“Ας μην αφήσουμε τον πολύτιμο χρόνο μας να φύγει ανεκμετάλλευτος. Άσκηση, μελέτη και στοχασμός. Η εποχή δεν χαμπαριάζει από χαζορομαντισμούς και ιμιτασιόν ευαισθησίες.”
Ο Γιώργος Σαράτσης, γυμναστής, αφηγητής και ραδιοφωνικός παραγωγός, τοποθετείται στο polismagazino.gr για το Lockdown, τον πολιτισμό, το φόβο, την απώλεια, την υποχρεωτική μάσκα και το άγνωστο αύριο.
Τοπικά Lockdown: Αναγκαία ή όχι; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Υποψιάζομαι ότι δεν έχουν κανένα όφελος. Μάλλον, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιλύουν. Αλλά, όσοι τα επιβάλλουν, όλο και κάτι θα έχουν κατά νου.
Πολιτισμός: στη χώρα που γεννήθηκε ποιο είναι το μέλλον του; Ο πολιτισμός συνέβη μία φορά. Σήμερα ζούμε με αναβιώσεις. Η χώρα που κάποτε τον γέννησε, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της στο σήμερα. Όλα βρίσκονται σε μία μεγάλη και βασανιστική αναμονή.
Αγκαλιάζω: μία λέξη ή κάτι πιο σημαντικό σήμερα; Κρίσιμη ανθρώπινη ανάγκη. Σχεδόν αγαθό. Τίποτ’ άλλο. Θα μπορούσε να είναι συνώνυμο της Κοινωνίας. Της Θείας Κοινωνίας. Το βέβαιο είναι ότι η επαφή εκλείπει επικίνδυνα.
Φόβος – Απώλεια: υπάρχουν ως σκέψεις στην καθημερινότητά σας; Γιατί να μην υπάρχουν ως σκέψεις; Ό,τι υπάρχει, ό,τι συμβαίνει και ό,τι αισθανόμαστε είναι υλικά απαραίτητα για την αυτοπραγμάτωσή μας. Είναι χρήσιμος κάποτε και ο φόβος. Αν και μας τρομοκρατεί περισσότερο η ιδέα του. Δεν είμαι σίγουρος ότι συναντάμε ποτέ τον φόβο καθεαυτό. Όσο για την απώλεια, είναι νόμος της ύπαρξης και αποτέλεσμα της αναπόφευκτης φθοράς. Δεν εφηύραμε σήμερα τον φόβο και τον θάνατο. Παρόλο που χρησιμοποιούνται με επιτυχία από τις εκάστοτε εξουσίες. Πάντοτε θα βρίσκονται υποψήφια θύματα.
Μάσκα: ήρθε για να μείνει; Αλλιώς, προσωπείο. Ένα παιχνίδι κάλυψης-απόκρυψης όλη μας η ζωή. Πολλά που περιμέναμε να φύγουν, είναι ακόμα εδώ. Κι έγιναν δεύτερη φύση μας. Με τρομάζει που συνηθίζουμε με τόση ευκολία.
Καλλιτέχνης: ως ευαίσθητη ψυχή, “υπάρχει ελπίς” επιβίωσης για το αύριο; Καλλιτέχνης: Η πιο τραυματική περίπτωση έννοιας σ’ αυτόν τον τόπο. Ευαισθησία πάει να πει λεπτοφυής πρόσληψη ερεθισμάτων. Πριν το αύριο, υπάρχει το σήμερα. Στο σήμερα χάνονται οι μάχες. Το αύριο είναι ήδη αργά.
Μουσεία, Gallery, Θέατρα, Μουσικές Σκηνές: Ανοιχτά, κλειστά, με λίγα άτομα ή με κανονική λειτουργία; Τι προτείνετε; Δεν ξέρω αν έχω άποψη. Ακόμα κι όταν ήταν ανοιχτά, δεν υπήρξαν στις προτεραιότητές μου. Οι λόγοι πολλοί και ορισμένοι προφανείς. Ας είναι καλά οι άνθρωποι που τα διαχειρίζονται. Παραμένει άλλο το όραμά μου για το τί εστί τέχνη, πού μπορεί να βρει στέγη και πώς εφαρμόζεται.
Ποιο είναι το δικό σας αντίδοτο στο άγνωστο αύριο; Τίποτα το ιδιαίτερο. Να συνεχίσω να ζω όπως ζω και να κάνω ό,τι κάνω. Δεν είμαι θιασώτης της φερώνυμης εξέλιξης και όσο μπορώ πορεύομαι χωρίς όνειρα, χωρίς σκοπούς και στόχους. Υπάρχει κάτι που παραμένει γνωστό και προβλέψιμο πέραν του βέβαιου τέλους μας;
Ένα μήνυμά σας για τους αναγνώστες του polismagazino.gr; Η υπομονή είναι πράγματι μία από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες αρετές, ωστόσο ακόμα κι αυτήν έχει τα όριά της. Ας μην αφήσουμε τον πολύτιμο χρόνο μας να φύγει ανεκμετάλλευτος. Άσκηση, μελέτη και στοχασμός. Η εποχή δεν χαμπαριάζει από χαζορομαντισμούς και ιμιτασιόν ευαισθησίες.
Ο Γιώργος Σαράτσης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1986 και κατάγεται από την πόλη της Ελασσόνας. Είναι γυμναστής, αφηγητής και ραδιοφωνικός παραγωγός. Κείμενά του δημοσιεύονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Διατηρεί το προσωπικό ιστολόγιο http://apotypoma.blogspot.com/
