“Ο δημόσιος χώρος στην Ελλάδα είναι επιμελώς αφημένος στην ατυχία του… Γίνονται προσπάθειες να προβληθούν καλλιτέχνες και το έργο τους σε δημόσιους χώρους αλλά υπάρχει έλλειψη αισθητικής που οδηγεί και σε εγκληματικές χειρονομίες που εξυπηρετούν άλλους σκοπούς από το όμορφο και το ωραίο.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Είναι ένα μυστήριο για εμένα η υπόθεση ζωγραφική. Δεν το περίμενα ήταν κάτι ξαφνικό.
Κεραυνός έν αιθρία με χτύπησε ένα απόγευμα σε σπίτι γνωστού συλλέκτη έργων τέχνης όταν βρέθηκα μπροστά σε ένα πίνακα ζωγραφικής γνωστού Έλληνα Ζωγράφου της Θεσσαλονίκης και πολύ αγαπημένου. Ήμουν 20 χρονών ανήσυχο πνεύμα που πάντα έψαχνα και διψούσα να ανακαλύψω.
Είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται η καλλιτεχνική μου φύση. Έγραφα ποιήματα κάποια δοκίμια και ένα θεατρικό έργο εντελώς πειραματικά. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που εκτιμούσε την τέχνη κυρίως τη μουσική αφού είχαμε δύο μουσικούς τον αδερφό της μητέρας μου τραγουδιστής της όπερας και την αδερφή μου πιανίστα.
Ο πίνακας αυτός που αντίκρυσα με συγκίνησε Βαθύτατα, τα χρώματα, το σχέδιο, η σύνθεση. Την ίδια χρονική περίοδο αγαπημένο πρόσωπο διανοούμενος και φιλότεχνος μου έκανε δώρο ένα μικρό καβαλέτο, χρώματα λάδια και μικρά τελάρα. Είχα ενθουσιαστεί και αυθόρμητα, παρορμητικά, άρχισα να ζωγραφίζω.
Πρώτη ζωγραφιά ήταν μια νυχτοπεταλούδα που πετούσε, ακολούθησε μια σειρά με παραλλαγή του θέματος. Είχα αγωνία ήθελα να το δείξω σε αυτόν τον μεγάλο ζωγράφο να μου πει. Η κουβέντα που είχα μαζί του ήταν πνευματική και πολύ ενθαρρυντική. Μου είπε ότι έχω «έσω ήχο» και να συνεχίσω να δω που θα οδηγήσει. Έτσι κι έκανα για πολλά χρόνια βυθίστηκα στην μαγεία της ζωγραφικής με ενθουσιασμό και μεγάλο έρωτα. Έτσι απλά από ένστικτο.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Έχουν επιρροές από διάφορα κινήματα που έχουν φιλτραριστεί μέσα από τα βιώματα και την εποχή μου.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Από την ίδια τη ζωή, τον πολιτισμό τις διαφορετικές κουλτούρες.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας. Ναι φυσικά είναι πάρα πολλοί από όλο τον κόσμο και κάποιοι είναι αγαπημένοι μου φίλοι.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Να συνεχίσω να αναζητώ να ανησυχώ, να αμφισβητώ, να αντιδρώ να φαντάζομαι, να ερωτεύομαι, να παθιάζομαι, να ονειρεύομαι.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίζει στο δημόσιο χώρο; Είναι; Αναρωτιέμαι! Ας είμαστε αισιόδοξοι. Τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Οι καλλιτέχνες δεν είναι μάρτυρες που θυσιάζονται. Προσπαθούν να βρουν νέους τρόπους για να επιβιώσουν με την τέχνη τους και να την κάνουν γνωστή πέρα από τα σύνορα. Το διαδίκτυο έχει αλλάξει τρομερά τα πράγματα. Πληθώρα πληροφοριών και ευκαιριών δίνει ελπίδα και λύση.
Ο δημόσιος χώρος στην Ελλάδα είναι επιμελώς αφημένος στην ατυχία του. Γίνονται προσπάθειες να προβληθούν καλλιτέχνες και το έργο τους σε δημόσιους χώρους αλλά υπάρχει έλλειψη αισθητικής που οδηγεί και σε εγκληματικές χειρονομίες που εξυπηρετούν άλλους σκοπούς από το όμορφο και το ωραίο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Προτιμώ να τα κρατήσω μία όμορφη έκπληξη που όταν έρθει η ώρα θα παρουσιαστεί!!!
Bio. Η Maira Δάπη γεννήθηκε στη Θεσσαλονικη με ρίζες από την Βαρκελώνη της Καταλωνίας και μεγάλωσε σε καλλιτεχνικό περιβάλλον μουσικής και όπερας με θείο το τραγουδιστή της όπερας Νίκο Καπέτα.
Σπούδασε Διεύθυνση Επιχειρήσεων στο North College. Ανήσυχο πνεύμα αποφασίζει να ασχοληθεί με την ζωγραφική και παρακολουθεί μαθήματα σε ατελιέ γνωστών ζωγράφων με ιδιαίτερη αγάπη στον Κώστα Λούστα. Παράλληλα σπουδάζει σκηνογραφία και ενδυματολογία στο εργαστήρι της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης υπό την εποπτεία του Απόστολου Βέττα και καθηγητές συνεργάτες της Πειραματικής Σκηνής.
Έχει πραγματοποιήσει δυο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης το 1998 και στην Αίγλη –Γενή Χαμάμ το 1999. Έχει σχεδιάσει και κατασκευάσει σκηνικά και κουστούμια για τις όπερες La Dirindina του D. Scarlatti και La Canterina του J. Haydn τo 2001.
Από το 2003 σχεδιάζει και δημιουργεί εικαστικά κοσμήματα με διάφορα υλικά εμπνευσμένα από τις τέχνες και την λαογραφία της Ελλάδας της Ισπανίας και άλλων χωρών της Μεσογείου που διατίθενται σε επιλεγμένα καταστήματα galleries, concept stores και Μουσεία. Σημαντική συνεργασία ήταν αυτή με το Μουσείο Picasso της Βαρκελώνης με καρφίτσες εμπνευσμένες από πορτραίτα του Picasso.
