριστούγεννα εν μέσω πανδημίας που ένα ζευγάρι δεν μπορεί να κάνει το αυτονόητο, να είναι μαζί και να ζήσει τον έρωτά του λόγω των περιοριστικών μέτρων. Η σκηνοθεσία μου είναι πολύ ιδιαίτερη. Προσπαθώ μέσα από τη σάτιρα και την ειρωνεία να δημιουργώ ένα αφήγημα. Βαριέμαι τα clips που έχουν δύο τρία σταθερά πλάνα και δεν διηγούνται τίποτα. Δεν προσφέρουν κάτι πέρα από το οφθαλμόλουτρο.
Ποια είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent shows; Είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσουν όσοι θέλουν να γίνουν διάσημοι εν μία νυκτί και που διαφορετικά δεν θα τα κατάφερναν. Ουσιαστικά λειτουργούν προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού, παρά προς ανάδειξη κάποιου καλλιτέχνη. Έχει επέλθει εδώ και χρόνια κορεσμός. Συμμετέχουν εκατοντάδες άτομα κάθε χρόνο, όμως λίγοι καταφέρνουν να κάνουν κάτι μετέπειτα. Προσωπικά δεν θα συμμετείχα ποτέ για όλα τα λεφτά του κόσμου. Τόσες κάμερες πάνω από το κεφάλι μου να μαγνητοσκοπούν κάθε μου κίνηση. Παρανοϊκό δεν νομίζετε;
Γιατί χρειάζεται η μουσική παιδεία; Είναι πολυτέλεια ή ανάγκη; Θα σας μιλήσω για την παιδεία γενικότερα, σαφώς και είναι αναγκαία. Κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν τη δυνατότητα παλιότερα να μορφωθούν, όμως για τη γενιά μας είναι κάτι απαραίτητο. Σίγουρα, η παιδεία δεν είναι συνυφασμένη με τη μόρφωση, όμως βοηθάει τον άνθρωπο να εξελίσσεται, να μαθαίνει και να διευρύνει τις γνώσεις και τους ορίζοντές του. Η κοινωνία είναι γεμάτη με στερεοτυπικές επιταγές, ο άνθρωπος με την πνευματική καλλιέργεια μπορεί να διαλευκάνει τι είναι σωστό και τι όχι για τον ίδιο, δίχως φυσικά να παρεμβαίνει στην ελευθερία και τις επιλογές κάποιου τρίτου. Γι’ αυτό και η μουσική, όπως άλλωστε κάθε τέχνη, χρειάζεται μελέτη και εξάσκηση.
Πώς αισθάνεστε που τα τραγούδια σας έχουν τόσο μεγάλη απήχηση; Αισθάνομαι μόνο χαρά και ενθουσιασμό που το όνειρό μου παίρνει σάρκα και οστά. Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα τραγούδι μου δέχομαι αμέτρητα θετικά και υποστηρικτικά μηνύματα και αυτό για μένα είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Ηθοποιός ή τραγουδίστρια; Τι αγαπάτε περισσότερο; Στην υποκριτική και τη θεατρική σκηνοθεσία που κάνω βάζω πάντα μουσικά στοιχεία και στα live και στα video-clips μου θεατρικά στοιχεία. Τα απολαμβάνω και τα αγαπάω εξίσου και τα δύο, απλώς το να παίζω και να σκηνοθετώ μία παράσταση είναι σίγουρα πιο δύσκολο γιατί επιφορτίζομαι αυτόματα ως σκηνοθέτης και οτιδήποτε πάει λάθος!
Σας έχουν ονομάσει ως την πρώτη Ελληνίδα τράπερ. Σας αρέσει αυτός ο τίτλος; Δεν ξέρω αν είμαι η πρώτη, ελπίζω όμως να γίνω η καλύτερη. Η τραπ εξασφαλίζει την ανάγκη μου να συνοψίζω όσα θέλω να πω μέσα σε ένα τραγούδι. Είναι μαγικό. Κάτι σαν μελοποιημένη ποίηση!
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Mε την εταιρεία μου τη Song Tuber ετοιμάζουμε διάφορα projects. Θα τα δείτε εν καιρώ. Πάνω απ’ όλα εύχομαι υγεία σε όλο τον κόσμο και να προσπαθεί πάντα να υλοποιεί τα όνειρά του.
