“Η έμπνευση δεν είναι στο βεστιάριο. Να τη «φορέσεις» μαζί με το κοστούμι του ρόλου σου… Δεν είναι στο μικρόφωνο όταν το πιάσεις να τραγουδήσεις…”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Επαγγελματικά είμαι στο χώρο μια δεκαπενταετία, αλλά πάντα με «απασχολούσε» η τέχνη, ειδικά η μουσική. Είχα αντιληφθεί ότι είχα «σωστό» αυτί και μια κάποια δυνατότητα στη φωνή.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Πολλούς. Μην μπούμε στη διαδικασία να αναφέρουμε συγκεκριμένα ονόματα γιατί θα ξεχάσω κόσμο και κοσμάκη. Βλέπετε, είναι πολλοί και από το χώρο της μουσικής και από το χώρο του θεάτρου, αλλά και από τα εικαστικά. Η χώρα μας έχει πλούσιο υλικό στην τέχνη! Γι’ αυτό λοιπόν, δεν θα «ρισκάρω» … αλλά θα σας πω ονόματα από τον παγκόσμιο χάρτη της τέχνης. Μουσική: Ντέιβιντ Μπάουι και Μπομπ Ντύλαν, υποκριτική Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Αλ Πατσίνο, εικαστικά Μποτερό και Γκούσταβ Κλίμτ.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Τίποτα δεν σημαίνουν! Η εποχή μας το έχει αποδείξει αυτό περίτρανα! Ξέρετε τι μετράει τελικά; Να έχεις «καταγραφεί» ως καλλιτέχνης στο μυαλό του κόσμου και να σε θυμάται όσα χρόνια και αν περάσουν.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Α μάλιστα…το αιώνιο ερώτημα! (χαχαχα) Λοιπόν, αν ένα παιδί γεννηθεί σε ένα περιβάλλον που δεν θα έχει κανένα ερέθισμα, πώς να καταλάβει ότι έχει ωραία φωνή, ή ότι πιάνει το χέρι του στη ζωγραφική; Πόσο μάλλον να έχει ευκαιρίες να το καλλιεργήσει αυτό το φυσικό χάρισμα. Θέλω να πω λοιπόν ότι το όποιο χάρισμα έχεις εκ γενετής, θέλει καλλιέργεια στη συνέχεια. Αρα λοιπόν, για να γίνεις, πρέπει να γεννηθείς πρώτα. Να υπάρχει το πρωτογενές υλικό και να δουλευτεί πολύ…
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Action!
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Άλλες φορές ναι, άλλες όχι. Η έμπνευση δεν είναι στο βεστιάριο. Να την «φορέσεις» μαζί με το κοστούμι του ρόλου σου. Δεν είναι στο μικρόφωνο όταν το πιάσεις να τραγουδήσεις. Πολλές φορές βγαίνω στη σκηνή χωρίς να έχω καμία απολύτως έμπνευση, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε μια ωραία εμφάνιση στην πορεία. Υπάρχουν φορές που βγαίνω με πολλή… έμπνευση, αλλά στην πορεία κάτι θα συμβεί και μπορεί να μου… αποδομήσει την κάθε διάθεση.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Αχαρακτήριστο! Εντάξει, αστειεύομαι. Δεν μ’ αρέσουν οι χαρακτηρισμοί.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Κατ’ αρχάς να είμαστε όλοι καλά στην υγεία μας… Όλα τα άλλα δεν θα τα πω. Δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα διαλέγατε; Μαγεία!
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή μήπως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Συμβαίνουν και τα δύο. Φυσικά και υπάρχει μια ανακύκλωση προσώπων κι αυτό είναι αυτονόητο, αφού είτε έχουν ικανότητες… είτε είναι πράγματι ικανοί για όλα! Όμως έχουν υπάρξει και αρκετοί νέοι που κάνουν σημαντικά πράγματα. Δεν εννοώ μόνο αυτούς που βλέπετε στα σίριαλ ή αυτούς που έχουν «μόνιμη» θέση στα μεγάλα θέατρα. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που κάνουν σημαντικά πράγματα αλλά δεν τα ξέρει το ευρύ κοινό.
Στο θέατρο που σας βρίσκουμε; Λόγω συνθηκών δεν με βρίσκετε στη σκηνή προφανώς… Όμως επειδή το θέατρο είναι παντού, με βρίσκετε να μελετάω Μπέκετ, δουλεύοντας στο ταμείο εταιρείας κινητής τηλεφωνίας για τα προς το ζην και να παρατηρώ προσεχτικά τα κουρασμένα μάτια των ανθρώπων.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Να έχουν αντοχή, αλλά όχι ανοχή!
