Πέθανε 29 Φεβρουαρίου – έτος δίσεκτο – γι’ αυτό την επέτειο την θυμόμαστε κάθε 4 χρόνια
Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας, ένας ταλαντούχος εργάτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, είχε ένα θλιβερό και άδοξο τέλος. Απεβίωσε στις 29 Φεβρουαρίου 2012 σε ηλικία 70 ετών, όταν εμφάνισε πρόβλημα στην καρδιά. Το άσχημο ήταν ότι εξέπνευσε κατά τη διακομιδή του στο Σισμανόγλειο Γενικό Νοσοκομείο.
Μέχρι την τελευταία στιγμή έπαιζε στο θέατρο, στην παράσταση “Η Ζωή ποδήλατο”. Ο ίδιος σε μια συνέντευξη του, είχε μιλήσει για την καριέρα του και είχε πει χαρακτηριστικά: «Λάτρεψα την επικοινωνία με τον κόσμο. Την ηθοποιία τη βρήκα μετά»…
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας γέννημα θρέμμα της Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1942 και πέθανε στην Αθήνα, 29 Φεβρουαρίου 2012. Ήταν κωμικός ηθοποιός με σημαντική παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο, την τηλεόραση και ιδιαίτερα το θέατρο.
Είχε καταγωγή από τα Δομνίστα και το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας. Ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας και είχε δύο αδερφές. Το θέατρο το αγάπησε από τον πατέρα του, που ήταν καταστηματάρχης και τρομερά θεατρόφιλος. Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο της Θεσσαλονίκης “Anatolia”. Εκεί οι καθηγητές του, διακρίνοντας από νωρίς κάποιο ταλέντο, τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την υποκριτική, συμμετέχοντας αρχικά στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του πέρασε στην Αγγλική Φιλολογία, την οποία όμως εγκατέλειψε για να έρθει στην Αθήνα και να ασχοληθεί επαγγελματικά πλέον με την υποκριτική. Η πρώτη του επιθυμία ήταν να μπει στο θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, σε μια σχολή δύσκολη αλλά με μεγάλο κύρος. Απέτυχε. Δεν τον πήραν. Δεν απογοητεύτηκε και πήγε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1965.
Και η πλάκα είναι πως 2 χρόνια αργότερα, ο Κάρολος Κουν τον κάλεσε στο Θέατρο Τέχνης για να παίξει σε μια παράσταση. Ήταν κάτι που του έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 70 ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση, ενώ το θέατρο πρόζας ήρθε μερικά χρόνια αργότερα. Η δεκαετία του ’70 ήταν η περίοδος που πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία που συμμετείχε ήταν “Η θεία μου η χίπισσα” του Αλέκου Σακελλάριου, με την Ρένα Βλαχοπούλου, την Νόρα Βαλσάμη, τον Ανδρέα Μπάρκουλη κ.α. Έκτοτε άρχισε να παίρνει καλούς ρόλους τόσο στο σινεμά όσο και στο θέατρο.
Πάλι σε μια συνέντευξη του, όταν τον ρώτησαν ποιοι ήταν οι λόγοι που τον οδήγησαν στην υποκριτική, είπε ότι ήταν η….
Η συνέχεια εδώ https://bit.ly/2wg7V5Y
