Ο Θεοχάρης Ιωάννης, στιχουργός, τοποθετείται στο polismagazino.gr για τον Πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
“Οι χώροι που προσφέρουν πολιτισμό, είναι ανάγκη να παραμείνουν ανοιχτοί για το κοινό. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις που η ψυχολογία των ανθρώπων έχει καταποντιστεί! Ο κόσμος, ειδικά τώρα, ψάχνει μια δίοδο φωτός. Τα σινεμά, τα θέατρα, οι εκθέσεις ζωγραφικής, τα βιβλιοπωλεία, μπορούν να δώσουν πνευματικό φως στους ανθρώπους”
Γενικό Lockdown: Αναγκαίο ή όχι; Ευχαριστώ κατ’αρχάς για την φιλοξενία! Περισσότερο με αγχώνει το lockdown του μυαλού! Βλέπω ανθρώπους σε πανικό και σε μόνιμο άγχος, κάθε μέρα πλέον. Βλέπω άτομα που μόλις πας να τους πλησιάσεις, να τους αγγίξεις σε κοιτούν περίεργα και φεύγουν. Βλέπω τον κόσμο να συμπεριφέρεται σαν να είναι ήδη μολυσμένος και αναμένουν στις ουρές για ένα τεστ. Αυτό είναι που με αγχώνει κυρίως, το σκοτάδι στο οποίο έχει υποπέσει το μυαλό πολλών. Είναι κρίμα στην εποχή της τεχνολογίας, να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι στηρίζουν τις ελπίδες τους για ενημέρωση, στην τηλεόραση. Αλλά ας μην αλλάζω θέμα. Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός, δεν με βρήκε σύμφωνο ούτε την πρώτη φορά, ούτε και τώρα. Είναι σφάλμα και αντισυνταγματικό, να κλείνει μια κυβέρνηση τον κόσμο με τη βία στο σπίτι του. Σκεφτείτε μόνο πόσο άσχημα μπορεί να επηρεαστεί η ψυχολογία ενός ανθρώπου, όταν τον συμπεριφέρεσαι σαν να είναι μολυσμένος και τον κρατάς με τη βία κλειδωμένο. Σκεφτείτε επίσης, πόσοι άνθρωποι μένουν άνεργοι και καλούνται να επιβιώσουν με το ποσό-φιλοδώρημα, που θα τους δώσει η κυβέρνηση. Πρώτη φορά βλέπω τόση τρομοκρατία σε μια, κατά τ’ άλλα, δημοκρατική χώρα! Πρώτη φορά βλέπω να καταπολεμούν μια ασθένεια με πρόστιμα και όχι με φάρμακα!
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Πολιτισμός στη χώρα μας, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Δεν μπορώ να φανταστώ το αντίθετο! Παρόλο που πολλές φορές οι ιθύνοντες, στέκονται απέναντι σε πολιτιστικά δρώμενα και βάζουν εμπόδια ως προς τη διεξαγωγή τους. Είναι εσωτερική ανάγκη των καλλιτεχνών να εκφράζονται μέσα από τις τέχνες τις οποίες υπηρετούν. Δε γίνεται να φιμωθούν αυτοί οι άνθρωποι! Είναι καθήκον, επίσης, των καλλιτεχνών να περάσουν πολιτιστικές δραστηριότητες στο κοινό. Ένα μεγάλο μέρος του κοινού στην Ελλάδα, διψάει για πολιτιστικά δρώμενα και τα αγκαλιάζει με θέρμη. Δε γίνεται αυτοί οι άνθρωποι, να στερηθούν ό,τι τους δίνει ζωή!Πολιτισμός θα υπάρχει στη χώρα μας και πρέπει να υπάρχει!
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Πάντα ο εναγκαλισμός και ο ασπασμός μεταξύ των ανθρώπων, ήταν κάτι το σημαντικό. Προσωπικά το κάνω όσο πιο συχνά μπορώ. Όταν οι λέξεις στερεύουν, μια αγκαλιά κι ένα φιλί, λένε πολλά! Η αγκαλιά και το φιλί, δεν είναι απλές λέξεις και ούτε είναι όμορφο να δίνονται τυπικά. Κρύβουν τόμους συναισθημάτων και καλό είναι να δίνονται εγκάρδια!
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Το 2004, όταν δούλευα σε ένα εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης, ήρθα αντιμέτωπος με τον θάνατο. Είχα ένα εργατικό ατύχημα και όσοι ήταν μπροστά σε εκείνη τη σκηνή, μου είπαν πως γλύτωσα από του χάρου τα δόντια στην κυριολεξία! Μετά από αυτό, δεν υπάρχει κάτι να με φοβίσει περισσότερο. Ήρθα αντιμέτωπος με τον θάνατο και επιβίωσα! Η μόνη αγωνία που υπάρχει μέσα μου, είναι ο κλονισμός της υγείας των δικών μου ανθρώπων. Αλλά και πάλι, δεν μπορώ να ζω σε μια γυάλα και να αποκοπώ από το κοινωνικό σύνολο. Μ’ αρέσει να βλέπω αγαπημένα μου πρόσωπα, να περνάω χρόνο μαζί τους. Αλίμονο αν μείνω όλη μέρα κλεισμένος από φόβο μέσα στους τέσσερις τοίχους. Τότε είναι σίγουρο πως θα αρρωστήσω. Κυρίως ψυχολογικά!
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Η μάσκα… Εδώ ταιριάζει η λαϊκή ρήση : “κακός μπελάς”! Δε θέλω να πιστέψω πως θα κυκλοφορούμε για καιρό με αυτά τα κακόγουστα προσωπεία. Σε βάθος χρόνου, θέλω να πιστεύω πως θα απαλλαγούμε από αυτές. Είναι άσχημο να κρύβονται τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, πίσω από αυτές. Είναι άσχημο να κρύβονται τα συναισθήματά μας, πίσω από αυτά τα επικίνδυνα, για την σωματική μας υγεία, αντικείμενα. Είναι ακόμα πιο άσχημο, όταν μικρά παιδιά φιμώνονται με μάσκες! Το θεωρώ τραγικό αυτό! Δε θέλω να σταθώ στην επικινδυνότητα της μάσκας, μια απλή περιήγηση στο ίντερνετ και θα λύσει τις απορίες σε όλους, μα σκεφτείτε σας παρακαλώ πόσο βάναυσα καταπατείται το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης έτσι. Να φοράς κάτι, υποχρεωτικά, το οποίο δεν θέλεις. Δεν είναι τραγικό;
Καλλιτέχνης: “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Στην Ελλάδα, ήταν ανέκαθεν δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να επιβιώσει μόνο μέσα από τη δουλειά του. Αρκετοί εξ αυτών, είχαν και άλλες ασχολίες. Πόσο μάλλον το τελευταίο διάστημα που η κρίση έχει ισοπεδώσει, κυριολεκτικά, τα πάντα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να επιβιώσουν μόνο μέσα από τη τέχνη τους. Οι πιο πολλοί φοβάμαι, πως θα συνεχίσουν να ασχολούνται με κάτι άλλο και θα δημιουργούν απλά από χόμπι.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Οι χώροι που προσφέρουν πολιτισμό, είναι ανάγκη να παραμείνουν ανοιχτοί για το κοινό. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις που η ψυχολογία των ανθρώπων έχει καταποντιστεί! Αν οι ειδικοί και οι πολιτικοί κόπτονται για τη δημόσια υγεία,να επενδύσουν σε αυτή σοβαρά! Να επανδρώσουν τα νοσοκομεία με ιατρικό προσωπικό και μηχανήματα, αντί να πληρώνουν τα κανάλια συνεχώς για αυξανόμενη ψυχολογική βία στους τηλεθεατές! Ο κόσμος, ειδικά τώρα, ψάχνει μια δίοδο φωτός. Τα σινεμά, τα θέατρα, οι εκθέσεις ζωγραφικής, τα βιβλιοπωλεία, μπορούν να δώσουν πνευματικό φως στους ανθρώπους!Δεν ξεκίνησε μέσα σε αυτά η “πανδημία”, από αλλού ξεκίνησε. Ας το ψάξουν καλύτερα λοιπόν!
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Το δικό μου αντίδοτο, βρίσκεται στο τρίπτυχο: μουσική-διάβασμα-γυμναστική. Εκεί με χάνω και εκεί με βρίσκω. Είμαι από αυτούς που δεν σκέφτονται το αύριο. Θέλω να απολαμβάνω το “τώρα”. Εξάλλου, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει! Δεν μου ταιριάζουν τα σχέδια, πάντα ναυαγούν!
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Κλείνοντας να πω στους αναγνώστες σας, να αγαπούν τον εαυτό τους. Όπως έλεγε ο σπουδαίος Γιάννης Ρίτσος: “Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, να τον πηγαίνεις βόλτα, να του αγοράζεις όμορφα ρούχα, να του μιλάς όμορφα, να του αγοράζεις εμπνευσμένα βιβλία, να τον πηγαίνεις ταξίδια, να τον θρέφεις σωστά”. Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας με τα ελαττώματά του. Επιτρέψτε μου και κάτι ακόμα• να ζούμε για εμάς και όχι για τους άλλους. Να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, χωρίς να περιμένουμε την έγκριση κανενός. Μόνο χρόνο χάνουμε έτσι. Καλή συνέχεια σε όλους, ψυχραιμία και λογική!
