“…Μου αρέσει να δουλεύω με σπιρτάδα, ένταση, ενέργεια και δυναμικότητα. Είναι μια θεραπεία, ένας διαλογισμός, μια ηδονή για εμένα η τέχνη…”

Στεφανή Δημητρίου (Jazmin)

Η τέχνη μπορεί να δώσει την ηθική τόνωση που χρειαζόμαστε, όπως έκανε άλλοτε. Με την αγάπη μας για την τέχνη, εμείς οι καλλιτέχνες δε θα σταματήσουμε.
“Art would be useless if the world were perfect, as man wouldn’t look for harmony but would simply live in it. Art is born out of an ill-designed world”― Andrei Tarkovsky

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την Τέχνη; Από μικρό παιδί η ζωγραφική ήταν μια αγαπημένη ασχολία. Η πρώτη όμως έντονη επαφή έγινε όταν στο Τεχνικό λύκειο που πήγαινα, επέλεξα τον Καλλιτεχνικό Κλάδο όπου διάλεγες μια από τις ειδικότητες όπως Διακοσμητική, Γραφικές Τέχνες, Αργυροχοΐα-Χρυσοχοΐα. Στο πρώτο έτος, μου δόθηκε η δυνατότητα να παρακολουθήσω όλα τα μαθήματα. Είχαμε και το ελεύθερο σχέδιο, όπου πάλι είχε διάφορα να πειραματιστείς. Ζωγραφική τυπώματα χαρακτική κολλάζ κτλ. Ταυτόχρονα με το σχολείο πήγαινα στο ζεστό και όμορφο ατελιέ της αγαπημένης μου Ίρμα Βούλγαρη, όπου ξεκίνησα να κάνω και την προετοιμασία μου για να ακολουθήσω το όνειρο μου, που ήταν να πάω να σπουδάσω Ιταλία στην Academia di Belle Arti στην Περούντζια ή στην Φλωρεντία. Για απρόοπτους οικονομικούς λόγους, τελικά δεν μπόρεσα να πάω. Η δασκάλα μου τότε μου πρότεινε, να με στείλει στους δικούς της Δασκάλους στην Αθήνα τους Νίκο Χριστοφοράκη και Παναγιώτη Μπελντέκο. Μετά από 3 περίπου εβδομάδες, ήρθα στην Αθήνα. Και έτσι ξεκίνησα την προετοιμασία μου για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Πέρασα και από διάφορα άλλα φροντιστήρια όπως αυτό της Μερσό για λίγο διάστημα και στον Παρχαρίδη Γιωργο. Δοκίμασα από την πρώτη χρονιά να μπω στην ΑΣΚΤ, αλλά δεν τα κατάφερα. Τότε αποφάσισα να κάνω ακόμη μια προσπάθεια. Όταν βλέπεις άλλους συναδέλφους να δοκιμάζουν 7, 10 χρόνια, μεγαλώνει την αγωνία… Δεν με πήρε από κάτω, οι προσπάθειες μου γίνανε πιο έντονες στη δεύτερη χρονιά προετοιμασίας και κατάφερα να περάσω πρώτη θέση Παγκύπρια. Έτσι ξεκίνησα τις σπουδές μου την ακαδημαϊκή χρονιά 2017-2018.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Παραφράζοντας τα λόγια του Πικάσο, όλα τα παιδιά βλέπουν τα πάντα γύρω τους ως κάτι το μαγικό. Όσοι άνθρωποι καθώς μεγαλώσουν κρατήσουν αυτή τη ματιά στα πράγματα γύρω τους πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν καλλιτέχνες. Φυσικά, όταν ανακαλύψεις ότι έχεις μια έφεση σε αυτό, εκμεταλλεύσου το και δούλεψε το. Η έφεση δεν είναι παρά μόνο η αρχή. Η δουλειά και η προσπάθεια είναι που θα σε αναδείξει.

Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες. Μπορώ να περιγράψω όμως εμένα μέσα από τα έργα μου. Υπάρχουν διάφορα στοιχεία στην τέχνη μου. Μελετάω όσο μπορώ και μαθαίνω και εντάσσω νέα στοιχεία και από τη ζωή μου και από τον περίγυρο μου… κάθε αρχή είναι διαφορετική. Το τι αποτυπώνεται στην επιφάνια που έχω να δουλέψω, κάθε φορά βγαίνει κάτι καινούργιο. Σίγουρα άμα το πάρουμε από τα δύο άκρα χαχα δεν είμαι ρεαλίστρια. Με εγκλωβίζει ο ρεαλισμός, είμαι ένας καλλιτέχνης που του αρέσει να εκφράζεται και να κινείται ελεύθερα μέσα στις σκέψεις του και μετά στην επιφάνια που έχει να δουλέψει. Μου αρέσει να δουλεύω με σπιρτάδα, ένταση, ενέργεια και δυναμικότητα. Είναι μια θεραπεία, ένας διαλογισμός, μια ηδονή για μένα η τέχνη ..
Trying to define yourself is like trying to bite your own teeth (Alan Watts)

Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Κυρίως από την κουλτούρα παλαιότερων αλλά και σύγχρονων πολιτισμών. Αυτοί που ξεχωρίζουν είναι της Αφρικής, όπου θα δείτε πολλά στοιχεία μέσα στην Τέχνη μου. Όπως επίσης και οι χώρες της κεντρικής Λατινικής Αμερικής όπως Περού και φυσικά από χώρες της Ασίας όπως η Ινδία. Η κάθε χώρα ξεχωριστή, με τεράστια ιστορία. Με αυτές τις επιρροές είναι που παίζω τώρα…

Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Η αντιγραφή άλλων είναι απαραίτητη, αλλά η αντιγραφή είναι αξιολύπητη. Πάμπλο Πικάσο.
Εμένα ο πρώτος καλλιτέχνης, που με επηρέασε ήταν ο Hundertwasser και στην συνεχεία αυτός που με επηρέασε πάρα πολύ μέχρι τώρα είναι ο αγαπημένος μου Jean Micheal Βasquiat αλλά και οι Franz Kline, Boltanski, Γιάννης Κουνέλης, Peter Valek και ο Folkert de Jong. Ψάχνομαι συνεχώς για νέες επιρροές.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Nα μπορέσω να κάνω ένα ταξίδι στον Αμαζόνιο, να έρθω σε επαφή με τις ντόπιες φυλές και να μπορέσω να έχω καλλιτεχνική δράση μαζί τους και το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής να εκτεθεί σε χώρους ανά το κόσμο.

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Δυστυχώς η Τέχνη στην Ελλάδα, δεν έχει την στήριξη του κράτους. Η τελευταία κίνηση της κυβέρνησης να σταματήσει τα εικαστικά και τη μουσική από τα λύκεια και εάν αληθεύει το γεγονός ότι θέλουν να κλείσουν Καλλιτεχνικά και Μουσικά σχολεία είναι λυπηρό και μου αφήνει το αίσθημα ντροπής. Εγώ μέσα από το σχολείο ήρθα σε επαφή με την τέχνη. Τι θα γίνει στα παιδία που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε σε ωδεία και φροντιστήρια για καλλιτεχνικά; Ναι, υπάρχουν και κοινωνικές σχολές, αλλά δεν έχεις τις ίδιες δυνατότητες, γιατί οι πόροι είναι λίγοι. Ένα άλλο ζήτημα είναι αυτό που συνέβει με τον κορώναίο και με τους καλλιτέχνες να είναι απ’ εξω από όλο αυτό και να μην υπάρχει καμια υποστιριξη, είναι ακόμα ένα σημάδι, ότι το κράτος δεν μεριμνά για εμάς. Κοινό υπάρχει, αλλά δεν έχει που να πάει. Υπάρχουν ναι μεν μουσεία και γκαλερί, αλλά δεν εκκολάπτονται πλέον καλλιτέχνες. Η μακρά ιστορία των τεχνών στην Ελλάδα φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος της. Πριν ονομαστεί σε Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, λεγόταν Σχολή των Τεχνών και είχε όλη την υποστήριξη του Κράτους. Καθηγητές της Σχολής του Μονάχου ερχόντουσαν να διδάξουν δίπλα στους μεγαλύτερους Έλληνες Καλλιτέχνες. Η Κυβέρνηση, έστελνε καλλιτέχνες στο εξωτερικό, όπως στη Σχολή του Μονάχου και στο Παρίσι. Το κοινό, ζητάει τέχνη και το βλέπουμε και από τις αντιδράσεις του κόσμου με αυτά που συμβαίνουν, αλλά πως; Μόνο με ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Είναι σχεδόν αδύνατο για ένα καλλιτέχνη να βγάλει άδεια για να μπορεί να εκθέσει ή και να δημιουργήσει έργα σε δημόσιο χώρο. Η τέχνη μπορεί να δώσει την ηθική τόνωση που χρειαζόμαστε, όπως έκανε άλλοτε. Με την αγάπη μας για την τέχνη, εμείς οι καλλιτέχνες δε θα σταματήσουμε.
“Art would be useless if the world were perfect, as man wouldn’t look for harmony but would simply live in it. Art is born out of an ill-designed world.”― Andrei Tarkovsky

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Στόχος μου είναι αρχικά να τελειώσω την Κάλων Τεχνών. Ύστερα θέλω να γυρίσω την Ελλάδα να δω τα όμορφα μέρη της πριν φύγω. Πιστεύω ότι όσο πιο πολύ ταξιδεύεις, τόσο περισσότερο μαθαίνεις. Θέλω να δω από κοντά, αυτά τα μέρη που έχω μια μακρινή σύνδεση μέσα από την τέχνη μου, που με επηρεάζουν. Και αργότερα θα ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό με το Αrt therapy στο εξωτερικό ή κάποιο αντικείμενο σχετικά με την ψυχολογία και την τέχνη. θέλω να ασχοληθώ περισσότερο και με τις υπόλοιπες τέχνες. Τέλος, να έχω το χώρο μου όπου θα είναι και το εργαστήρι μου και ο εκθεσιακός μου χώρος, όπου θα έχω μια συνεχή επαφή με τον κόσμο.

Bιογραφικό
Γεννήθηκα το 1996 στην Κύπρο στην πόλη της Λάρνακα. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις τέχνες στα 16 μου και παράλληλα έκανα Modeling. Αργότερα τελείωσα Τεχνική και Επαγγελματική Σχολή Εκπαίδευσης και Κατάρτισης στην Λάρνακα στον τομέα Γραφικών Τεχνών – Σχεδίαση 2017.
Πριν 4 χρόνια ήρθα στην Αθήνα και είμαι στο τρίτο έτος στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας στο τμήμα Εικαστικών τεχνών με τους καθηγητές κ. Νίκο Χαραλαμπίδη και τη βοηθό του κ. Κατερίνα Αθανασίου. Ταυτόχρονα ως δεύτερη επιλογή, ακολουθώ εδώ και 2 χρόνια το μάθημα του Ψηφιδωτού με καθηγήτριες την κα. Δάφνη Αγγελίδου, την κα. Αγγελική Κοκονάκη την κα. Δήμητρα Αντωνοπούλου, ενώ δουλεύω και σε διαφημιστική εταιρία.

Στοιχεία επικοινωνίας
Email: [email protected]

Facebook: https://www.facebook.com/jazmin.acero.56

• Συμμετείχα σε ομαδική έκθεση στο εργαστήρι του Κύπριου ζωγράφου Άντρος Ευσταθίου το 2016.
• Συμμετείχα σε πρόγραμμα Εράσμους για τον δήμο Πετρούπολης με τίτλο «Η Δημοκρατία μέσω της καλλιτεχνικής παρέμβασης των νέων» το 2018.