“Ο πραγματικός καλλιτέχνης κυοφορεί την ανανέωση αλλά και την εξέλιξη της εποχής του. Εν ολίγοις, πραγματώνει το μύθο: αλλάζει τον κόσμο.”
Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Από τα μαθητικά μου χρόνια, είχα καλή σχέση με τη νεοελληνική λογοτεχνία και η έκθεση ήταν από τα αγαπημένα μου μαθήματα. Ο κόσμος των μυθιστορημάτων και αργότερα της ποίησης αποτελούσε για εμένα πόλο έλξης και φαντασίας. Είχα την τύχη, να έχω ως φιλόλογο στο μάθημα των νέων ελληνικών στο λύκειο, το θεατρικό συγγραφέα Μιχάλη Δήμου, ο οποίος με ενέπνεε αμέριστα καθώς μας δίδασκε τους μεγάλους κλασικούς συγγραφείς και ποιητές. Μία από τις αιτίες που οι σπουδές μου αφορούν το θέατρο, είναι η αγάπη μου για τον λόγο. Όταν ήρθα σε επαφή με τα Ομηρικά έπη, την αρχαία Ελληνική τραγωδία και τον Σαίξπηρ μέσω της διδασκαλίας, αναρωτήθηκα πώς νιώθουν οι ηθοποιοί στη σκηνή, ενσαρκώνοντας τους μεγάλους συγγραφείς. Αυτή η απορία τροφοδότησε και τη φαντασία μου τόσο, που αποφάσισα να σπουδάσω τη θεατρική τέχνη όπως και έπραξα.
Ποιόν ηθοποιό-καλλιτέχνη θαυμάζετε; Θαυμάζω κάποιους σύγχρονους εν ζωή καλλιτέχνες, αλλά επειδή έχω την ιδιομορφία, ιδιαιτερότητα αν θέλετε, να θαυμάζω με πάθος, αδυνατώ να τους ονομάσω. Ίσως γιατί η λέξη θαυμασμός βρίσκεται πολύ κοντά στην έννοια του «θείου» και αυτό το πεδίο για εμένα εμπεριέχει το μυστηριακό, που αποτελεί τον κύριο λόγο που με έχει οδηγήσει στην Τέχνη. Θα αναφερθώ όμως σε έναν μεγάλο καλλιτέχνη του θεάτρου που δεν είναι πια κοντά μας, και που είχα την τύχη αν θέλετε, να μαθητεύσω στην τέχνη του δύο ολόκληρα καλοκαίρια σε σεμινάρια για την αρχαία Ελληνική τραγωδία, τον Σαίξπηρ αλλά και το θέατρο του παραλόγου. Μιλώ για τον Μίνω Βολανάκη. Θυμάμαι ένα προσωπικό περιστατικό μεταξύ μας, το οποίο όμως μου έλυσε πολλές απορίες αργότερα όσον αφορά τη μαθητεία μου στην Τέχνη. Κάποτε είχα αργήσει στο μάθημα. Μπαίνοντας λοιπόν καθυστερημένα στην αίθουσα διδασκαλίας όπου η ιεροτελεστία της σπουδής του θεάτρου από τον σπουδαίο διδάσκαλο είχε αρχίσει, διέκοψε το μάθημα και μου απευθύνθηκε με αυτόν τον λόγο: «καλώς τη θύελλα!» Αυτός ήταν ο Μίνως Βολανάκης! Μια μόνο φράση του, σε πετούσε απέναντι και σε μαγνήτιζε. Υπήρξε μέγας ποιητής και μάγος του θεάτρου!
Τί σημαίνουν οι λέξεις καριέρα-επιτυχία για εσάς; Οι λέξεις καριέρα και επιτυχία για εμένα, είναι σχετικά ασαφείς γιατί δεν τις ταυτίζω με την κοινωνική αναγνώριση ή την εξιδείκευση σε έναν τομέα. Το σημαντικό θέμα είναι τί πραγματικά προσφέρει ο καλλιτέχνης στην εποχή του. Πώς μπορεί να επικοινωνήσει το έργο του, προτείνοντας καινούργια πράγματα, τα οποία δεν είναι τετριμμένα, αλλά είναι συνέχεια, εξέλιξη και πόθος της άφθαρτης ομορφιάς. Καριέρα λοιπόν και επιτυχία, είναι συνυφασμένες για εμένα με την έννοια της δημιουργίας. Αν έχεις κάτι να πεις, αυτό θα ταξιδέψει και μετά από εσένα και θα αφήσει ρίζες και καρπούς.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Θα έλεγα ότι ισχύουν και οι δύο παράμετροι και μια τρίτη ίσως απροσδιόριστη: «…από μέρος άγνωστο φώσφορο έχυσε…» λέει ο ποιητής. Ο καλλιτέχνης είναι μια ακαθόριστη ύπαρξη χάους και αρμονίας που ορίζει τον κόσμο του, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Για να φτάσω στα μελλοντικά μου σχέδια, πρέπει να σας πω, ότι μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΤΡΕΙΔΩΝ ΚΥΚΛΟΣ το ποιητικό μου έργο που αποτελεί και θεατρική σύνθεση, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ. Πρόκειται για μια αναφορά στον αρχαίο μύθο αναδημιουργημένη με δική μου οπτική. Φυσικά επιθυμώ να πάρει τον δρόμο του ως αυτόνομο καλλιτεχνικό έργο και να ταξιδέψει. Είναι σύνθεση ποιητικού λόγου που δύναται να παρουσιαστεί και θεατρικά. Έχω την εξαιρετική τύχη να προλογίσει το βιβλίο μου ο κορυφαίος σύγχρονος καλλιτέχνης Δήμος Αβδελιώδης, ο οποίος έχει παρουσιάσει μεγάλα ποιητικά έργα στη θεατρική σκηνή, με εξαιρετική επιτυχία σε Ελλάδα και εξωτερικό και είναι επίσης καταξιωμένος δημιουργός στον χώρο του κινηματογράφου. Το εξώφυλλο του έργου μου υπογράφει με τον πίνακα του ΜΕΘΕΞΙΣ, ο σύγχρονος εικαστικός Αναστάσιος Καραπαπάζογλου, ένας εξαιρετικά εμπνευσμένος δημιουργός της νέας γενιάς, μέσα στον εικαστικό χώρο, ο οποίος με την προσήλωσή του στην τέχνη του, εξελίσσεται διαρκώς. Φυσικό είναι να είμαι ενθουσιασμένη, και να ονειρεύομαι ότι, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ θα αποτελέσει μια ουσιαστική επιστροφή στις άφθαρτες και αγνές αξίες που μας χαρίζει η τέχνη, είτε αυτό ονομάζεται ποιητικός λόγος, είτε θεατρική πράξη. Υπάρχουν προοπτικές και προτάσεις και για τις δύο εκδοχές. Αυτό που χρειαζόμαστε όμως πρωτίστως όλοι οι καλλιτέχνες, αυτόν τον άγονο καιρό της πανδημίας, είναι η καλή τύχη αλλά και η σωστή διαχείριση, έτσι ώστε να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση για να μπορέσουμε κατόπιν να κάνουμε σχέδια που θα χαίρουν πραγμάτωσης.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο, ποιά θα διαλέγατε; Εδώ, δεν μπορώ να πρωτοτυπήσω με μια λέξη. Προσεγγίζοντας πάντα την Αριστοτελική σπουδή: «…μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας…» και ότι ορθώς συνεπάγεται από αυτήν.
Πιστεύετε πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους; Οι ευκαιρίες πάντα υπάρχουν. Το θέμα είναι, όχι πώς τις αξιοποιεί και μόνον ο καλλιτέχνης, αλλά πριν φτάσει στο σημείο της σωστής αξιοποίησης των ευκαιριών, να έχει πραγματώσει σπουδή, έργο, δημιουργία, το οποίο θα έχει νόημα ύπαρξης. Αν υπάρχει λοιπόν η πρόταση του καλλιτέχνη, θα εμφανιστεί και η ευκαιρία. Τα πράγματα δεν είναι ποτέ στα μέτρα μας, αλλά αντί να ακολουθούμε τον νόμο του Προκρούστη, μπορούμε σίγουρα να δημιουργήσουμε δικά μας καινούργια μέτρα. Ο πραγματικός καλλιτέχνης κυοφορεί την ανανέωση αλλά και την εξέλιξη της εποχής του. Εν ολίγοις, πραγματώνει τον μύθο: αλλάζει τον κόσμο.
Στο θέατρο πού σας βρίσκουμε;
Υπάρχουν σχέδια και προτάσεις. Αν όλα πάνε καλά λοιπόν και ανοίξουν σταδιακά οι καλλιτεχνικές εργασίες, που λόγω πανδημίας έχουν διακοπεί, υπάρχει σε πρώτο πλάνο, η προοπτική απαγγελίας σε αναλόγιο του ποιητικού-θεατρικού μου έργου, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ. Είναι μια ενδιαφέρουσα εργασία, που ετοιμάζουμε εγώ και οι συνάδελφοι μου, στον χώρο του θεάτρου αξιόλογοι ηθοποιοί, Αλεξία Πετροπούλου και Γιάννης Παπαθύμνιος.
Ποιό μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του polismagazino; Πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχηθώ να έχουμε όλοι κουράγιο και θάρρος να αντιμετωπίσουμε τον δύσκολο τούτο καιρό της πανδημίας που διανύουμε. Φυσικά να είμαστε προσεκτικοί, αλλά να μην αφήνουμε τον τρόμο του θανάτου να μας κυριεύει, ο οποίος είναι πολύ χειρότερος και νοσογόνος από οποιαδήποτε άλλη αρρώστια και μας αποξενώνει από την πραγματική ζωή. Θα έλεγα επίσης στους αναγνώστες σας, ότι νιώθω πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή μαζί τους, σε μια όμορφη επικοινωνία δια μέσου του polismagazino. Βλέπω ότι το περιοδικό σας έχει σημαντικό ενδιαφέρον για την τέχνη και τον πολιτισμό, επικοινωνεί με νέους καλλιτέχνες και αυτό είναι ενθαρρυντικό και ζωογόνο, θα έλεγα.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω θερμά το polis magazino που μου πρόσφερε την ευκαιρία να εκφράσω τις σκέψεις μου για την τέχνη και τη ζωή, και να ενημερώσω τους αναγνώστες του, για την κυκλοφορία του νέου μου ποιητικού-θεατρικού έργου.
Σας ευχαριστώ ολόψυχα!
