“Αναζητώ η δυναμική να είναι μέσα, και όχι πάνω στον καμβά. Αναζητώ μια σύνθεση που να ισορροπεί εικαστικά και όχι να θυμίζει απαραίτητα μια εικόνα σε όποιον την κοιτάζει.”
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική; Το ταξίδι ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία. Παρακολούθησα μαθήματα ζωγραφικής για πολλά χρόνια. Στα 13 μου κέρδισα το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό ζωγραφικής στην Πάτρα και μου έδωσε το έναυσμα να συνεχίζω μέχρι και σήμερα να ασχολούμαι ενεργά με τη δημιουργία, έχοντας συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι στο Ντουμπάι, στο Αμπου Νταμπι και στο Μαυρίκιο. Το εξωτερικό μου έδωσε άλλη έμπνευση, άλλη ώθηση στην εξέλιξη μου κερδίζοντας το βραβείο «Πρόσωπο της Χρονιάς 2018» στην κατηγορία Πολιτισμός-Τέχνες που διεξήχθησαν από την Εφημεριδα «Πελοπόννησος» και βγαίνοντας δεύτερη σε ψήφους στον παγκόσμιο διαγωνισμό Ζωγραφικής στο Ντουμπάι το 2018.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Η κατάταξη είναι δουλειά των ειδικών. Παρακολουθώ όλα τα κινήματα, αλλά θεωρώ πως τα τελευταία χρόνια οι επιρροές μου είναι περισσότερο από τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και τον κυβισμό. Πειραματίζομαι σε νέες τεχνικές και διαστάσεις και προσπαθώ τα έργα μου να φτάνουν σε μια συνοχή, σε μια αλληλεπίδραση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας όπου στο σημείο της συνάντησης να γεννιέται η ολοκλήρωση, η χρυσή τομή που τότε και μόνο τότε το έργο φευγει από το δημιουργό και περνάει στο κοινό για πάντα.
Από που αντλείτε την έμπνευσή σας; Από όλες μου τις καθημερινές αλληλεπιδράσεις, οτιδήποτε αγγίξει το οπτικό μου πεδίο τη σκέψη μου το συναίσθημα μου ακόμα και από το απόλυτο κενό το οποίο μπορεί να έχει ίσως και τη μεγαλύτερη ορμή, τη μεγαλύτερη δύναμη. Όταν δημιουργώ έχει προηγηθεί ένα μεγάλο διάστημα περισυλλογής και σκέψης και είναι αυτό που αποτυπώνεται στον καμβά.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Ο Jackson Pollock, η Helen Frankenthaler και ο Wang Yan Cheng με εκφράζουν περισσότερο. Δίνουν μια ελευθερία στην τεχνική τους κάτι το οποιο με συνοδεύει στα έργα μου. Μια ελευθερία καλλιτεχνικής σκέψης και χρώματος που δουλεύει αμφίδρομα στο καμβά.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η εξέλιξη της καλλιέργειας του χρώματος των μορφών και της σκέψης ώστε να συγκινήσει τον θεατή. Χρονικά όλο αυτό ωριμάζει και εμπλουτίζεται, συχνά όχι με τους γρήγορους ρυθμούς που θα ήθελα αλλά σίγουρα σταθερά και δυναμικά.
Αναζητώ η δυναμική να είναι μέσα, και όχι πάνω στον καμβά, αναζητώ μια σύνθεση που να ισορροπεί εικαστικά και όχι να θυμίζει απαραίτητα μια εικόνα σε όποιον την κοιτάζει. Η απόλυτη απορρόφηση του σχήματος από το μυαλό δεν αποτελεί πανάκεια, όλα είναι ανοιχτά στην ενέργεια που εκτυλίσσεται στον καμβά χωρίς πρόθεση συγκεκριμένου αλλά συγκροτημένου μέσα στο άπειρο, με τρόπο τέτοιο που να συγκινεί, να διαλογίζεται.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στο δημόσιο χώρο; Είμαστε όλοι επηρεασμένοι από την πανδημία δεν θα μπορούσε να μην ήταν και η Τέχνη. Μιλώντας πριν από αυτή θεωρώ ότι η Τέχνη στην Ελλάδα δεν έχει τη θέση που της αξίζει. Δεν επικοινωνεί με την πλειοψηφία. Θα πρέπει να γίνουν ρηξικέλευθες διαδραστικές κινήσεις προκειμένου να προσεγγίσει η Τέχνη το κοινό. Να αποτελέσει κορυφαία πολιτική απόφαση η χρηματοδότηση των καλλιτεχνών και των χώρων τέχνης με τρόπο που η γενίκευση των καλλιτεχνικών ερεθισμάτων να είναι δυναμική ώστε να συμπαρασύρει και να εκπαιδεύσει όλους τους εικαστικούς, ερασιτέχνες κι επαγγελματίες.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αυτό τον καιρό λόγω της πανδημίας έχω βρει το χρόνο να επικεντρωθώ σε μια νέα σειρά έργων. Περνώ πολλές ώρες μελετώντας τις συγκινήσεις των χρωμάτων, τις καταβολές τους, το βαθμό του ονειρικού που ανασύρουν. Βρίσκομαι σε επικοινωνία με γκαλερί στο εξωτερικό και ευελπιστώ σύντομα να επιστρέψουμε στην κανονικότητα για να μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να συνεχίσω αυτόν τον τόσο αγαπημένο μου διάλογο με το κοινό.
