«Δεν έχει έρωτα εδώ» … Καινούριο τραγούδι μετά από περίπου δύο χρόνια από την κυκλοφορία του τελευταίου album σου, «Μεταμόρφωση». Μίλησέ μας γι’ αυτό. Όπως και στην «Μεταμόρφωση», ασχοληθήκαμε με το υπαρξιακό τραγούδι που φέρνει στο προσκήνιο τον άνθρωπο σε σχέση με τον εαυτό του και την κοινωνία. Το «Δεν έχει έρωτα εδώ» καταπιάνεται με το ίδιο θέμα, είναι ένα τραγούδι φωτογραφία της ζωής αυτή την περίοδο. Ο απερίσκεπτος τρόπος ζωής σε συνδυασμό με τη δυσκολία να βιοποριστεί ο σύγχρονος άνθρωπος, έχει αφήσει τη δημιουργία, την ομορφιά και τη σχέση του με τη φύση στο έλεος της τύχης. Βέβαια για μένα και τον Πρόδρομο Κοσμίδη, τον στιχουργό του κομματιού, οι αναφορές στις δυσκολίες και στα προβλήματα κρύβουν πάντοτε ένα αισιόδοξο μήνυμα, «έλαμπε η νύχτα στην βροχή, σε ένα ξωκλήσι θα σε βρω».
Και για να σε γνωρίσουμε καλύτερα … Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση που σε έχει σφραγίσει; Μουσικές αναμνήσεις που έχουν παίξει ρόλο στη ζύμωσή μου ως καλλιτέχνη είναι αρκετές. Ξεκινά από το νανούρισμα της μάνας μου, η δύναμη του τραγουδιού στην πιο απλή της μορφή. Σε ηλικία 3-3,5 η περουβιανή μελωδία που έγινε τραγούδι από τους Simon & Garfunkel “If I could”. Σε ηλικία 5 ετών μου άρεσε να ακούω και να τραγουδώ Θεοδωράκη. Η μουσική εμπειρία όμως που με σφράγισε αρκετά χρόνια αργότερα ήταν η παράσταση του Γιώργου Νταλάρα στο Μέγαρο Μουσικής «Και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως». Ήταν η αρχή της αναζήτησης πως το τραγούδι πρέπει και μπορεί να ξαναμπεί στο θέατρο. Ευτυχώς το έφερε η ζωή να συναντήσω τον Πρόδρομο Κοσμίδη, επιτρέψτε μου. κατά τη γνώμη μου τον καλύτερο Έλληνα στιχουργό αυτή τη στιγμή, του οποίου η πένα είναι τόσο καλή στο στίχο όσο και στη θεατρική συγγραφή.
Θα ήθελες να μας περιγράψεις τη μέχρι σήμερα πορεία σου στη μουσική; Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Γολγοθάς, και παρόλο κάποιες όμορφες στιγμές, είτε στο στούντιο είτε σε κάποιες συναυλίες, συνεχίζω γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς, έχω φτιαχτεί για αυτό. Η ενασχόληση με το κλασσικό τραγούδι και την κλασσική μουσική για 10 χρόνια στην Αμερική άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την αισθητική μου για τον ήχο του τραγουδιού και την συνθετική μου σκέψη. Επίσης, άλλη επιρροή είναι οι μουσικοί μου, όλοι τους καλύτεροι από εμένα σαν οργανοπαίχτες, πιο διαβασμένοι, αδιαμφισβήτητα παίρνω πολλά από αυτούς. Ο Ανδρέας Τσεκούρας δάσκαλος, μαέστρος, μουσικός έχει υπάρξει μέγαλος μέντορας για το πώς ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι σεμνός, πώς η τέχνη του να αγγίζει τις ψυχές του κοινού του και μου επίστησε την προσοχή σε συμπεριφορές και τεχνικές του σύγχρονου star system που πηγαίνουν ενάντια σε αυτό το σκοπό. Προς μεγάλη μου έκπληξη, μεγάλη επιρροή είναι ο ηχολήπτης μου και συμπαραγωγός Ηλίας Λάκκας. Ο Ηλίας Λάκκας έχει εμπειρία και όραμα για το ελληνικό τραγουδι και οι συμβουλές τους έχουν υπάρξει κάτι παραπάνω από πολύτιμες.
Έχεις συνεργαστεί στενά με τον Γιώργο Νταλάρα. Τι σου έχει αφήσει αυτή η συνεργασία; Ευγνωμοσύνη! Ο Γιώργος Νταλάρας έχει σταθεί δίπλα μας με πολύ καλή διάθεση και με σεμνότητα. Όταν γράψαμε στο στούντιο, αν και ήμουν προβληματισμένος για το πόσο θα μπορούσα να ζητήσω αυτό που είχα κατά νου, με έβγαλε από τη δύσκολη θέση, γιατί δεν ήρθε ο Νταλάρας αλλά ο συνάδελφος μου ο Γιώργος. Επί σκηνής δεν έχω λόγια. Αν παρακολουθήσετε σχετικά βίντεο θα δείτε την άνεση και το κλίμα που υπήρχε.
Με ποιον άλλο μουσικό ή ερμηνευτή θα ήθελες να βρεθείς στη σκηνή; Οι μουσικοί με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ είναι αρκετοί! Η χώρα μας έχει δεξιοτέχνες με αισθητική σε πολλά είδη μουσικής. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τους Polis Ensemble, τον Μανώλη Καραντίνη, αν και έχουμε βρεθεί από το ρόλο του τραγουδιστή, αυτή τη φορά θα ήθελα να βρεθούμε από την πλευρά του δημιουργού. Πρόσφατα ξεκίνησα συνεργασία με τον Παντελή Κυραμαργιό, η χημεία μας επί σκηνής ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Με τον Παντελή έχουμε να δώσουμε ακόμη πολλά! Πρόκειται για έναν αξιόλογο δημιουργό με πολύ δυναμισμό και καλή επικοινωνία επί σκηνής.
Σε “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Για τους ανθρώπους που είμαστε εν κινήσει, πειραματιζόμαστε, δημιουργούμε, έχουμε οράματα, όποιο και αν είναι το πόστο μας, η αποτυχία σαν έννοια δε θα έπρεπε να μας απασχολεί.
Ναι, την επιτυχία τη φοβάμαι, γιατί συχνά όταν τα πράγματα ξεκινούν και πάνε καλά, ξεχνάμε. Ξεχνάμε πόση βοήθεια χρειάστηκε και πως και η τύχη έπαιξε και αυτή το ρόλο της. Το Εγώ δυστυχώς είναι μια κακιά σκιά που μας ακολουθεί παντού και η μόνη στιγμή που δραπετεύουμε είναι όταν κατορθώσουμε να βάλουμε τον εαυτό μας ακριβώς κάτω από το φως. Αυτό διαρκεί για ένα-δυο λεπτά, μετά πάλι από την αρχή. Σαφώς αυτός ο φόβος μας καταδιώκει ανεξαρτήτως επιτυχίας ή όχι, παρόλα αυτά η προβολή είναι κάθε φορά εμπόδιο. Είναι αντιφατικό, γιατί η δουλειά μας χωρίς προβολή δε μπορεί να βγει προς τα έξω, αλλά η συνεχής μελέτη και η ευγνωμοσύνη φέρνουν ισορροπία.
Πώς βλέπεις την επόμενη μέρα στον τομέα του πολιτισμού σε παγκόσμια κλίμακα; Πιστεύεις ότι άλλαξε κάτι αυτή η πανδημία; Αυτή η κατάσταση έφερε στο φως ότι τόσο καιρό ζούμε στο σκοτάδι. Από το 1980 και μετά ο σύγχρονος άνθρωπος πλειοψηφικά, ζει ανεύθυνα ως προς τα πιο ουσιαστικά ζητήματα της ζωής του, τρώει κακό και μεταλλαγμένο φαγητό, ενδιαφέρεται ελάχιστα για τις επιπτώσεις που ο τρόπος ζωής του έχει στον πλανήτη, ζει μακριά από τη φύση και αναπαράγει πολιτισμό, αλλά δε παράγει. Η τέχνη που αναπαράγει δεν καλύπτει κανένα από τα ζητήματα που τον απασχολούν σήμερα. Έγινε σαφές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει και αυτή η αλλαγή δε μπορεί να γίνει με όπλα και με αίμα. Αυτή τη στιγμή δεν είναι το στομάχι που πεινάει (αν και αυτό δεν είναι εντελώς αλήθεια αλλά ας μην επεκταθούμε) αλλά η ψυχή μας, και ο μόνος τρόπος που μπορεί να τραφεί είναι μέσω του πολιτισμού και της αρμονίας με την φύση. Εμείς είμαστε εδώ για αυτό το σκοπό και με χαρά βλέπω ότι διανοούμενοι και άλλοι καλλιτέχνες είναι έτοιμοι να ανταπεξέλθουν στο σκοπό τους.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Σκέφτεσαι να επιστρέψεις κάποια στιγμή στην Αμερική; Θα μπούμε σύντομα στο στούντιο για να γραφτεί νέο υλικό που σχετίζεται με ό,τι ειπώθηκε παραπάνω. Επίσης, προετοιμάζουμε ένα μουσικοθεατρικό έργο, με τίτλο «Φωτιά», που κοιτά κατάματα το σήμερα, σε συγγραφή του Πρόδρομου Κοσμίδη. Υπάρχουν πολλοί Έλληνες στην Αμερική και θέλω να είμαι εκεί συχνά. Σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη!
Βιογραφικό Γιώργου Τσιριγώτη
Ο Γιώργος Τσιριγώτης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου έζησε για δέκα χρόνια. Εκεί, μελέτησε με εξαιρετικούς δασκάλους φωνητική και μουσική και συνεργάστηκε με γνωστούς μαέστρους της Β. Καλιφόρνιας, διεθνείς μουσικούς και κλασικές ορχήστρες (Zoila Munoz, Michael Goodwin, Marla Volovna), τραγουδώντας όπερες και άριες, κυρίως του ιταλικού ρεπερτορίου.
Ταυτόχρονα συμμετείχε σε μικρότερα μουσικά σχήματα, παίζοντας παραδοσιακές μουσικές της χώρας μας και της Μεσογείου. Από το 2010 συνεργάζεται στενά με κάποιους από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής, όπως τους: Κυριάκο Γκουβέντα, Θανάση Βασιλά, Ντάσο Κούρτη, Θανάση Σοφρά, καθώς και με τον Μανώλη Καραντίνη και τον Ανδρέα Τσεκούρα, έχοντας παρουσιάσει σε μουσικές σκηνές, όπως στις «Χίλιες και δύο Νύχτες», στο “Half Note”, στο “Ρυθμός Stage”, στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» κ.ά αφιερώματα για τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και δικές του πολύ ιδιαίτερες μουσικές προτάσεις, όπως τα «4 πρόσωπα ενός τενόρου».
Το 2014 κυκλοφόρησε την πρώτη δισκογραφική δουλειά «Άνεμος».
Τον Οκτώβριο του 2015 παρουσίασε με τον Πρόδρομο Κοσμίδη την μουσική παράσταση «Από την πένα στη ψυχή», ενώ τα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου ήταν καλεσμένος ως σολίστας να τραγουδήσει άριες και παραδοσιακά τραγούδια της Κωνσταντινούπολης του 19 ου αιώνα στο Ωδείο Αθηνών.
Τον Ιανουάριο του 2016 πήρε μέρος στην φιλανθρωπική συναυλία στην Lake Francis California για έναν οργανισμό υποστήριξης ανάδοχων παιδιών, όπου όλα τα έσοδα συγκεντρώθηκαν για το σκοπό αυτό.
Ακολούθησε ένας κύκλος της επιτυχημένης μουσικοθεατρικής παράστασης «Μεσάνυχτα στα fm», αρχικά στην Αθηναίδα και αργότερα στη Σφίγγα, σε συνεργασία με την Μαρίνα Λαχανά,. Στο πλαίσιο αυτής της παράστασης παρουσίασε τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά «Μεταμόρφωση», τους στίχους της οποίας υπέγραψε και πάλι ο Πρόδομος Κοσμίδης και συμμετείχε ο Γιώργος Νταλάρας και η Μαριαστέλλα Τζανουδάκη.
Με τον Γιώργο Νταλάρα ξαναβρέθηκε στη σκηνή τον Φεβρουάριο του 2018. Αμέσως μετά έφυγε για Ν. Υόρκη όπου έδωσε μια συναυλία με τον Σπύρο Εξάρα και την Γιάννα Κατσαγεώργη. Πριν λίγους μήνες επέστρεψε στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με τον Παντελή Κυραμαργιό σε μια σειρά παραστάσεων και παρουσίασε το καινούριο του τραγούδι «Δεν έχει έρωτα εδώ».
