“Προτιμώ να δίνω μια απλότητα στα ποιήματά μου και να αποδίδω την οπτική μου με μια αμεσότητα, που με οδηγεί να καταλήξω πως η λέξη «προσιτή» είναι, μάλλον, αυτή που με περιγράφει σωστότερα.”
Σε ποιά ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γράφω. Πρέπει να ήμουν 11 ετών, όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι για πρώτη φορά την κλίση μου γύρω από τις λέξεις και την απόδοσή τους σε αράδες. Από τα 15 και έπειτα, πια, όντας συνειδητοποιημένα σίγουρη και αφού παρατηρούσα πόσο φυσικά και αβίαστα συνέβαινε, ήξερα πως αυτό είναι για «’μένα» και ‘γώ είμαι για «’κείνο». Μία συμμετοχή και, εντέλει, διάκριση, στον τότε μαθητικό διαγωνισμό ποίησης, που είχε διεξαχθεί από την Ένωση Συγγραφέων και Λογοτεχνών Ευρώπης, κατά κάποιον τρόπο επιβεβαίωσε τις σκέψεις μου και μου έδωσε μια πιο “μόνιμη” πεποίθηση, για την κλίση μου στη γραφή.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως συγγραφέα; Αν θα ‘πρεπε να διαλέξω μία λέξη που με εκφράζει ως συγγραφέας, αυτή είναι η λέξη «προσιτή». Αισθάνομαι ότι, αυτά που καταθέτω και ο τρόπος με τον οποίο τα καταθέτω, ιδίως, έχουν μια ριζική αμεσότητα· αποδίδονται με τρόπο προσιτό για τους αναγνώστες, τόσο στα νοήματα, όσο και στην επιλογή των λέξεων. Η χρησιμότητα ωραίων και εξεζητημένων λέξεων είναι, αρκετές φορές, χαρακτηριστικό των δημιουργών ποίησης, όμως, ενίοτε καταλήγουν να ‘ναι αποκρουστικές προς το κοινό, λόγω της αίσθησης διαφορετικότητας και μη κατανόησης που απορρέουν στον αναγνώστη, κάτι που εντέλει παρατηρώ πως τον απομακρύνει από την ποίηση, παρά τον αγκαλιάζει, διατηρώντας τον στο πεδίο της. Οπότε προτιμώ να δίνω μια απλότητα στα ποιήματά μου και να αποδίδω την οπτική μου με μια αμεσότητα, που με οδηγεί να καταλήξω πως η λέξη «προσιτή» είναι, μάλλον, αυτή που με περιγράφει σωστότερα.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν τη συγγραφή; Συχνά, ναι. Όχι, όμως, πάντοτε. Τις φορές που, η ύπαρξη της «έμπνευσης» είναι ο λόγος της γραφής, το αποτέλεσμα βγαίνει αυθόρμητα και, σχεδόν πάντοτε είναι δομημένο έτσι, που επιδέχεται ελάχιστες τροποποιήσεις ή και καθόλου. Αυτή είναι η ευλογία της «έμπνευσης». Υπάρχουν, όμως, και φορές -τουλάχιστον για ‘μένα- που γράφω, στην προσπάθεια να γράψω. Σχεδόν το επιβάλλω στον εαυτό μου- πιο πολύ και για σκοπούς εξάσκησης και μη επανάπαυσης. Σπάνια, όμως, το αποτέλεσμα είναι το επιθυμητό. Η «έμπνευση» είναι η θεά ημών των δημιουργών. Σ’ αυτήν “προσευχόμαστε”, αυτήν ευχόμαστε, πάνω σ’ αυτήν ακουμπάμε. Οπότε, τις φορές που υφίσταται και δημιουργείται έργο, είναι, όπως προείπα, ατόφια ευλογία.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας; Σκεπτόμενη το χαρακτηρισμό του εαυτού μου, το πρώτο πράγμα που μου ‘ρχεται στο νου είναι το χαρακτηριστικό της μετριοφροσύνης, που απ’ ο,τι αντιλαμβάνομαι το ‘χω σ’ έντονο βαθμό. Μ’ αρέσει να ‘μαι ταπεινή έναντι στα πράγματα και τους ανθρώπους, να διατηρώ θετική στάση και αισιόδοξη σκέψη· είμαι συχνά ευγνώμων και αδιαπραγμάτευτα δίκαιη. Με πληγώνει βαθιά η μη ύπαρξη δικαιοσύνης. Ακόμη κι όταν φταίω. Όμως, χωρίς τα αρνητικά δεν υφίσταται σωστή αξιολόγηση και ενδοσκόπηση, οπότε οφείλω ν’ αναφέρω πως είμαι πεισματικά επίμονη, συχνά αναποφάσιστη και αγχωτικά τελειομανής.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Επιθυμώ βαθιά να εκπληρώσω μια όμορφη και ταπεινή πορεία στο κομμάτι που αγαπώ· αυτό της συγγραφής και, πιο συγκεκριμένα, της ποιητικής τέχνης. Οφείλω να το κάνω. Όχι για ‘μένα, μα για να τιμήσω αυτό που μου δόθηκε. Όλοι πρέπει να δεσμευτούμε με το εκάστοτε χάρισμά μας και να αισθανθούμε την ηθική υποχρέωση να το εκπληρώνουμε για τον κόσμο. Σκέφτομαι, λοιπόν, το επόμενο χρονικό διάστημα να προχωρήσω στο κομμάτι της έκδοσης -με μια ομάδα εκδοτική που θα θεωρήσω όντως κατάλληλη για να το κάνω. Παράλληλα, ν’ ασχοληθώ λίγο βαθύτερα με την επιμέλεια και τη διόρθωση κειμένων, που μου αρέσει. Ετοιμάζω ωραία πράγματα στη γραφή και εκτός Ελλάδος και έχω προχωρήσει σε μετάφραση κάποιων ποιημάτων, ώστε να «ταξιδέψουν» και εκτός χώρας. Είναι σημαντικό να μην επαναπαύεται κανείς και να αγαπάει βαθιά, πιστά και με ειλικρίνεια αυτό που κάνει. Μπορούν να δημιουργηθούν όμορφα πράγματα πάντοτε, ανεξαρτήτως της ποιότητας των καιρών και των εκάστοτε κοινωνικών αλλαγών. Ιδίως η τέχνη οφείλει να ‘ναι σταθερή εκπρόσωπος του εαυτού της και ο μόνος τρόπος να επιτυγχάνεται αυτό, είναι μέσα από τη μικρή συνεισφορά όλων όσων την υπηρετούν.
Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο Hydrama Grand Hotel από το White Studio Grigoriadis και απο την Myra Koskeridou.
Βιογραφικό.
Η Μαρίνα Μελίδου, γεννήθηκε στη Δράμα το 1994. Είναι ένα πρόσωπο που θα συζητηθεί πολύ το επόμενο διάστημα στο χώρο της λογοτεχνίας και αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι η ταπεινότητα, η ποιότητα και το ήθος της.
Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες, με εξειδίκευση στην Κοινωνική Πολιτική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο στη Κομοτηνή. Tα πρώτα της βήματα στην ποίηση έγιναν στην ηλικία των 15 ετών, μέσα από συμμετοχές και πολλές διακρίσεις σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ακολούθησαν διάφορες άλλες διακρίσεις, κατά την ενήλικη, πλέον, ζωή, με τελευταία και πολύ σημαντική, στον διαγωνισμό «Νίκος Καζαντζάκης», όπου τιμήθηκε με το 3ο βραβείο.
Ήδη προετοιμάζεται για την έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής, η οποία θα κυκλοφορήσει στις αρχές του ερχόμενου έτους, ενώ ταυτόχρονα ποιήματά της μεταφράζονται στην Αγγλική από μεγάλο εκδοτικό οίκο του εξωτερικού και θα είναι έτοιμα για την προώθησή τους σε διάφορες χώρες, ανά την Ευρώπη και τον κόσμο.
Τέλος, μέσα στο 2021 έχουν ήδη προγραμματιστεί παρουσιάσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού, ενώ έχει ήδη δεχθεί προτάσεις για συνεργασία με άλλους διακεκριμένους ποιητές, λογοτέχνες και καθηγητές Πανεπιστημίου της τέχνης και της φιλοσοφίας, ενώ πολλές είναι και οι προσκλήσεις για συνέντευξη από διάφορα ΜΜΕ.
