“Φανταστείτε πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας εάν το κράτος επένδυε στην τέχνη, τι προσλαμβάνουσες θα είχε ο μέσος έλληνας και τι αντίκτυπο θα είχε στις μελλοντικές γενιές.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη γλυπτική; Τελειώνοντας το Λύκειο και ενώ έχει δρομολογηθεί μια κατεύθυνση, αποφασίζω ότι αυτό που βλέπω και με ευχαριστεί, η τέχνη δηλαδή, αξίζει να προσπαθήσω να ασχοληθώ μαζί της. Στο οικογενειακό μου περιβάλλον δεν υπήρχε κάποιος/α που να ήταν στον καλλιτεχνικό χώρο, οπότε για εμένα ήταν άγνωστο. Με την εισαγωγή μου στην σχολή γράφτηκα στο Ά Εργαστήριο Γλυπτικής και έκτοτε, 20 χρόνια τώρα άμεσα ή έμμεσα ασχολούμαι με τη γλυπτική. Προς το παρόν τουλάχιστον αυτή μου η επιλογή με έχει δικαιώσει.
Σε ποιό ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Τα εικαστικά μου παράγωγα είναι ετερόκλητα οπότε δεν μπορώ να τα εντάξω κάπου συγκεκριμένα. Όπως μου αρέσει η απολυτότητα των γεωμετρικών στερεών και της συμμετρίας έτσι μου αρέσει και η εκφραστικότητα του ανθρώπινου σώματος. Συνθέτω άλλοτε με σχήματα και στερεά και άλλοτε με προπλάσματα ή αντίγραφα ανθρώπινων μελών που λειτουργούν σημειολογικά.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Δε θα την χαρακτήριζα τόσο πολύ έμπνευση, όσο σχέση «θεραπευτή – θεραπευόμενου» η οποία προσπαθεί να δώσει λύσεις άλλοτε σε θέματα που με απασχολούν και άλλοτε σε προβλήματα που προκύπτουν.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Από τη στιγμή που ζούμε σε οργανωμένες κοινωνίες και οι πληροφορίες πάσης φύσεως διακινούνται, αναπόφευκτα επηρεαζόμαστε συνειδητά ή ασυνείδητα. Το ζητούμενο βέβαια είναι να καταφέρουμε να αποκωδικοποιήσουμε τις λύσεις που έχουν δωθεί και να τις προσαρμόσουμε όπου και αν χρειάζεται στο έργο μας χωρίς να τις οικειοποιηθούμε, αφενός για να δημιουργήσουμε και αφετέρου για να δηλώσουμε την καλλιτεχνική μας ταυτότητα.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Την ίδια που έχω θέσει ως άνθρωπος. Την εξέλιξη. Είναι πολύ δύσκολο να αποποιηθούμε την ασφάλεια που μας παρέχει το οικείο και να επιχειρήσουμε εκτός των ορίων του. Δεν υπάρχει εγγυημένο αποτέλεσμα αλλά αξίζει όποιο και αν είναι το πρόσημο. Ούτως ή άλλως ό,τι κατακτάται μένει, ας στοχεύουμε στο ακόμα καλύτερο.
Πόσο αποδεκτή είναι η τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Την απάντηση για το αν είναι αποδεκτή η τέχνη σήμερα στην Ελλάδα, δίνουν οι τοίχοι των κτιρίων, δημόσιων και ιδιωτικών γύρω μας. Όλοι έχουμε βρεθεί σε σπίτια με άδειους τοίχους και δημόσιες υπηρεσίες, που στην καλύτερη των περιπτώσεων υπάρχουν οι ίδιες φωτογραφίες επί δεκαετίες. Φανταστείτε λοιπόν πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας εάν το κράτος επένδυε στην τέχνη, τι προσλαμβάνουσες θα είχε ο μέσος έλληνας και τι αντίκτυπο θα είχε στις μελλοντικές γενιές.
Πoια τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα ήθελα σύντομα να υλοποιήσω κάποιους από τους προβληματισμούς μου και να τους παρουσιάσω.
