“…Καθημερινά μου αρέσει να δοκιμάζω και να δοκιμαζομαι. Βάζω ερωτήματα στον εαυτό μου και ψάχνω μέσα μου να βρω τις απαντήσεις. Πολλές φορές βέβαια φτάνω σε αδιέξοδο αλλά αυτό είναι μια από τις μαγείες αυτής της τέχνης”
Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Από μικρό παιδί. Θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζω θέατρο με φίλους και ξαδέρφια. Γνωστά παιδικά έργα. Πολλές φορές γράφαμε δικές μας ιστορίες, βγάζαμε ρόλους και παίζαμε μπροστά στους γονείς μας. Μαγευόμουν πάντα από τα θέατρα που πήγαινα σαν παιδί. Η αύρα που υπήρχε στον χώρο ήταν μοναδική. Την ίδια αύρα νιώθω ακόμα και σήμερα στα θέατρα που μπαίνω είτε για να δω, είτε για να παίξω κάποια παράσταση.
Ποιόν ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Αλλά θαυμάζω κάθε άνθρωπο που υπερασπιζεται και μαχεται για αυτό που κάνει και αγαπάει. Που κατορθώνει να ερμηνεύσει χαρακτήρες κόντρα σε αυτόν. Που δίνει την ψυχή του και στερείται απλές καθημερινές στιγμές.
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Αν και δεν έχω κάποια εμπειρία από κινηματογράφο (θα το ήθελα κάποια στιγμή) προτιμώ το θέατρο. Αυτή την αληθινή επαφή με τον κόσμο. Την αληθινή ερμηνεία, το άγχος κάθε παράστασης και τον αυτοσχεδιασμο σε τυχόν λάθος.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Για εμένα καριέρα και επιτυχία είναι να αρέσει η δουλειά μου στον κόσμο. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχει τίποτα από τα δύο. Είναι ο ποιο αυστηρός κριτής. Το πιο σημαντικό όμως είναι να πετυχαίνω τους στόχους που έχω βάλει.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Πιστεύω ότι με σκληρή και αγάπη για αυτό που κάνεις ΝΑΙ μπορείς να γίνεις. Πάντα βέβαια χρειάζεται και το ταλέντο. Αυτό το μικρόβιο που λέμε εμείς. Ο συνδυασμός και των δύο μπορεί να σε οδηγήσει στην επιτυχία κάποια στιγμή.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Εργάτης!! Γιατί ο ηθοποιός πρέπει να είναι πρώτα από όλα εργάτης και μετά ηθοποιός, ερμηνευτής, καλλιτέχνης.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Φυσικά. Η έμπνευση πηγάζει από τους συναδέλφους και τον σκηνοθέτη. Το ομαδικό πνεύμα που μας διακατέχει, την όρεξη και την αγάπη για δουλειά για να φτάσουμε στο όνειρο. Τον κοινό στόχο.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Εξερευνητής! Καθημερινά μου αρέσει να δοκιμάζω και να δοκιμαζομαι. Βάζω ερωτήματα στον εαυτό μου και ψάχνω μέσα μου να βρω τις απαντήσεις. Πολλές φορές βέβαια φτάνω σε αδιέξοδο αλλά αυτό είναι μια από τις μαγείες αυτής της τέχνης.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Σχέδια δεν μπορώ να πω ότι έχω. Αλλά στόχους. Σχέδια κάνουμε όλοι. Είτε για επαγγελματικά θέματα είτε για θέματα της ζωή μας. Αυτή την στιγμή ζω την ζωή μου όσο καλύτερα γίνεται γιατί αυτό μετράει. Οι στόχοι μου είναι να αποκτήσω όσο περισσότερες εμπειρίες μπορώ. Να ανέβω αργά και σταθερά σκαλιά της τέχνης αυτής. Να μάθω πράγματα και ιδέες. Γιατί το θέατρο που ασχολούμαι εγώ είναι ένα σχολείο. Πάντα έχει κάτι να σου μάθει, όσα χρόνια και αν περάσουν.
Βιογραφικό. Γεννήθηκα 31/12/1993 στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και μένω. Σπούδασα Τεχνολόγος Τροφίμων. Ασχολούμαι με το θέατρο από το γυμνάσιο και έχω συμμετέχει σε 10 θεατρικές σχολικές παραστάσεις. Το 2011 ήμουν μέλος μιας ερασιτεχνικής ομάδας “ΒΑΒΕΛ” όπου δουλεύαμε το έργο της αγαπημένης μου σκηνοθέτριας Ανθής Μιζερακης την “Διαθήκη της θείας”. Τώρα συμμετέχω σε μια χοροθεατρικη ομάδα την HDV με έδρα την Γαλλία όπου με καθοδηγεί ο υπέροχος αυτός ανθρώπος Richard Samuel. Τα τελευταία χρόνια είμαι μέλος στην ομάδα της “Θεατρικής Σκηνής Ηρακλείου” όπου ακολουθώ την καθοδήγηση του εξαιρετικού και υπερταλαντουχου σκηνοθέτη Μάνου Μανιά. Τα έργα που έχω πάρει συμμετοχή είναι τα εξής :
“Η Αγάπη άργησε μια μέρα” το της Λιλης Ζωγράφου σε σκηνοθεσία Μάνου Μανιά.
“Τι τραβάμε και εμείς οι μάνες” της Κατερίνας Μανανεδακης σε σκηνοθεσία Μάνου Μανιά.
“Η Φονισσα” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε σκηνοθεσία Μάνου Μανιά
Και έρχονται πολλά ακόμα…
