Ο Σαπουνάς Σοφοκλής
Μουσικός παραγωγός, Καθηγητής
Διευθυντής τής Subways Music και του Εράτειου Ωδείου, τοποθετείται στις ερωτήσεις του polismagazino.gr
“Όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχει και βία μεταξύ τους. Είναι αδύνατη η εξάλειψή της, αλλά δυνατή η μείωση των περιστατικών και των εντάσεων.”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Πέρυσι, η απαγόρευση κυκλοφορίας μάς είχε τρομάξει. Φέτος, οι περισσότεροι ανακαλύψαμε πρόσθετους τρόπους νόμιμης απόδρασης αμβλύνοντας τις συναισθηματικές συνέπειες. Προσωπικά, συνεχίζω να εργάζομαι είτε εξ αποστάσεως, είτε συναντώντας – με τήρηση υγειονομικών οδηγιών – έναν πολύ περιορισμένο κύκλο ανθρώπων. Νομίζω πως πια σε όλους μας το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η ανυπομονησία να αρθούν όλοι οι έκτακτοι περιορισμοί.
Ακούμε συνεχώς για βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχει και βία μεταξύ τους. Είναι αδύνατη η εξάλειψή της, αλλά δυνατή η μείωση των περιστατικών και των εντάσεων. Σε παλαιότερες ιστορικά εποχές η βία ήταν πολύ μεγαλύτερη σε συχνότητα και σε φρίκη. Σήμερα, στην περιοχή τού πλανήτη που ζούμε, έχουμε διαμορφωμένο ένα αξιακό σύστημα που παρουσιάζει δυσανεξία στη βία, από όπου και αν αυτή προέρχεται. Ένα από τα θετικά τής δημοκρατίας είναι ότι, για να λειτουργήσει το κράτος και η κοινωνία, επιδιώκεται μεταξύ ηγεσιών και πολιτών η μεγαλύτερη δυνατή συμβατότητα. Αυτό συμβαίνει είτε θεσμικά, είτε με αλληλεπίδραση. Ωστόσο, διαισθάνομαι ότι πολλοί συνάνθρωποί μας θα μπορούσαν (και θα ήθελαν) υπό άλλες συνθήκες να εκδηλωθούν βίαια και σκληρά. Θα το διατυπώσω και αλλιώς: Ευτυχώς, στο κοινωνικοπολιτικό σύστημά μας, η βία απαγορεύεται, συμβαίνει μόνο κατ’ εξαίρεση, αποδοκιμάζεται και καταδικάζεται. Όμως, πολλοί συμπολίτες ίσως να συμπεριφέρονταν πολύ διαφορετικά, εάν δυνητικά θα εξασφάλιζαν ατιμωρησία ή επιδοκιμασία. Γι’ αυτό, πάντοτε πρέπει να υπάρχει εγρήγορση, διότι είναι εύκολο να διαταραχθούν οι ισορροπίες που μας διατηρούν σε συνοχή. Ας εστιάζουμε σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε εκείνα που θα μας χώριζαν. Ως προς το τελευταίο ερώτημά σας, τα «σοβαρότερα» περιστατικά βίας, στα οποία υπήρξα «θύμα» και «θύτης» ταυτοχρόνως, συνέβησαν παλιά, σε αλάνες μετά από ποδόσφαιρο!
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε όταν έρθει η ώρα; Όπως για καλλιτεχνικά και εκπαιδευτικά ζητήματα οι φίλοι μου γιατροί εμπιστεύονται εμένα, έτσι κι εγώ, για ιατρικά θέματα και υγειονομικές συμβουλές στρέφομαι αποκλειστικά σε εκείνους.
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και, εάν ναι, πώς το αντιμετωπίσατε; Αυτή τη στιγμή ίσως να μας διαβάζουν κάποιοι που στερούνται αγαπημένα τους πρόσωπα, ανθρώπους που έχασαν ή που ασθενούν. Ενώπιόν τους θα ήταν απρέπεια να αγανακτούμε για στερήσεις οικονομικές, επαγγελματικές ή ευζωίας. Εάν έχουμε υγεία, όταν τελειώσει η επιδημία, όλα αυτά θα επαναποκτηθούν αργά ή γρήγορα. Προσωπικά, στερούμαι ό,τι και οι περισσότεροι εξ ημών. Αυτό που βοηθάει πολύ είναι ο θετικός λογισμός, δηλαδή η απομάκρυνση της σκέψης μας από τις ελλείψεις αυτής της περιόδου και η επιδίωξη να ανακαλύπτουμε τα όποια οφέλη της.
Τηλεργασία και αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί στην επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Αμφότερα ήταν αναγκαία σε αυτήν την περίοδο. Όταν θα τελειώσει η επιδημία, η τηλεργασία θα παραμείνει σε κάποιο ποσοστό ως εναλλακτικός τρόπος εργασίας. Βέβαια, προϋποθέτει την εμπιστοσύνη μεταξύ των συνεργαζομένων και γι’ αυτό πρέπει να προσθέσουμε αρετές στα επαγγελματικά προσόντα μας. Διότι ο αξιόπιστος συνεργάτης θα είναι και ο πολυτιμότερος.
Η αναστολή συμβάσεων κάποια στιγμή θα ολοκληρωθεί. Μέχρι στιγμής η κοινωνία παραμένει όρθια παρά τις δυσκολίες και γι’ αυτό ευελπιστώ ότι, αν δεν εκτροχιαστούν τα πράγματα, οι περισσότεροι θα επανέλθουν στην πρότερη εργασιακή και μισθολογική κατάσταση. Είναι όμως βέβαιο ότι ένα τμήμα τού ιδιωτικού τομέα έχει ήδη πληγεί και θα απολεσθούν θέσεις εργασίας. Η αναπλήρωσή τους θα εξαρτηθεί απολύτως από τον ρυθμό τής ανάπτυξης που θα ακολουθήσει. Θα αισιοδοξήσουμε παρατηρώντας το τί συμβαίνει σε χώρες, όπου έληξε ο υγειονομικός συναγερμός. Εκεί, η εξωστρέφεια του κόσμου πυροδοτεί οικονομική αναθέρμανση στους πλέον επιβαρυμένους τομείς, όπως είναι ο τουρισμός, η εστίαση, το εμπόριο, οι υπηρεσίες, οι τέχνες, η εκπαίδευση και ο αθλητισμός. Ειδικά για τις τέχνες και την εκπαίδευση, θα τολμήσω εξ επαγγέλματος να ισχυριστώ ότι η επιδημία, πέρα από τα δεινά, επιτάχυνε την εξέλιξή μας αναγκάζοντάς μας να αναζητήσουμε πρόσθετα εργαλεία, καθώς και εναλλακτική αξιοποίηση νέων μέσων. Με άλλα λόγια, ίσως αυτός ο ιός μάς στέλνει ταχύτερα σε ένα μέλλον, όπου αργά ή γρήγορα θα πηγαίναμε.
