Ο Κονταξάκης Βαλάντης, Ηθοποιός, τοποθετείται στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
“Προσπαθώ να διαχειριστώ τον εγκλεισμό όσο μπορώ αλλά είναι δυσκολότερο αυτή τη φορά… Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να λέει “δεν αντέχω άλλο”… Κάποια στιγμή θα περάσει όμως…”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Συνεχίζω να εργάζομαι. Λιγότερο από πριν, αλλά δεν πάγωσε εντελώς ο κλάδος όπως τον προηγούμενο Μάρτιο. Και πάλι όμως δεν είναι το ίδιο όταν σε έχουν υπό αυστηρούς περιορισμούς. Προσπαθώ να το διαχειριστώ όσο μπορώ αλλά είναι δυσκολοτερο αυτή τη φορά που πέραν της δουλειάς και το σούπερ μάρκετ, δεν υπάρχει άλλη έξοδος. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να λέει «δεν αντέχω άλλο αυτόν τον εγκλεισμό». Κάποια στιγμή θα περάσει όμως…
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Δεν εντυπωσιάζομαι. Νομίζω πως όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει παντού. Μόνο που σε κάθε κλάδο είναι διαφορετικό. Η δύναμη που έχει κάποιος την εκμεταλλεύεται όπως μπορεί. Ναι, σε κάποιους πραγματικά δεν το πίστευα ότι αυτοί οι θα άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι τόσο τρομερό. Εγώ δεν έχω επιτρέψει ποτέ να συμβεί κάτι σε μένα. Όχι ότι τα θύματα το επέτρεψαν, απλά ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος που δεν αφήνει περιθώρια.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Ναι πιστεύω. Όχι το απόλυτο, αλλά ναι. Σίγουρα σε περισσότερο χρόνο έρευνας θα είναι καλύτερα, αλλά νομίζω πως είναι μια αρχή να ξεχάσουμε κάποια στιγμή αυτόν τον εφιάλτη. Άρα ναι, θα το κάνω.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Πολλά. Από αυτά που τα είχα δεδομένα. Δε μου αρέσει να τρώω χρόνο όταν ψωνίζω. Βαριέμαι. Μια που μπαίνω και μια που βγαίνω. Τώρα απλά θέλω να περάσω απ’ όλα τα μαγαζια με τις ώρες. Θέλω να βγω να περπατήσω με ένα καφέ στο χέρι χωρίς να μου λέει κάποιος τι ώρα να επιστρέψω. Θέλω να πάω στο πατρικό μου στην Κρήτη που έχω από τον Αύγουστο να πάω, όπου έμεινα μόνο 7 μέρες λόγω δουλειάς. Έχω στερηθεί την ελευθερία μου σαν άνθρωπος. Μόνο υπομονή λοιπόν.
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Μεγάλο πρόβλημα αυτό για πολλές οικογένειες. Ξέρω και από γνωστούς μου. Που περιμένουν να ανοίξουν για να κλείσουν τα μαγαζια τους. Και εκείνοι που θα μείνουν ανοιχτοί, με τον περιορισμό ατόμων που θα υπάρχει και πάλι δεν θα βγαίνουν τα έξοδα τους. Είναι φρικτό αυτό που συμβαίνει.
