“…Εάν κάτι μου έμαθε η Τέχνη είναι ότι εάν δεν συνεχίζει κάποιος να εξελίσσεται σε βάθος χρόνου, κατρακυλά γοργά προς τα πίσω”
Ποιά είναι η πρώτη σας Μουσική ανάμνηση; Σας ευχαριστώ πολύ που με αυτη την ερώτηση σας μπορώ να ξαναζήσω την “πρώτη” μου φορά! Παρα το νεαρό της ηλικίας μου, με είχε καλέσει ο λατρεμένος μου δάσκαλος Μουσικής της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης Petr Korff να συμμετέχω στην Χορωδία Δωματίου, η οποία καταπιανόταν με εξαιρετικά, αλλα και απαιτητικά Ορατόρια και λοιπά χορωδιακή Έργα. Ή πρώτη μου συμμετοχή σε συναυλία ήταν ένα απόγευμα Δεκέμβρη με Έργα Schütz, Händel και τη Δημιουργια του Haydn. Συνέπεσε επίσης με την πρώτη φορά που μου επέτρεψαν οι γονείς μου να περπατήσω μόνη μου βράδυ στην πόλη, ώστε να φτάσω στην Καθολικη Εκκλησία στην οδο Φράγκων για τη Συναυλία. Περπατούσα στην Ερμού στη Θεσσαλονίκη, βαθύ σκοτάδι, ο αέρας λυσσομανούσε.
Για πρώτη φορά “ελεύθερη”, ανεξάρτητη να γευτώ την (προσωρινή) “απεξάρτηση”, να ζήσω μια περιπέτεια, μια ολόδικη μου εμπειρία. Μπαίνοντας, κατάλαβα οτι ήμουν η πρωτη από όλη την Χορωδία. Ο θυρωρός μου άνοιξε τα φώτα και με άφησε μόνη μέσα στην κατάλευκη, μαρμάρινη εκκλησία. Με θυμάμαι να χαιρετώ το χώρο, να χαϊδεύω τους τοίχους, να περπατάω σαν να περιμενω να μου αποκαλυφθεί καποιο “Θαύμα”, να φτάνω στην Αγία Τράπεζα και να είμαι τοσο συγκινημενη… Να νιώθω κατάνυξη και ευλογία. Με θυμάμαι να υποκλίνομαι ολομόναχη στο “Μεγάλο Ιδιοκτήτη”, να τον ευχαριστώ που μου επετρεψε να ειμαι εκει, να του ζητώ βοήθειά ώστε να μη φοβηθώ και να υποσχομαι οτι θα κανω ο,τι καλύτερο περνάει από το χέρι μου…. Αστείρευτη πηγή έμπνευσης η όλη εμπειρία. Από τότε φτάνω πάντα στο θέατρο πρώτη από όλους. Συνήθως επισκέπτομαι τη Σκηνή, την χαιρετώ και της μιλώ.
Ποιούς μουσικούς θαυμάζετε και με ποιον Μουσικό/ούς θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Θα ήθελα πολύ να τραγουδούσα σε μια συναυλία των U2. Ειδικά σε εκείνο το καταπληκτικό τραγούδι “Far away, so close” απο το Soundtrack της ομώνυμης ταινίας του Wim Wenders ή στο ” All I want is you”…. Νιώθω βαθιά τη Ροκ Μουσική (κυριως τις μπαλάντες) και περιρέουσες αποχρώσεις της στις δεκαετίες 1970 με 2000… Μεγάλωσα με αυτή και με ξεσηκώνει εσωτερικά! Ζω μεγάλη χαρά που επιτέλους είναι δυνατό να εκφρασω δημόσια την μεγάλη μου αγάπη για είδη μουσικης περαν της αυστηρώς κλασσικής. Όταν σπούδαζα στο Ωδείο, θεωρούνταν έλλειψη σοβαρότητας η παραδοχή ενασχόλησης ακόμα και με συγγενή μουσικά είδη οπως το Musical. Μεχρι που επιτέλους η Εποχή μας υποχρέωσε να παραδεχθούμε το απολύτως φυσικό, ότι δηλαδή η μουσική εξελίσσεται όπως και εμείς και ότι πολλά ταμπού τα υπηρετούμε διότι μας εξυπηρετούν. Το ότι με συγκινεί η Ποππαία του Claudio Monteverdi δεν αποτελεί αντίφαση με την αγάπη μου για τα τελευταία κουαρτέτο του Beethoven, την κρυστάλλινη διαφάνεια του Maurice Ravel ή την ασύγκριτη μελωδικότητα του λατρεμένου μου Samuel Barber. Αν προσθεσουμε τους Deep Purpe, Metallica, Ella Fitzgerald, Sarah Vaguan, Depeche Mode & Amy Whinehouse, αρχιζω να προσεγγίζω μια προσωπική μουσική ολοκλήρωση, η οποία μου δίνει ιδέες και αποχρώσεις συναισθημάτων σε κάθε Lied ή Ρόλο του Richard Strauss και του Gustav Mahler, Zemlinsky & Korngold, σε κάθε σκηνή του Richard Wagner. Είμαστε το σύνολο της διάδρασης των εμπειριών μας.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ή πορεία μου στην Μουσική ήταν γεμάτη εκπλήξεις, “γοητεύσεις” και απο-γοητεύσεις… Είχα καλούς, αλλά απαιτητικούς και δύσκολους δασκάλους, έπρεπε και εγώ με τη σειρά μού να ωριμάσω και να αποφασίσω να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά. Μόλις ομως αφοσιώθηκα, άλλαξε πλήρως η συνθήκη: Απέκτησα εξαιρετικά υποστηρικτικούς δασκάλους, μαζί μου σε κάθε βήμα, μέχρι σήμερα. Μπορώ με ταπεινότητα να μιλήσω για την απίστευτη υποστήριξη στο εργο μου και στην προοπτική του έργου μου σε βάθος χρόνου που δέχομαι τώρα από τον μέντορα μου στο Βερολίνο, όπως και από τους τρεις στενότερους συνεργάτες μου, δύο μαέστρους διεθνούς βεληνεκούς με τους οποιους σπουδαζω τους ρόλους μου και έναν συνθέτη, με τον οποίο εξελίσσω την οπτική μου στη σύγχρονη μουσική. Κατ’επέκταση και με σκηνοθέτες, μαέστρους και συναδέλφους στις παραγωγές Όπερας, στις οποίες συμμετεχω με κοινό τόπο πάντοτε ότι “the sky is the limit”. (Εαν κατι μου εμαθε η Τέχνη είναι οτι εαν δεν συνεχίζει κάποιος να εξελίσσεται σε βάθος χρόνου, κατρακυλά γοργά προς τα πίσω.)
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Η πανδημία δυστυχώς μπλόκαρε στην περίπτωση μου 3 πρεμιέρες: της Turandot στο Άμστερνταμ τον Μαρτιο, της Brünnhilde/ Siegfried στο Τροντχάιμ το Μάιο και της Ηλέκτρας στο Γκντανσκ. Παράλληλα ακυρώθηκε η πασχαλινή συναυλία στη Θεσσαλονίκη με τον Κύκλο “Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά” του Mahler. Προσπαθώ να μην παραπονιέμαι, αλλά να αποδεχθώ ότι αυτή η πανδημία έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους τους καλλιτέχνες.
Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Η συνεργασία που ονειρεύομαι πρόκειται να πραγματοποιηθεί το Νοέμβριο του 2020 στο Βερολίνο. Θα τραγουδήσω καινούργια έργα Ελλήνων συνθετών της γενιάς μου, σε ποίηση αξιολογότατων συγχρόνων Ελλήνων ποιητών. Απεύχομαι την ματαίωση της συναυλίας μας, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε πια σίγουροι για τίποτα. Ακόμη και εάν δεν επιτρέπεται ως τότε να την παρουσιάσουμε με κοινό, μακάρι τουλάχιστον να ηχογραφήσουμε τα Έργα…
Γνωρίζω ότι παράλληλα με την καριερα σας ως δραματική σοπράνο, βρίσκεστε σε μεγάλη ζήτηση και ως Coach σκηνικών καλλιτεχνών σε θέματα Διαχείρισης Σκηνικού Τρακ, Νοητικής Εγρήγορσης και Ψυχικής Ευελιξιας σε όλη την Ευρώπη. Ποιός είναι ο συνδετικός ιστός μεταξύ των δύο αυτών επαγγελματικών σας ιδιοτητων; Πώς συμβαίνει μια κλασσική τραγουδίστρια να ειναι και επιτυχημένη θεραπεύτρια; Οι σκηνικό καλλιτέχνες του κλασικού ρεπερτορίου έχουν εκπαιδευτεί στην επικέντρωση στη λεπτομέρεια με Στόχο πάντα την σχεδόν τέλεια (χωρίς αποκλίσεις από το μουσικό κείμενο) εμπειρία Απόδοσης. Αυτή η διαδικασία «εξάσκησης» έχει αποτυπωθεί στη συνείδησή μας όλα αυτά τα χρόνια και έχει διαμορφώσει τις προσδοκίες μας . Η διαφορά μεταξύ ενός κορυφαίου ερμηνευτή και ας πούμε ενός κορυφαίου χειρούργου είναι ότι η αποτελεσματικότητα του δευτερου “ευδοκιμεί” σε συνθήκες μοναχικότητας, εξασκώντας και τελειοποιώντας τις βαθιές γνώσεις του, εξω από την συνθήκη του “μοιράσματος της διαδικασίας” με το κοινό. Ο σκοπός της ύπαρξης του μουσικού είναι ακριβως αυτο το μοιρασμα της διαδικασίας της μουσικής Εκτέλεσης με τον κοινό. Για αυτή την Μετά-Ικανότητα μας επικροτούν και θαυμάζουν, όταν βεβαίως την πραγματώνουμε επιτυχώς. Αυτό δημιουργεί μια μοναδική Συνθήκη για τον σκηνικό καλλιτέχνη που τον διαφοροποιεί απο τον επιστήμονα, δηλαδή οτι καλείται να διατηρήσει ορθάνοιχτο το “Κανάλι της Ενσυναίσθησης” και της συναισθηματικης Αντανάκλασης, να λαβει και να στείλει τις δονήσεις που δημιουργούν ένα ελκυστικό, αυθεντικό, αξέχαστο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα σε δεδομένη βραδιά, παράσταση ή χώρο. Επιπλέον, ο καλλιτέχνης οφείλει να καθιστά τον εαυτό του ψυχικά ευέλικτο (αλλα επ’ ουδενί ευάλωτο) ώστε να είναι διαθέσιμος τόσο για τη λήψη όσο και για την αξιολόγηση των κριτικής του αποτελέσματος με βάση την ανταπόκριση του κοινού και την εσωτερική του πυξίδα, με απώτερο Στόχο να αντιμετωπίσει κάθε είδους γνωστικές ασυμφωνίες μεταξύ των δύο (πχ: Νόμιζα ότι τραγούδησα κάτω των δυνατοτήτων μου σε δεδομένη βραδυά, κέρδισα όμως για ακριβώς εκείνη την παράσταση κάποιο βραβείο ή καινούργιο συμβολαιο, και το αντίθετο: Τραγούδησα εξαιρετικά, δυστυχώς όμως δεν πήρα το ρολο, δεν καταλαβαίνω γιατί.). Τέλος, πρέπει να συνεχίσουμε να στοχεύουμε στην Αισθητική κατά το δέον, δηλαδή σε εμπλουτισμό αποχρώσεων και εύρεση ισορροπιών, στοχεύοντας πάντα στην «διαφοροποίηση» σε tempi, χρώματα, διαθέσεις, δυναμικές κλπ. Αν το σκεφτείτε, αυτές οι ιδιότητές είναι οι πεμπτουσιακές ικανότητες ενός εξαιρετικού Θεραπευτή, Προπονητή και Ηγέτη. Ως εκ τούτου, είναι απόλυτη χαρά και ευθύνη μου να μεταφέρω αυτό που γνωρίζω ως επαγγελματίας coach για τη νευροφυσιολογία του ανθρώπινου Εγκεφάλου / Ψυχής και τη συνεχή διαδραση και αντιπαράθεση των δύο μέσα στα πλαίσια της προσωπικής και επαγγελματικής μας εξέλιξης. Σημαντικό επιπλέον, ότι ως αποτέλεσμα της Νοητικής Εγρήγορσης και Συναισθηματικής Υποστήριξης που προσφέρω σε σκηνικους καλλιτέχνες/ συναδέλφους, συνεχίζω να ακονίζω τα δικά μου εργαλεία περαιτέρω, καθιστώντας τον εαυτό μου ως έναν ακόμη πιο συντονισμένο, συναισθηματικά ευέλικτο εκτελεστή. Οι δύο μου επαγγελματικές ιδιότητες βρίσκονται σε διαρκή διάδραση και με ευχαριστούν ιδιαίτερα.
http://www.nioviklavdianou.com/
Βιογραφικό. Η Νιόβη Κλαυδιανού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και εκπαιδεύτηκε τόσο ως λυρική τραγουδίστρια όσο και ως ηθοποιός. Αποφοίτησε από την τάξη της Μονωδίας-Μελοδραματικής της της Κατερίνας Καρατζά στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης με «Άριστα» Παμψηφεί και Ειδικό Βραβείο Μουσικής Ερμηνείας. Έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο του Maryland στις Η.Π.Α, από όπου απέκτησε τον τίτλο Master of Music με κατεύθυνση την Όπερα (Opera Studio, τάξη Delores Ziegler). Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο ίδιο Πανεπιστήμιο με την απόκτηση Διδακτορικού Τίτλου (Doctor of Musical Arts, D.M.A.). Υπήρξε καθ’ όλην τη διάρκεια των σπουδών της στις ΗΠΑ υπότροφος του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης».
Σ’ ό,τι αφορά την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, συνεργαστεί με σημαντικά Θέατρα και Όπερες των Η.Π.Α. και της Ευρώπης ανάμεσα σε αυτά το Opera Theatre of the Rockies/Colorado (Agathe/Der Freischütz) , Denver Opera/Colorado (Magda Sorell/The Consul), Clarice Smith Performing Arts Center/Maryland (Vitellia/La Clemenza di Tito) , Kay Theatre/Maryland (Kathleen/Riders to the Sea), Οπερα Θεσσαλονίκης (Mother/Amahl and the Night Visitors), Baltimore Opera (Marguerita/Mefistofele), Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας (Σαμία, Η Τελετή), Berliner Ensemble (Mrs. Maurant/ Street Scene), κλπ.
Η Νιόβη Κλαυδιανού έχει εμπειρία στο ρεπερτόριο του Ορατορίου, του Κοντσέρτου και του Ρεσιτάλ όπως το σόλο της σοπράνο στο Verdi Requiem (Imperial College/Royal Academy του Λονδίνου), στο Britten War Requiem (Royal Albert Hall), σε ρεπερτόριο Bruckner (F moll Messe, Te Deum, Psalm 125, Φιλαρμονική του Βερολίνου), στα Τραγούδια Wesendonck του Wagner (Φιλαρμονική του Βερολίνου) στην Ενάτη Συμφωνία του Beethoven (Staatskapelle, Πύλη του Βραδεμβούργου), το Knoxville: Summer of 1915 του Barber (Balltimore Symphony), η Seherazade του Ravel (Colorado Symphony), Nuit d’Etes του Berlioz (Grieghallen, Bergen), Pierrot Lunaire του Schönberg (Liceu, Barcelona) κλπ.
Επιπλέον έχει πραγματοποιήσει 25 διαφορετικά προγραμματα ρεσιτάλ για φωνή και πιάνο, φωνή και μπαγιάν, και φωνή και κανονάκι όπως στο Φεστιβάλ Herzgrün / Βερολίνο, Christofori / Βερολίνο, Νέων Καλλιτεχνών της Φιλαρμονικής / Βερολίνο, στο Haus der Kulturen der Welt / Bερολίνο, στο Quasimodo / Βερολίνο, στο BFlat / Βερολίνο, στο Ίδρυμα New Jersey Art Song Foundation / New Jersey, Ίδρυμα Ελληνικής Μουσικής/ Nέα Υόρκη, Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού / Bερολίνο, 42nd and 43rd Δημήτρια / Θεσσαλονίκη, Sani Festival / Χαλκιδική, Paolo Carrer Festival / Ζάκυνθος, Μέγαρο Μουσική; Θεσσαλονίκης. Φεστιβάλ ΠαπαΙωάννου Καβάλα κλπ).
Από το 2017 ασχολείται με το γερμανικό ρεπερτόριο της Δραματικής Σοπράνο, όπως την Brünnhilde στην τετραλογία Ring der Nibelungen, Elektra, Turandot, Isolde στην όπερα Tristan und Isolde, Santuzza στην Cavalleria Rusticana κλπ.
Η Νιόβη Κλαυδιανού απέκτησε Πτυχίο από τη Σχολή Ψυχολογίας ΑΠΘ και δύο μεταπτυχιακά στη Νευροψυχολογία απο το Ιστιντούτο IKS του Βερολίνου. Παράλληλα με την εντονη καλλιτεχνική της δραστηριότητα, ασχολείται επισταμένα με το θέμα της Σκηνικής Επίδοσης και του Φόβου της Σκηνής (Τρακ). Διδάσκει σε Μουσικά Πανεπιστημια και Ακαδημίες σε Ευρώπη και ΗΠΑ Σεμινάρια “Τεχνικές Νοητικής Εγρήγορσης και Ψυχολογικής Υποστήριξης Σκηνικών Καλλιτεχνών “, και συμμετέχει σε ερευνητικές ομάδες νευροψυχολογικών πειραμάτων σε σκηνικούς καλλιτέχνες.
