“Έχοντας πιστή σύντροφο στις διαδρομές μου την πολυαγαπημένη μου φίλη και ταλαντούχα ηθοποιό Μαρία Ανθίδου φτιάξαμε μία ομάδα την H-art Attack, κι από τότε, άλλοτε μαζί κι άλλοτε ξεχωριστά δημιουργούμε παραστάσεις που ικανοποιούν πρώτα εμάς κι ύστερα οποιονδήποτε άλλον”
Σε ποια ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; Από πολύ μικρή ηλικία είναι η αλήθεια. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο Γυμνάσιο ακόμη να κάνει σχέδια να περάσει στην Αγγλική φιλολογία, έτσι ώστε να μάθει άπταιστα την Αγγλική γλώσσα για να πάει να σπουδάσει θέατρο στην Αμερική! Έτσι λοιπόν πέρασα πράγματι στην Αγγλική φιλολογία και ενώ είχα γίνει δεκτή από ένα υψηλών standards Πανεπιστήμιο που δεχόταν μόνο δύο International students κάθε χρονιά (κι εγώ ήμουν η μία!) στο Long Island, εξαιτίας ενός ατυχούς συμβάντος δεν κατάφερα να πάω. Τότε οι Καθηγητές μου στην Αγγλική μου πρότειναν να δώσω εξετάσεις στη νεοσυσταθείσα τότε Σχολή Θεάτρου του ΑΠΘ. Έδωσα εξετάσεις, μπήκα, και συνέχισα να ασχολούμαι εδώ πια με το θέατρο.
Ποιον ηθοποιό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Θαυμάζω πολλούς…. Κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με ένα έργο τέχνης που ταξιδεύει την ψυχή μου, γοητεύομαι και νιώθω σχεδόν ευγνωμοσύνη για τους καλλιτέχνες που δούλεψαν γι’ αυτό. Από Έλληνες ηθοποιούς θαυμάζω απεριόριστα τον Γιάννη Στάνκογλου και τον Άρη Σερβετάλη. Δεν έχω, δει ζωντανά τουλάχιστον, ηθοποιούς να καίγονται τόσο γενναιόδωρα επί σκηνής και να φωτίζουν τον ρόλο τους με τέτοιο τρόπο!
Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Και τα δύο μ’ ευχαριστούν. Ως ηθοποιός με γοητεύει περισσότερο να παίζω στο Θέατρο. Στη σκηνή ταξιδεύεις διαφορετικά. Ο χρόνος μετράει αλλιώς. Οι αισθήσεις σου είναι όλες σε εγρήγορση. Αφήνεις το λογικό σου εαυτό να βλέπει από μια χαραμάδα του εγκεφάλου σου και ο υπόλοιπος γίνεται ένα άλλο πρόσωπο. Νιώθεις το σώμα σου να υπακούει σε άλλες οδηγίες, να βλέπει τον κόσμο από άλλη οπτική. Φώτα, ρούχα, σκηνικά και μπαίνεις σ’ ένα μαγικό σύμπαν. Ανύπαρκτο και συνάμα υπαρκτό, που δεν μπορείς να βγεις μέχρι να τελειώσει η παράσταση. Στο σινεμά ,αν και έχω μικρότερη εμπειρία, η μαγεία διακόπτεται για διάφορους τεχνικούς λόγους. Υπάρχουν άλλες συνθήκες. Εκεί η μαγεία φαίνεται στο τέλος, μετά το μοντάζ.
Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Δυστυχώς ίσως, όχι πολλά. Ποτέ μου δεν αφιέρωσα χρόνο ή φαιά ουσία στο να φτιάξω μια “καριέρα” στο θέατρο. Έκανα πάντοτε ό,τι ήθελα, όποτε ήθελα κι αν το ήθελα. Ίσως μία καριέρα απαιτεί έναν πιο επίμονο καλλιτεχνικά χαρακτήρα κι εγώ δεν υπήρξα ποτέ επίμονη.
Ωστόσο θεωρώ ότι έχω πετύχει σ’ αυτά που πραγματικά ήθελα. Έχω κάνει παραστάσεις που τις απόλαυσα, έχω γράψει κείμενα για το θέατρο για τα οποία είμαι περήφανη, έχω συνεργαστεί με υπέροχους ανθρώπους κι έχω να θυμάμαι πολλές όμορφες στιγμές θεατρικά. Αυτά για μένα είναι επιτυχία.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Νομίζω ότι αρχικά γεννιέται. Στη συνέχεια όμως πρέπει να δουλέψει αρκετά με τα εκφραστικά του μέσα ώστε να μπορέσει να εκφράσει την τέχνη του με τρόπο που να επικοινωνεί με άρτιο τρόπο με το κοινό του. Χρειάζεται λοιπόν μια έμφυτη τάση και μια ευαισθησία απέναντι στη ζωή και στις καταστάσεις που βιώνει, αλλά ταυτόχρονα την κατάλληλη εκπαίδευση για να ακονίσει τα εκφραστικά του μέσα. Αλλιώς το αποτέλεσμα συνήθως δεν είναι τόσο άρτιο.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Η λέξη “μοίρασμα”. Νομίζω ότι η τέχνη είναι ένας δρόμος για να συνυπάρχεις και να μοιράζεσαι. Ειδικά στο θέατρο νομίζω ότι είναι ο ακρογωνιαίος λίθος και ο λόγος για να κάνει κανείς θέατρο. Είναι πραγματικά υπέροχη εμπειρία για μένα να ξεκινώ με μια ομάδα ανθρώπων και να δημιουργώ κάτι από κοινού, μέσα από το μοίρασμα της ψυχής και του ταλέντου του καθενός.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Όταν γράφω θέατρο, μιας κι έχω γράψει τρία έργα ως τώρα, μπορώ να πω πως νιώθω την “έμπνευση”. Είναι σαν ένα περίεργο γαργαλητό στο μυαλό μου που φτιάχνει εικόνες κι επεξεργάζεται ταυτόχρονα τις λέξεις, το ρυθμό, το θέμα, τους χαρακτήρες και πολλές άλλες παραμέτρους παράλληλα. Νομίζω ότι τότε είμαι πιο κοντά στην “έμπνευση”.
Ως ηθοποιός είναι εντελώς διαφορετικά. Δουλεύω πολύ με το κείμενο και το ρόλο που παίζω. Είναι άλλες οι διαδρομές. Τότε η έμπνευση μ’ επισκέπτεται όποτε θέλει αυτή και κυρίως προς το τέλος των προβών όταν έχω κατακτήσει κάπως το ρόλο. Γίνεται φίλη μου μετά από τις πρώτες παραστάσεις κι όταν έχω πια αποκτήσει κάποια άνεση. Τότε συνομιλούμε συχνά επί σκηνής
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Παρορμητικό μάλλον. Δημιουργώ μόνο όταν επιλέγω εγώ. Εκτός από τις παραστάσεις που έχω κάνει με τον αείμνηστο και πολυαγαπημένο Αχιλλέα Ψαλτόπουλο, όλες τις άλλες τις έστησα σχεδόν μόνη μου. Έχοντας πιστή σύντροφο στις διαδρομές μου την πολυαγαπημένη μου φίλη και ταλαντούχα ηθοποιό Μαρία Ανθίδου φτιάξαμε μία ομάδα την H-art Attack, κι από τότε, άλλοτε μαζί κι άλλοτε ξεχωριστά δημιουργούμε παραστάσεις που ικανοποιούν πρώτα εμάς κι ύστερα οποιονδήποτε άλλον.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Δεν έχω μελλοντικά σχέδια προς το παρόν. Πέρυσι έγραψα και ανέβασα ένα Musical το οποίο το ευχαριστήθηκα πολύ, αλλά ταυτόχρονα με κούρασε και πολύ λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεων που προέκυψαν όταν ανέβηκε. Φέτος είπα να ξεκουραστώ. Με πρόλαβε κι ο Κορωνοϊός και μάλλον θα ξεκουραστώ παραπάνω απ όσο αντέχω! Όπως σας είπα λειτουργώ παρορμητικά. Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου αυτή η κυρία “Έμπνευση” όπως την είπαμε θα έρθει και θ’ αρχίσει να φωνάζει πάλι μέσα στο κεφάλι μου. Ως τότε θ απολαμβάνω τη ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΖΑΝΤΑΛΗ ΣΩΤΗΡΙΑ
ΣΠΟΥΔΕΣ: ΑΠΘ – Πτυχίο Τμήματος Θεάτρου, με ειδικότητα στην Υποκριτική
Πτυχίο Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
2019- The Show Must Go On της Σωτηρίας Ζάνταλη. Σκηνοθεσία Μαριλένα Μπιντεβίνου. Μουσική Σκηνή Ξεφωτο, Θέατρο Φαργκάνη
2018- Εσύ Και Τα Σύννεφά σου του Έρικ Βέστφαλ. Σκηνοθεσία Μαριλένα Μπιντεβίνου. Θέατρο Άρατος
2015 – Στην Κουζίνα ταινία σε σκηνοθεσία Σπύρου Αμοιρόπουλου. Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
2015 -Τρεις Τύποι Για Γέλια Και για Κλάματα της Σωτηρίας Ζάνταλη. Σκηνοθεσία Βασίλης Τσικάρας. ΑνοιχτόΘέατρο Συκεών και άλλα περιφερειακά θέατρα
•2014- Το Νεκρό Σπίτι του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθεσία Απόστολος Αποστολίδης. Θέατρο Τσακίρης.
•2013- Όταν Τελειώσει Μια Ζωή… Πού Να Πας; Της Σωτηρίας Ζάνταλη. Σκηνοθεσία Αχιλλέας Ψαλτόπουλος
•2012- Ο Μάγειρας, ο Άμλετ, η Οφηλία και τα Φαντάσματα. Σκηνοθεσία Αχιλλέας Ψαλτόπουλος. Θέατρο Άνετον
•2011- Όταν Τελειώσει Μια ζωή… Πού Να Πας; Της Σωτηρίας Ζάνταλη. Σκηνοθετική Επιμέλεια Παύλος Δανελάτος. Κέντρο Θεατρικής Έρευνας.
•2010-Όταν ο Λύκος είναι Εδώ του Κώστα Κατσουλάρη. Σκηνοθεσία Νίκος Ιωάννου. Studio Κοιτώνες.
•2009-Μαντατοφόρες του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθεσία Αλέξης Μίγκας. Θέατρο Κήπου Θεσσαλονίκης.
•2008-Το Νεκρό Σπίτι του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθεσία Απόστολος Αποστολίδης. Δη.Πε.Θε Κρήτης.
•2007,-Οι Τρεις Τους της Ελένης Μερκενίδου. Σκηνοθεσία Παύλος Δανελάτος. Θέατρο Σοφούλη.
•2007-Στα Άκρα Συρραφή Μονολόγων των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε. Σκηνοθεσία Κωνσταντίνα Ματζίρη. Studio Κοιτώνες.
•2006-Το Νεκρό Σπίτι του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθεσία Απόστολος Αποστολίδης. Studio Κοιτώνες
•2006-Σε Ξέρω από Κάπου; Συρραφή Μονολόγων της Κωστούλας Μητροπούλου. Σκηνοθεσία Κωνσταντίνα Ματζίρη. Θέατρο Σοφούλη.
•2005-Equus του Πήτερ Σάφερ. Σκηνοθεσία Αχιλλέας Ψαλτόπουλος. Θέατρο Άνετον
•2004-Jordan των Άννα Ρέυνολντς και Μόιρα Μπουφίνι. Θέατρο Αυλαία.
