Ο Εικαστικός, Σκηνοθέτης, Εκπαιδευτικός, Ανδρέας Μπαλαούρας “ανακρίνεται” από τη δημοσιογραφική ομάδα του polismagazino.gr
“Ως καλλιτέχνης αλλά και ως εκπαιδευτικός αισθάνομαι απογοήτευση για τους υπεύθυνους του Υπουργείου Πολιτισμού και μεγαλύτερη Ντροπή για το Υπουργείο Παιδείας που μας έχει αφήσει στο έλεος των συνθηκών….”
Εγκλεισμός στο σπίτι. Πως διαχειρίζεστε το χρόνο σας; Ποια συναισθήματα σας διακατέχουν; Σε λιγότερο από μήνα κλείνουμε έναν χρόνο εγκλεισμού. Πέρυσι λοιπόν, τέτοιο καιρό, η παράσταση που είχαμε ετοιμάσει θα έκανε πρεμιέρα η οποία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η νέα παράσταση που έχουμε κάνει στο διάστημα που επιτρεπόταν, πηγαίνει από αναβολή σε αναβολή και ειναι αβεβαιο πότε θα υλοποιηθεί.
“Το καλλιτεχνικό, θεατρικό και εικαστικό επάγγελμα δεν υφίσταται πια μόνον μία κρίση, που ζούσαμε την τελευταία δεκαετία που εκ των πραγμάτων ήταν δύσκολη, ήρθε και ο κορονοϊός για να εξωραΐσει καθετί καλλιτεχνικό και πόσο μάλλον αυτό σαν επάγγελμα.”
Από την άλλη μου ιδιότητα του εκπαιδευτικού σε σχολική μονάδα ειδικής αγωγής όπου εργάζομαι τα τελευταία 10 αισίως χρόνια, δεν κλείσαμε καθόλου. Βρισκόμαστε σε σχολεία χωρίς κανένα μέτρο προστασίας πλην της ατομικής μας μάσκας και με ένα κράτος το οποίο αδιαφορεί παντελώς για την υγεία αυτών των παιδιών πρωτίστως και δευτερευόντως για τη δική μας. Ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με δύσκολες, πρωτόγνωρες καταστάσεις. Πώς μπορούμε να τις διαχειριστούμε; Προσωπικά ζω τον παραλογισμό σε όλο του το μεγαλείο αισθάνομαι ότι γι’ αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Απογοήτευση για τους υπεύθυνους του υπουργείου πολιτισμού και μεγαλύτερη Ντροπή για το Υπουργείο Παιδείας που μας έχει αφήσει στο έλεος των συνθηκών….
Ακούμε συνεχώς για Βία. Ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές; Υπάρχει βία στο χώρο της εικαστικής τέχνης; Εσείς έχετε υποστεί κάποια μορφή βίας; Η βία υφίσταται σε όλους τους χώρους ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητικη κτλ Πάντα οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν νέες αλλαγές με τη στάση τους τις συμπεριφορές τους και τα βιώματα τους.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε αυτό το τσουνάμι καταγγελιών που ξεκίνα από τον αθλητικό χωρο επεκτεινεται στον καλλιτεχνικό. Ευελπιστώ να περάσει και σε άλλους χώρους στην πολιτική στην εκκλησία στην Ιατρική. Όλες αυτές οι αισχρες συμπεριφορές συμβαίνουν σε όλους τους εργασιακούς χώρους απλά εκεί δεν δίνεται το βημα.
“Στο πανεπιστήμιο που φοιτούσα έχω ζήσει λεκτική και ψυχολογική βία από καθηγητή. Είμαστε μαζί με τα θύματα και στηρίζουμε κάθε άνθρωπο που σε κάποια στιγμή της ζωής του κάποιος άλλος τον χρησιμοποίησε ποικιλοτρόπως…”
Δεν εντυπωσιάζομαι απο τις αποκαλύψεις που έχουν έρθει στην επιφάνεια τον τελευταίο καιρό από τη στιγμή που οι διεφθαρμένοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι βάζουν ρουσφέτι και σε κομβικές θέσεις ανθρώπους που εξυπηρετούν κομματικούς σκοπούς είτε καθηγητές στα πανεπιστήμια είτε διευθυντές θεάτρων χωρίς να έχουν καμία καλλιτεχνική ευαισθησία και προπαντως παιδεία. Θεωρώ πως ήταν αναπόφευκτο να οδηγηθούμε σε τέτοιες συμπεριφορές.
Πιστεύετε στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου; Θα εμβολιαστείτε; Σαφώς θα το κάνω. Εμπιστεύομαι την επιστήμη. Αυτή τη στιγμή πρεπει να αποκτήσουν ανοσία πρώτα οι ηλικιωμενοι που καταλαμβάνουν τις ΜΕΘ για μεγάλο χρονικό διάστημα και επειτα οι νεότεροι. Είναι η μόνη λύση για επιστροφή στην κανονικότητα…
Έχετε στερηθεί κάτι από τον εγκλεισμό σας στο σπίτι και εαν ναι, πως το αντιμετωπίσατε; Το πολυτιμότερο αγαθό είναι η ελευθερία μας την οποία την στερούμαστε σαν καλλιτεχνικές φύσεις. Στερούμαι τη δημιουργικότητα, τη διάδοσή της στο κοινό. Η αλληλεπίδραση που υπήρχε δεν υφίσταται πια. Οσο δημιουργικός και αν είμαι αυτόνομα εγώ, το ότι δεν διασκεδάζουμε, δεν βλέπουμε φίλους δεν ερχόμαστε σε επαφή ουσιαστική με τους ανθρώπους γύρω μας δεν ανταλλάσσουμε στιγμές, ειναι σα να ζούμε σε συντήρηση. Περιμένουμε και ευχόμαστε να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αυτό…
Τηλεργασία και Αναστολή εργασιακών συμβάσεων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί την επόμενη ημέρα του απεγκλωβισμού μας στον εργασιακό χώρο; Δεν μπορώ να κάνω εικασίες για το τι μπορεί να γίνει την επόμενη μέρα. Τα πράγματα φαίνεται ότι έχουν πάρει τον «στραβό» τους δρόμο. Οι επιχειρήσεις κλείνουν κατ’ επέκταση η οικονομία καταρρέει.
Η ανεργία χτυπάει κοκκινο που βρισκοταν ηδη σε υψηλό ποσοστό.
“Ζούμε μία καθημερινότητα που δεν είχε σκεφτεί ούτε ο πιο νοσηρος σε φαντασία σεναριογράφος για ταινία.”
Αυτό που εύχομαι είναι να βγούμε όσο το δυνατόν λιγότερο αλώβητοι από αυτήν την κατάσταση που έχουμε περιέλθει υγιείς ψυχή τε και σώματι.
