Γράφει ο Τραϊκούδης Χρήστος, οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM, τακτικό μέλος Δ.Σ της ΕΥΑΘ Παγίων.
Αγαπητοί αναγνώστες,
Το ότι στη χώρα μας τα βλέπαμε εφήμερα και εύκολα όλα ενώ κατ’ άλλα ζητωκραυγάζαμε σε κάθε εθνική επέτειο είναι κάτι το οποίο δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει κάποιος και από τις εικόνες τις οποίες βλέπει γύρω του. Κακοσυντηρημένοι δρόμοι οι οποίοι προκαλούν προβλήματα στα οχήματα τα οποία για να τα συντηρήσει κάποιος εκτός του ότι ξοδεύει από το συρρικνωμένο εισόδημά του επιβαρύνεται συγχρόνως και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών διότι η πλειονότητα των ανταλλακτικών είναι εισαγόμενη.
Λιγοστοί χώροι για αθλοπαιδιές συνήθως κακοσυντηρημένοι και αυτοί, κακοσυντηρημένα πεζοδρόμια είναι μερικά από τα οποία συναντά κάποιος στο διάβα του περιπλανώμενος στα αστικά κέντρα της χώρας. Ποιοι και γιατί έχουν αφήσει όλα αυτά στη μοίρα τους; Ποιος φταίει άραγε;
Σίγουρα στους προεκλογικούς λόγους ακούμε συνήθως άλλα λόγια περί των οποίων τονίζεται η αγάπη για τον τόπο και η ανάγκη αναβάθμισης των υπαρχουσών υποδομών καθώς και η δημιουργία νέων. Τελικά πιέζουν οι πολίτες τόσο όσο χρειάζεται για να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Μας έχει ρουφήξει άραγε η ιστορία στη δίνη της και δεν θα αλλάξει τίποτα; Περιμένουμε και πάλι την ανάμειξη των σύγχρονων μεγάλων δυνάμεων για να δούμε αλλαγές;
Τι έχει να απαντήσει ο καθείς μόνος του σε όλα τα παραπάνω;
Το ότι θα μπορούσε να απορήσει εύλογα ο κάθε εξωτερικός παρατηρητής περί τίνος η τόση υπερηφάνεια σε τούτο το εθνικό κράτος είναι και πάλι κάτι εύλογο να συμβεί και να έχει συμβεί.
Οι πολίτες συχνά ακούνε για μεγάλα έργα και πρότζεκτ ενώ την ίδια ώρα κάποια μικρά καθημερινά πράγματα δείχνουν μία εικόνα εγκατάλειψης. Αυτό δεν είναι λίγο αντιφατικό, τι λέτε;
Στην πατρίδα μας δυστυχώς υφίστανται δομικά προβλήματα τα οποία σε άλλα κράτη είτε δεν υπήρξαν στο βαθμό που υπάρχουν εδώ, είτε υπήρξαν οι άνθρωποι που καθοδήγησαν ορθότερα τους πολίτες στην οδό της λογικής και του μέτρου.
Ο τρόπος με τον οποίο δομήθηκαν τα αστικά κέντρα δείχνει πολλά στοιχεία τα οποία έχουν να κάνουν με την κουλτούρα μας και τον πολιτισμό μας αν μπορεί να πεί κάποιος ότι υφίσταται κατ’ αυτό τον τρόπο ο πολιτισμός.
Η ορθή εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου και η διαφύλαξή του είναι μείζονος σημασίας παρόλα αυτά κάποιοι ούτε τον σεβάστηκαν αλλά ούτε τον διαφύλαξαν προτιμώντας προφανώς με το «αζημίωτο» να τον μοιράσουν σε «συναδέλφους» και συνδαιτυμόνες. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην το πετύχανε, ευτυχώς για την κοινωνία, αλλά θα πρέπει να αναλογιστούμε πώς αυτό είχε επιτευχθεί αν και κάποιοι δώσανε αγώνα ζωής για να το εμποδίσουν. Υπάρχουν και οι μικροί ήρωες της καθημερινότητας για τους οποίους το κράτος πρέπει να δείξει μεγαλύτερη μέριμνα και να επιβραβεύσει. Για το αν κάποιες φορές αυτό το κράτος λειτουργούσε με δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι κάτι που αποδεικνύεται με γεγονότα και με ό,τι μπορούμε να αντιληφθούμε ακόμη και μόνο με τα μάτια μας.
Κατά την τελευταία υγειονομική κρίση η έλλειψη δημοσίων χώρων έγινε ακόμη πιο αισθητή. Χρειαζόμαστε τον ελεύθερο δημόσιο χώρο για περπάτημα, άθληση, παιχνίδι, περισυλλογή και αποφυγή της απομόνωσης. Το δυστυχές είναι ότι κάποιοι από αυτούς τους πολύτιμους και σε έλλειψη δημόσιους χώρους συνεχίζουν να είναι υπο κατάληψη ή σε εγκατάλειψη πιθανώς και επιτηδευμένα διότι δεν γίναμε κράτος δικαίου εν μία νυκτί.
Μην ξεχνάτε και το ξανά τονίζω ότι η γεωπολιτική κοιτάει τη σοβαρότητα κάθε κράτους στη διαχείριση κινδύνων και απειλών, τις υποδομές του, την καλαισθησία των δημοσίων χώρων, το καλό συντηρημένο οδικό δίκτυο την υπακοή των πολιτών στους νόμους, την εύρυθμη λειτουργία της γραφειοκρατίας την ανταποδοτικότητα των φόρων και ό,τι έχει να κάνει τέλος πάντων με ένα κράτος δικαίου το οποίο νοιάζεται για την καθημερινότητα των πολιτών του και τη συνέχειά του.
Μας τα έχει διδάξει η ιστορία όλα αυτά. Όσα συνέβησαν τα τελευταία 10 χρόνια ήταν σχεδόν σίγουρες προβλέψεις οι οποίες γινόταν στο παρελθόν μέσα και έξω από το κράτος μας αλλά δυστυχώς ο λαϊκισμός υπνώτιζε τον λαό.
