Ο Μουσικοσυνθέτης Γιώργος Τζιαφέττας, απαντάει στις ερωτήσεις της δημοσιογραφικής ομάδας του polismagazino.gr
“Ηθοποιός σημαίνει φως”, τραγούδησε ο Δημήτρης Χορν. Ποια είναι τα συναισθήματά σας για την επόμενη ημέρα της κανονικότητας; «Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.
Μίλησε, κλαίς;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας;»
Έτσι, συνεχίζει το μεγάλο άσμα του Μάνου μας και έχει σημασία η εικονοπλαστική του διάθεση να φτιάξει διαχρονικά την εικόνα του φτωχού ηθοποιού καλλιτέχνη που ψάχνει το φως του… είναι το φως του.
Κατ’ αρχάς δεν πιστεύω σε ορισμούς που αντιβαίνουν της αισθητικής και της λογικής μου οπότε δεν ξέρω εάν σας απαντώ ορθώς. Τι θα πει κανονικότητα και πότε την είχαμε; Εάν ωστόσο με τον ορισμό κανονικότητα εννοούμε την αναπροσαρμογή μας σε ένα κόσμο καινούργιων δεδομένων, συμπεριφορών μετά κορωνοϊού εποχή, τότε μάλλον θα αργήσουμε να ενταχθούμε σε αυτήν την “κανονικότητα” και όσο για τα συναισθήματα παραμένουν ποικίλα και χαοτικά, καθώς χαοτικό είναι όλο το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που μας περιβάλλει. Δεν θέλω να είμαι ούτε αισιόδοξος για να είμαι, ούτε απαισιόδοξος κατά τον ίδιο τρόπο.
Ως καλλιτέχνης, άνθρωπος του πολιτισμού, τι θα προτείνατε για την εύρυθμη αλλά και κοινωνικά ασφαλή διεξαγωγή των προσεχών συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων και εκδηλώσεων; Δεν είμαι ούτε εργατολόγος, ούτε πολιτικός, ούτε κατέχω καμία τέτοια θέση, ώστε να σας απαντήσω με σαφήνεια γιατί δεν είμαι ο ειδήμων. Με σιγουριά όμως μπορώ να σας εκφράσω πως εάν εγώ που τυγχάνω ένας μικρού βεληνεκούς συνθέτης της Θεσσαλονίκης μπορώ να γράψω κάτι ευφάνταστο, φαντάζομαι ότι οι ειδήμονες θα έπρεπε αναλόγως να πράττουν το ίδιο. Σίγουρα απαιτεί δοκιμασίες η κατατόπιση μας στον χώρο μιας συναυλίας και μάλλον πρόκειται για σχέδια με βάση τους ειδικούς της υγείας και της επιστήμης που δεν θα παρέχουν την δυνατότητα λάθους. Καλοκαίρι χωρίς συναυλίες, φεστιβάλ, live, events θεατρικές εκδηλώσεις σηματοδοτούν τον ολικό κατακερματισμό των καλλιτεχνών που ήδη υποφέρουν αδίκως και παρατεταμένα.
Ο καλλιτέχνης επιβραβεύεται με το χειροκρότημα και το εύγε. Ανησυχείτε για ενδεχόμενο οικονομικό αδιέξοδο; Το οικονομικό αδιέξοδο και ο καλλιτέχνης συναντώνται στην πορεία της ζωής αρκετές φορές εξάλλου είναι τέτοια η πρωτόυλη φύση του επαγγέλματος ή έτσι καθεστωτικά επιτάχθηκε μέσα στην ιστορία ότι καλλιτέχνης ίσον οικονομικά αδύναμος που δεν μου προκαλεί ανησυχία μεγαλύτερη της δεδομένης. Οι εξαιρέσεις πάντα θα υπάρχουν και θα μας ενδιαφέρουν. Τώρα αν ο εργάτης της τέχνης επιβραβεύεται και με το χειροκρότημα τις θεατρικές «αυλαίες» ή το «εύγε» ίσως τον φέρνει πιο κοντά στην έννοια του καλλιτέχνη από την σκοπιά της κοινωνικής και καλλιτεχνικής αποδοχής.
Σημασία έχει η ροπή προς το ίσον και καθ’ αυτού, δηλαδή, η ισορροπία μεταξύ ενός επιβραβευμένου και καταχειροκροτούμενου καλλιτέχνη και του ιδίου που θα μπορεί να βιοπορίζεται όπως ένας «φυσιολογικός άνθρωπος» σε μια σύγχρονη τεχνοκρατική δημοκρατική χώρα.
Τα θέατρα, οι μουσικές σκηνές, οι gallery και οι πολιτιστικοί χώροι πιστεύετε θα επαναλειτουργήσουν την επόμενη ημέρα; Προφανώς κι όχι και έχουμε υποχρέωση να επιταχύνουμε την διαδικασία καθ’ αυτή, γιατί οι καταστάσεις θα φτάσουν σε κοινωνικούς εκτροχιασμούς και ίσως μεγαλύτερες κοινωνικές εξεγέρσεις. Ήδη φορείς του πολιτισμού έχουν δώσει και δίνουν αγώνα για την πραγμάτωση πολιτιστικών γεγονότων, χωρίς μεγάλη ανταπόκριση από το πολιτικό γίγνεσθαι. Και αυτά τα γράφει η ιστορία, χωρίς την ύπαρξη εύκαιρης γομολάστιχας, τίποτα δεν σβήνεται και δεν ξεχνιέται όταν μιλάμε για οικογένειες και για ανθρώπους άξιους εργάτες και καλλιτέχνες που αντισυνταγματικά αφέθηκαν έρμαια της κοινωνικής ανυποληψίας. Έχουμε ατομικό και συλλογικό χρέος στην ανασύνταξη κινήτρων για τον καλλιτεχνικό χώρο, στην αναδιαμόρφωση της κοινωνικής μας εικόνας και την ανάδειξη του πολιτισμικού μας επιπέδου. Είναι σημαντική ιστορική στιγμή να αλλάξει η εικόνα μας, το επίπεδο μας απέναντι στην πολιτεία και να επαναλειτουργήσουν τα θέατρα, οι μουσικές σκηνές και οι πολιτιστικοί χώροι με διαφορετική προσέγγιση από όλους μας για όλους μας. Μέχρι τότε εύχομαι ολόψυχα να μην έχει πληγεί περισσότερο ο κόσμος που εργάζεται στην Τέχνη και τον Πολιτισμό μας.
Καλή Λευτεριά. Γ.Τ.
«Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί, που καρτερεί κάτι να δει. Πιες το κρασί, στάλα χρυσή απ’ τη ψυχή, ως τη ψυχή.»
Βιογραφικό. Γιώργος Τζιαφέττας Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε μουσική (Θεωρητικά- Πιάνο) με τον μαέστρο Κ. Δημηνάκη τον πιανίστα Σπύρο Ρασσιά και τον πιανίστα Απόστολο Παληό.
Συνέχισε τις σπουδές του στο Μουσικό κολλέγιο Θεσσαλονίκης με τον πιανίστα Χαράλαμπο Αγγελόπουλο ιδρυτή του Φεστιβάλ πιάνου Θεσσαλονίκης.
Είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια και απόφοιτος Του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης Και Τέχνης Του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ακόμη είναι πτυχιούχος ανώτατων θεωρητικών αρμονίας- αντίστιξης-φούγκας.
Έχει παρακολουθήσει και συμμετέχει σε σεμινάρια πιάνου και συνοδείας με διεθνούς φήμης πιανίστες (masterclass) όπως την Δ. Ευνουχίδου, Borg Anne, κ. Καρατζά καθώς και συνοδεία πιάνου με τον Γ. Βαγιανό (Δούμπεια μουσικά σεμινάρια).
Έχει ενορχηστρώσει Το Musical «A Funny Thing Happened On the Way To The Forum» (2008), Το Musical «Chicago»(2009) σε παραστάσεις Του Αμερικάνικου Κολλεγίου Ανατόλια.
Το 2009 ενορχήστρωσε Και διηύθυνε την Ορχήστρα στο Musical “Mamma Mia” Σε μετάφραση –τροποποίηση των Ν. Χαρατσάρη, Α. Καραθανάση στον εορτασμό των 85 Χρόνων της Χ.Α.Ν.Θ. Το 2012 σε συνεργασία με το Θέατρο Σοφούλη ανέβασαν το Musical «Little Shops Of Horror» (Το Μικρό Μαγαζάκι Του Τρόμου) σε μουσική του Alan Menken και στίχους του Howard Ashman.Το 2013 έγραψε του τίτλους τέλους για την παράσταση “Οικογενειακό Δίκαιο”ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής .
Έχει δώσει συναυλίες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με συγκροτήματα όπως StarBeat Fanela Rige (2010-2015) και πολλούς καλλιτέχνες και τραγουδιστές της χώρας.
Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα Ξενοδοχεία της χώρας όπως το Pomegranate, Μakedonia Palace, Porto Palace, Νεφέλη, Excelsior, Ikies resort, Anatolia Hotel, Istion club hotel κ.α. Έχει συμπράξει με διάφορα μουσικά σχήματα στα πιο γνωστά Club της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας (Malt N’Jazz, Μύλος, Kύτταρο).
Συνεργάστηκε με γνωστούς ηθοποιούς της χώρας σε μουσικές παραστάσεις και εκδηλώσεις όπως τον Γ. Βαλτινό, Γ. Σερβετά, Α. Λουδάρο Ορέστη Τζιόβα κ.α. Το 2014 ανέλαβε την μουσική επιμέλεια της παιδικής παράστασης “Περπατώ εις το δάσος” σε μουσική Κώστα Βόμβολου και σκηνοθεσία Στέλλας Μιχαηλίδου και το 2018 ως πιανίστας επι σκηνής στην παιδική παράσταση “Ο δαγκωμένος κουραμπιές του Αι Βασίλη “ σε συγγραφή Γ. Σερβετά.Το 2019 έγραψε την πρωτότυπη μουσική για τα παγκοσμίου φήμης παιδικά βιβλιά «Οι Μικροί Κύριοι και οι Μικρές Κυρίες» και για την ομώνυμη παράσταση που ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη στο θέατρο Σοφούλη .
Από Το 2008 Μέχρι το 2016 εργάστηκε ως μουσικός της κατασκήνωσης Χ.Α.Ν Πηλίου. Ασχολείται Από το 2008 Με την Σύνθεση Θεατρικής και Κινηματογραφικής Μουσικής. Την περίοδο 2012-2017 συνεργάστηκε για το κλασσικό αριστούργημα “Ο Αμερικάνος “ του Α. Παπαδιαμάντη ως μουσικός και συνθέτης επι σκηνής στην περιοδεία 30 διαφορετικών πόλεων της χώρας με τον Θ. Σαράντο στην σκηνοθεσία και στην ερμηνεία. Το 2019 έγραψε την πρωτότυπη μουσική για το κλασσικό αριστούργημα του Ι. Μπέργκμαν “Σκηνές από ένα γάμο” σε σκηνοθεσία Α. Λουδάρου. Έχει συμμετέχει σε φιλανθρωπικά πρότζεκτ ευρωπαϊκής εμβέλειας όπως το “Άνοιξε τα μάτια” (If only for a second ) και το ¨Δείπνο στο σκοτάδι “ συμμετέχοντας έτσι ως συνθέτης και μουσικός για την οικονομική ενίσχυση του Θειαγενείου νοσοκομείου ,και της Σχολής Τυφλών Θεσσαλονίκης. Τον Απριλίο του 2019 Βραβεύτηκε στα 9α Θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης για την καλυτερη Θεατρική μουσική της χρονιάς .
