Γράφει ο Ιωάννης Π. Χουντής, κλασικός φιλόλογος και Προέδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών και Πολιτικών Μελετών ‘’ΚΕΝΤΡΟ ΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ’’.
Εάν προσπαθήσουμε να ορίσουμε τους πυλώνες της ιδέας της εθνικής αυτοσυνειδησίας τότε δε χρειάζεται να κοιτάξουμε μακριά. Προφανώς οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να κατανοήσει ο νέος πολίτης τη θέση του σε μία συλλογική εθνική πορεία είναι η γνώση της γλώσσας του και της ιστορικής της διαδρομής, η καλή εποπτεία του συλλογικού παρελθόντος, της Ιστορίας και οι θρησκευτικές παραδόσεις, καλά θεμελιωμένες στον αξιακό κώδικα της κοινωνίας, της οποίας αποτελεί μέλος.
Στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι τρεις αυτοί πυλώνες εκπροσωπούνται από τα μαθήματα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της Ιστορίας και των θρησκευτικών. Τα τελευταία χρόνια επί Κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρείται μία συστηματική υπονόμευση αυτών των τριών μαθημάτων με προσπάθειες να αλλάξει η φυσιογνωμία τους, το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών τους και τελικά η ίδια τους η ύπαρξη.
Το πρώτο χτύπημα ήρθε για τα Αρχαία Ελληνικά. Ο τότε Υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης εξαπέλυσε μία ιδεοληπτική και συστηματική επίθεση κατά του συγκεκριμένου μαθήματος θεωρώντας το υπεύθυνο όλων των δεινών της σχολικής εκπαίδευσης, ψαλιδίζοντας τις ώρες διδασκαλίας του και έχοντας ως τελικό στόχο την κατάργηση της διδασκαλίας από το πρωτότυπο αρχαιοελληνικό κείμενο.
Στη συνέχεια ήρθε η ώρα των Θρησκευτικών με διάφορες επιχειρούμενες αλλαγές στο μάθημα από τις μικρότερες τάξεις, με νεφελώδεις προθέσεις και στοχεύσεις, που μέχρι την ώρα συγγραφής αυτών των σειρών δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί πλήρως.
Τελευταία η πολύπαθη Ιστορία. Εκτρωματικές προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής θέλουν την καθιέρωση της μυθολογίας ως Ιστορίας στο δημοτικό, τη διδασκαλία για την πτώση των σοβιετικών καθεστώτων και την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη (sic), και άλλα τινά, που ως απώτερο στόχο θέτουν την προσβολή της εθνικής συνείδησης.
Όλα τα παραπάνω σε ρητή αντίθεση προς τις βασικές επιταγές του ισχύοντος ελληνικού Συντάγματος, που στο Άρθρο 16, παρ.2 αναφέρει τα εξής:
- H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Δύσκολα και ο πλέον καλόπιστος αναγνώστης θα πιστέψει πως η συνταγματική επιταγή εξυπηρετείται με νομοθετήματα και προσπάθειες σαν αυτές, που περιγράφηκαν ανωτέρω. Επομένως, βάση κάθε συζητήσεως για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην ουσία, τους στόχους και την μορφή των μαθημάτων αυτών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση του Συντάγματος και η ανάγκη της συγκρότησης μίας ορθής εθνικής, χωρίς μισαλλοδοξία και θρησκευτικής συνείδησης.
Πως θα το πετύχουμε αυτό; Με αναβάθμιση της θέσεως των αρχαίων ελληνικών στην παιδεία και τον συνακόλουθο εκσυγχρονισμό της διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος. Ταυτόχρονα τα παιδιά στο σχολείο θα πρέπει να μαθαίνουν σωστά την ελληνική Ιστορία κατά το πρότυπο του Κ. Παπαρρηγοπούλου, του μεγαλύτερου Έλληνα ιστορικού και αφού κατακτήσουν βασικές γνώσεις για την ελληνική ιστορία να προχωρούν και σε εμβαθύνσεις για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ιστορία. Τέλος, το μάθημα των θρησκευτικών θα πρέπει να διαφυλάσσει τον ομολογιακό του χαρακτήρα, τουλάχιστον στην πρωτοβάθμια και τις πρώτες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Εάν πράξουμε σωστά τότε οι επόμενες γενιές θα αποκτήσουν μία εθνική αυτοσυνειδησία άξια του βέλτιστου μέλλοντος για την ελληνική κοινωνία με πολίτες κριτικά σκεπτόμενους και χειραφετημένους από κάθε είδους προκατάληψη και ιδεοληψία.
