Γιάννης Παπαθεοδώρου: “Θεωρώ επιτυχία να κατεβαίνω από τη σκηνή, έχοντας αγγίξει κάποιους ανθρώπους που με άκουσαν να τραγουδάω”

“Επιθυμία μου… να μπορώ να μοιράζομαι τα τραγούδια που γράφω και τα τραγούδια που αγαπώ με τον κόσμο που επιλέγει να με ακούσει”

Ποιά είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση; Είχα την τύχη να γεννηθώ σε καλλιτεχνική οικογένεια. Ο παππούς μου, Μανώλης Βαζούκος, ήταν μουσικός και μετέπειτα Μαέστρος της ιστορικής Φιλαρμονικής του Δήμου Ρόδου. Οπότε από μικρός ήμουν εξοικειωμένος με συναυλίες κλασικής μουσικής και εμβατήρια. Αυτό που έβλεπα ήταν την επίδραση που είχε η μουσική στον κόσμο. Μπορούσε να τον κάνει να νιώσει, να κλάψει, να συγκινηθεί και να τραγουδήσει. Τότε κατάλαβα ότι αυτό ήθελα να κάνω στην ζωή μου. Το τραγούδι!

Με ποιόν μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής; Είχα την χαρά να τραγουδήσω ως support με τους σπουδαίους αδελφούς Κατσιμίχα. Αυτό για μένα ήταν ένα όνειρο ζωής μιας και τους θεωρώ σημαντικό μέρος της μουσικής μας ιστορίας και του ποιοτικού ελληνικού τραγουδιού. Θα επιλέξω τον αγαπημένο μου Αλκίνοο Ιωαννίδη ως τον δημιουργό που θα ήθελα να μοιραστώ την μουσική σκηνή…

Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική. Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές; Ξεκίνησα, όπως τόσοι άλλοι μουσικοί, ως μια παρέα εφήβων σε μια αποθήκη να …βαράμε από το πρωί ως το βράδυ χωρίς να γνωρίζουμε ούτε καν τα βασικά. Απλά θέλαμε να παίξουμε τραγούδια από τα συγκροτήματα που αγαπούσαμε. Black Sabbath, Dio, Megadeath, Judas Priest.
Μετά άρχισα να μαθαίνω και να καταλαβαίνω την μουσική που έπαιζα. Από εκεί και πέρα βέβαια ίσως ήμουν και τυχερός. Βλέποντας πίσω στα δέκα έτη που ασχολούμαι σοβαρά με το τραγούδι, θυμάμαι μόνο θετικά.
Επιρροές μου έμειναν από κάθε συμμετοχή μου, ως opening, στις συναυλίες σημαντικών καλλιτεχνών. Από τον Γιάννη Αγγελάκα, στον Λάκη Παπαδόπουλο και από το αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία με τον Γιάννη Κούτρα ως τον Απόστολο Ρίζο. Σε κάθε μου καλλιτεχνική κίνηση είχα ανθρώπους που με βοήθησαν και πάντα θα τους ευχαριστώ.
Ακροβατούσα βέβαια ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικά είδη. Από την μία το σχήμα μου, το Θέατρο Σκιών, που παίζαμε ελληνικό ροκ και έντεχνο και από την άλλη το metal μέρος με το σχήμα BareKnuckles. Και με τα δύο είχαμε και έχουμε όνειρα. Κάποια θα γίνουν πραγματικότητα και κάποια όχι. Η προσπάθεια πάντως γίνεται ήδη.
Αν και μένω στη Ρόδο, που θεωρείται επαρχία και οι επιρροές θα μπορούσαν να θεωρηθούν ελάχιστες αν τις συγκρίνεις με την Αθήνα, υπάρχουν καταπληκτικοί μουσικοί. Καλλιτέχνες που έχουν συνεργαστεί με τους καλύτερους ανά την Ελλάδα με μεγάλη πορεία και εμπειρία. Καλλιτέχνες που, αν έχεις τα μάτια και τα αφτιά σου ανοιχτά, μπορείς να «ρουφήξεις» απ’ αυτή την γνώση και να την διοχετεύσεις στην τέχνη σου. Κρατώ επίσης ως σημαντική στιγμή επίσης την ραδιοφωνική μου συνάντηση με τον καλεσμένο μου, κιθαρίστα των θρυλικών Scorpions, Uli Jon Roth.

Σας “τρομάζει” η επιτυχία ή η αποτυχία; Καθόλου, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Καταρχήν είναι πολύ υποκειμενική η έννοια της επιτυχίας και της αποτυχίας. Για κάποιον αποτυχία θα μπορούσε να είναι το γεγονός ότι έμεινα στη Ρόδο αντί να δουλέψω στην Αθήνα. Για κάποιον άλλον, επιτυχία μπορεί να είναι ότι έχω ήδη μοιραστεί τη σκηνή με σημαντικούς καλλιτέχνες σε συναυλίες με χιλιάδες άτομα.
Με τον καιρό, έμαθα να δουλεύω με ένα συγκεκριμένο σύστημα. Να φιλτράρω ό,τι γίνεται γύρω μου μετά από τις μουσικές μου κινήσεις. Δεν ενθουσιάζομαι από τα όμορφα λόγια ούτε απογοητεύομαι από μια αρνητική κριτική. Αλλά σίγουρα τα παίρνω υπόψη και τα δυο.
Θεωρώ όμως επιτυχία (και βαθιά ικανοποίηση) να κατεβαίνω από την σκηνή, έχοντας αγγίξει κάποιους ανθρώπους που με άκουσαν να τραγουδάω.

Ποιά είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show; Δεν με πολυενδιαφέρουν. Έχω συνεργαστεί με αρκετούς μουσικούς που βγήκαν από αυτά τα λεγόμενα talent show και που πραγματικά έχουν ταλέντο και μπορούν να δώσουν πολλά. Το ίδιο ισχύει και για μερικούς μουσικούς που παίζουν live από πίσω σ’αυτά τα show, κάποιοι μάλιστα είναι πολύ καλοί μου φίλοι, και είναι καταπληκτικοί μουσικοί. Η τηλεόραση είναι ένας τρόπος ανάδειξης και βιοπορισμού ταυτόχρονα. Τελικά, νομίζω ότι όλα έγκεινται στο τί είδος ή στυλ, θες να ακολουθήσεις. Ίσως αν είσαι πιο πολύ στο ποπ ή στο λαϊκό τραγούδι, να σε βοηθήσει να προβληθείς ταχύτερα διότι αυτό κυρίως προωθείται τηλεοπτικά. Πρέπει εδώ να παραδεχθώ ότι δεν μου αρέσει η ιδέα ότι κάποιος κρίνεται μουσικά, υποτίθεται, από ένα σύνολο “γνωστών”, ακόμα και αν αυτοί είναι καλοί καλλιτέχνες. Πιο πολύ σαν οντισιόν μου μοιάζει, που απλά δεν γνωρίζεις σε ποια παράσταση θα πάρεις μέρος αν περάσεις αυτή την οντισιόν. Άποψή μου βέβαια.

Μια συνεργασία που ονειρεύεστε; Όπως είπα και πριν, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Είναι ένας καλλιτέχνης που σίγουρα έχω να μάθω πάρα πολλά από τις εξαιρετικές δυνατότητές του. Οι ενορχηστρώσεις, οι πολυφωνίες στα τραγούδια του, καθώς και οι στίχοι που επιλέγει, «συγγενευουν» με τις δικές μου αναζητήσεις. Επίσης ένας μουσικός που θα με ενδιέφερε να συνεργαστώ είναι ο Θεόδωρος Κουέλης. Έχω ήδη γνωριστεί μουσικά μαζί του σε φεστιβάλ και πιστεύω ότι είναι ένα πολύ δυνατό νέο μουσικό μυαλό και πιστεύω ότι θα μας δώσει δυνατές συνεργασίες στο μέλλον.

Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού; Ειλικρινά δεν γνωρίζω, δεν έχω δουλέψει πότε με μάνατζερ. Τα κανόνιζα και τα διαπραγματευόμουν όλα μόνος μου. Σίγουρα ένας μάνατζερ μπορεί να σε βοηθήσει πολύ να κάνεις αυτά που θέλεις όπως και να σε φέρει σε επαφή με τους καλλιτέχνες που θες να συνεργαστείς, καθώς και να σε προστατεύσει από λάθος κινήσεις σε οικονομικό ή και καλλιτεχνικό τομέα.

Ποιά είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια; Συναυλίες! Όσο πιο πολλές συναυλίες. Επαφή με τον κόσμο. Κάποια στιγμή ήθελα να οργανώσω τα πράγματα για να κάνω έναν προσωπικό δίσκο. Τώρα όμως προτιμώ να γράφω τραγούδια, χωρίς να με δεσμεύει το είδος ή το ύφος που αναγκαστικά θα πρέπει να δέσουν σε ένα δίσκο. Από ροκ σε έντεχνο και από μελωδικό σε σκληρό ήχο. Ό,τι νιώθω, ό,τι μπορεί να με εκφράσει σε κάθε τραγούδι.
Επίσης, πολλές συνεργασίες σε συναυλίες και ηχογραφήσεις με άλλους καλλιτέχνες.
Να μπορώ να μοιράζομαι τα τραγούδια που γράφω και τα τραγούδια που αγαπώ με τον κόσμο που επιλέγει να με ακούσει. Τραγούδια μου όπως το “Πρόσωπα δέντρα”, “Μονοπάτι”, “Γιασεμιού Ευωδία” “Όσο υπάρχουνε παιδιά” να μπορούν να ακουστούν σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό.

Βιογραφικό. Ο Γιάννης Παπαθεοδώρου γεννήθηκε στη Ρόδο το 1983.
Είναι πτυχιούχος του Ελληνικού Ωδείου στο σύγχρονο τραγούδι. Σπούδασε Μουσική Τεχνολογία και Ακουστική στο Α.Τ.Ε.Ι. Κρήτης. Διδάχθηκε τύμπανα στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, κλασσικό και σύγχρονο τραγούδι και κλασική κιθάρα στο Ελληνικό Ωδείο.
Έχει συμμετάσχει σε συναυλίες καλλιτεχνών όπως των: Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, Λάκη Παπαδόπουλου, Νίκου Ζιώγαλα, Γιάννη Κούτρα, Απόστολου Ρίζου, Νεκτάριος Σφυράκη, Όναρ, Μωρά στη Φωτιά, Γιάννη Αγγελάκα, Λουδοβίκου των Ανωγείων, Μάνθου Αρμπελιά, Βαγγέλη Κοντόπουλου, Τάκη Βούη, Πέτρου Μπουσουλόπουλου και παλαιοτέρα με τον Δημήτρη Πουλικάκο. Επίσης έχει μοιραστεί τη σκηνή με σημαντικά σχήματα του σκληρού ροκ ήχου όπως οι Nightstalker, Beggars, Hidden in the Basement.
Με το πρώτο σχήμα του «Θέατρο Σκιών», έλαβαν το πρώτο βραβείο καλύτερου τραγουδιού και σύνθεσης στο διαγωνισμό του Εθνικού Ωδείου Ρόδου. Έχει διοργανώσει και λάβει μέρος σε συναυλίες, ως σολίστ, με την Μικτή Χορωδία και την Πειραματική Χορωδία Δήμου Ρόδου. Τακτικά κάνει εμφανίσεις ως σολίστ με την Φιλαρμονική του Δήμου Ρόδου. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ροδιακού Συλλόγου Μουσικών με συμμετοχή στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο. Πρωταγωνίστησε στο έργο του Γιάννη Ρίτσου “Σονάτα του Σεληνόφωτος”, σε σκηνοθεσία Δ. Φοινίτση, με τη ηθοποιό Oλύνα Ξενοπούλου ενώ έχει πάρει μέρος ως μουσικός ή ηθοποιός σε πολλές μουσικο-θεατρικές παραστάσεις.
Ο πρώην αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού και Α’Αντιπρόεδρος της Βουλής, Τάσος Κουράκης, τον επέλεξε ως κεντρικό αφηγητή στην παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής “Ιερωτικόν”, το 2012 στην Ρόδο, στην εκδήλωση με τίτλο “Νότες και λέξεις εις Σάρκα μια”. Είναι μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο Λυχνάρι της Ρόδου.