Στόχος του κράτους είναι να στηρίξει τις πολιτικές αυτές που θα δημιουργήσουν ένα κλίμα ισότητας και ασφάλειας για όλους τους πολίτες. Στρατηγικές γραμμές που πρέπει να συνεχιστούν και να ενισχυθούν είναι η προσπάθεια ενίσχυσης της απασχόλησης, η βελτίωση της γνώσης και της καινοτομίας και η συνεχής ενημέρωση των πολιτών για τα κοινά.
Η ενότητα των κοινωνικών ομάδων μέσα σε ένα κοινωνικό σχηματισμό είναι πολύ σημαντικό στοιχείο. Σε περιόδους οικονομικής ύφεσης σημαντική είναι και η συμβολή των οικονομικών ελίτ προς την κατεύθυνση της ευημερίας των συμπολιτών τους σε συνδυασμό πάντοτε με την παράλληλη διασφάλιση μεγαλύτερης συμμετοχής των δημοσίων φορέων στην πολιτική ανάπτυξης του τόπου τους. Σημαντική για την ευημερία ενός τόπου είναι αναμφισβήτητα η στήριξη των τοπικών αγορών με ότι συνεπάγεται βέβαια ως προς τα έσοδα που θα αποκομίσει η κρατική μηχανή και την δυνητική ικανότητα της να τα δαπανά για κοινωνικές παροχές και έργα υποδομής. Είναι σημαντικό κομμάτι και όλοι μας θα πρέπει να δώσουμε μεγάλο βάρος ώστε να αναπτυχθούν οι τοπικές αγορές και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Δυστυχώς στο Ελληνικό κράτος το κέντρο έχει διογκωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό με συνέπεια να γίνεται απειλή ακόμη και για τη διατήρηση της δομής ολόκληρου του κράτους.
Οι Έλληνες πολίτες θέλουν ένα νέο κυβερνητικό σχήμα το οποίο δεν θα ακολουθήσει πρακτικές του παρελθόντος όπως πελατειακές σχέσεις και θα εκσυγχρονίσει την κοινωνία αποβάλλοντας από αυτή κάθε έννοια που όριζε την δήθεν πολιτική βούληση και που περιείχε μέσα αρκετή δόση σφετερισμού, προσκολλημένη στα κατάλοιπα ενός σκοτεινού παρελθόντος.
Ως κοινωνία λοιπόν, σε αυτό το κομβικό σημείο που βρισκόμαστε, πρέπει να δίνουμε περισσότερη σημασία σε αυτά που είναι γύρω μας και είναι αρνητικά, το ίδιο και αυτοί που μας διοικήσουν. Ένας πολίτης που αγαπά τον τόπο του δεν του αρέσει να κολακεύει όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν εμπόδια στην ευημερία του άμεσα και έμμεσα. Είναι επιτακτική ανάγκη να δείξεις στον συμπολίτη σου τον κίνδυνο που παραμονεύει και να τον εξουδετερώνεις ακόμη και εάν ο δρόμος της αλήθειας δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα.
Μην ξεχνάμε και πάλι όμως ,ότι ο άνθρωπος κάποιες φορές φυλακίζεται στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο ακούγοντας ψέματα και όχι σκληρές αλήθειες. Ευελπιστώ οι αλήθειες να υπερισχύσουν. Δεν χρειάζεται η κοινωνία να βαριά ανασαίνει από θεσμοθετημένα ψέματα, διότι μία μερίδα των πολιτών που τα αντιλαμβάνεται ψάχνει να βρει την πραγματική αλήθεια κάπου άλλου. Κάποιες φορές βέβαια το αλλού είναι εκεί που δεν πρέπει. Ο Αριστοτέλης είπε ότι την ενότητα πρέπει να την προάγουμε μέσω της παιδείας, και παιδεία δεν είναι ούτε η στρατευμένη τέχνη, ούτε το ανεπαρκές εκπαιδευτικό σύστημα, ούτε ο πολιτικός συνδικαλισμός του θεαθήναι στα Πανεπιστήμια αλλά ούτε και η στρατευμένη δημοσιογραφία.
Τα όσα ζούμε σήμερα δεν είναι κάτι καινούργιο για τούτο το κράτος, αν και είπαμε ότι για να πούμε ότι υφίσταται κράτος θα πρέπει να υπάρχει και η έννοια του γενικού συμφέροντος. H χώρα μας από τη δημιουργία της προσπάθειας να δομηθεί ως κράτος έθνος και να φθάσει στην σημερινή της υπόσταση ταλαιπωρήθηκε συχνά από εκλογές και πολιτική αστάθεια, κυρίως λόγω των αυτοχθόνων επιτρέψτε μου να πω που κάποιοι από αυτούς πίστευαν, στη διάρκεια της ιστορίας, ότι διοικώντας τη χώρα θα είναι και οι μοναδικοί που θα είχαν το χάρισμα για την σώσουν ή ότι ενώ θα ήταν κοινοβουλευτικοί δικτάτορες θα αφήναν τους υπολοίπους να νομίζουν ότι όλα στη χώρα λειτουργούσαν δημοκρατικά. Σε πολλές φάσεις της ιστορικής διαδρομής του ελληνικού έθνους -κράτους οι εκλογές γινόταν κάτω πίεση που αφορούσε κυρίως σε οικονομική δυσπραγία παρόλη την όποια ενίσχυση σε οικονομικό επίπεδο είχε προηγηθεί από το εξωτερικό από ομοεθνούς και ετερόχθονες.
Στην Ελλάδα δυστυχώς κάθε φορά πού αλλάζει η κυβέρνηση, δημιουργείται στο λαό η προσδοκία πως θα αλλάξει η εσωτερική πολιτική. Μένει όμως συνήθως αυτή η προσδοκία που βαφτίζεται και ελπίδα, η οποία πεθαίνει κατά το ίδιο τρόπο που γεννιέται μία καινούργια κακέκτυπο της προηγούμενης. παγιωμένες κοινωνικές δομές. Το κράτος μας δεν έχει παγιωμένες κοινωνικές δομές βασισμένες στη λογική και το μέτρο και έτσι κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση δεν δύναται να αλλάζει κυρίως η εξωτερική πολιτική αλλά ακούγονται αφηρημένα ιδεολογήματα τα οποία ως είναι λογικό μένουν ως κούφιες υποσχέσεις.
Το πρόβλημα λοιπόν στη χώρα μας δεν είναι μόνο καθαρά οικονομικό αλλά σχετίζεται με την παιδεία, το ανεξάρτητο της δικαιοσύνης και τις αναθεωρήσεις στα Συντάγματα που ξεχάσανε τόσο τη παιδεία όσο και τη δικαιοσύνη.
Στο προσκήνιο και πάλι έρχεται αυτή η απορία που έχουν κάποιοι «ειδικοί» ότι η σχεδόν πατροπαράδοτη προσφυγή στα ταμεία και τα «δάνεια» κρίνεται ανίκανη να δώσει λύσεις στα εθνικά προβλήματα τα οποία μένουν και επιμένουν. Σε πρόσφατη έρευνα η Ελλάδα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις όσον αφορά τη διαφθορά σε διεθνές επίπεδο.
Τι θέλουμε επομένως ως κοινωνία;
Είναι κάτι που θα απαντήσουμε καλύτερα αν κάνουμε μία αρνητική κρίση της ιστορίας.
Αυτά ως τροφή για σκέψεις και για έρευνα.
