Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να ζωγραφίζετε;
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, λατρεύω τη ζωγραφική και τη γραφή. Γεννήθηκα σε ένα τόπο, όπου όταν ξυπνούσα το πρωί έβλεπα το πράσινο της φύσης και το καθάριο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας.
Χρώματα που επηρέασαν τα πρώτα μου έργα. Αν και η γενέτειρά μου είναι το αρχαίο Θύρρειο, τόπος καταγωγής του πατέρα μου, οι ρίζες μου προέρχονται και από την όμορφη Λευκάδα, την πατρίδα της μητέρας μου.
Σε πολύ μικρή ηλικία, περίπου στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού διατηρούσα ημερολόγιο και συνήθιζα να κρατάω σημειώσεις με τις σκέψεις μου.
«Τα άλογα», λάδι σε μουσαμά. Το έργο απεικονίζει το Ταξίδι της ζωής, του θηλυκού με το αρσενικό, ενώ τα κύματα είναι τα εμπόδια στην πορεία του ταξιδιού.
Εκείνη την εποχή θυμάμαι αποπειράθηκα να γράψω και το πρώτο ποίημά μου. Μάλιστα είχα φτιάξει μια ιδιάζουσα γλώσσα με σύμβολα, την οποία μόνο εγώ μπορούσα να διαβάσω.
Παρατηρούσα με προσοχή τα έργα των μεγάλων ζωγράφων στις φωτογραφίες των σχολικών βιβλίων, όπως την άνοιξη του Μποτιτσέλι.
Οι εικόνες, με συγκινούσαν και τις κοιτούσα με δέος.
Τέλειωσα το λύκειο Βόνιτσας και έφυγα από τον τόπο μου για σπουδές. Από τότε, τα μισά περίπου χρόνια της ζωής μου, ζω στη Λάρισα, όπου κατοικώ με την οικογένεια μου.
Αρχικά καλλιέργησα τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας.
Αργότερα συνέχισα τις εικαστικές μου σπουδές σε γνωστά εργαστήρια της Αθήνας. Το πάθος μου για την ζωγραφική ήταν τόσο μεγάλο, ώστε όταν έμπαινα στην αίθουσα του εργαστηρίου ο χρόνος σταματούσε για να τον αντιληφθώ στο τέλος της μέρας, βγαίνοντας από αυτή με μαυρισμένα χέρια από το κάρβουνο.
Συνήθως σχεδίαζα αρχαία αγάλματα και συνθέσεις.
Το έργο μου βραβεύτηκε από το Φιλολογικό Σύλλογο του Παρνασσού σε Πανελλήνια έκθεση το 2007 με το πρώτο βραβείο και παράλληλα μου παραχωρήθηκε τιμητικά η αίθουσα του Παρνασσού, όπου πραγματοποίησα δύο ατομικές εκθέσεις.
Την αναδρομική έκθεση με θέμα «Το άλογο στη γη της Θεσσαλίας, την επισκέφτηκαν πολλοί καλλιτέχνες ανάμεσά τους και ο Μπότης ο Θαλασσινός, o οποίος με κάλεσε να δω τα έργα του στην Κυψέλη, όπου είχε το εργαστήρι του και ο Μιχαήλ Ρωμανός με τον οποίο πραγματοποίησα στη συνέχεια πολλές ομαδικές εκθέσεις στο THE FINE ARTS FESTIBAL της Αθήνας.
Στις ομαδικές εκθέσεις με τον ΑΠΕΛΗ και την UNESCO Πειραιώς και Νήσων συνυπήρξα με γνωστούς σύγχρονους ζωγράφους και γλύπτες. Η ομαδικότητα και η ευγενής άμιλλα ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά που άφησαν πίσω τους αυτές οι όμορφες συνεργασίες.
Στην αρχή οι τάσεις μου ήταν ιμπρεσιονιστικές, αφού είχα αφήσει στην άκρη το μαύρο χρώμα.
Η επαφή μου με το Γιάννη Μόραλη και η διδασκαλία του, επηρέασε το έργο μου. «Είσαι αληθινή» μου είπε κάποια στιγμή ο Μόραλης, όταν μου τηλεφώνησε λίγο καιρό πριν αρρωστήσει, κρατώντας στα χέρια του το βιβλίο μου «Στιγμές».
Με κάλεσε στο σπίτι του στην Αίγινα, προτρέποντάς με να μην σταματήσω τη ζωγραφική.
Παρακολούθησα μαθήματα γελοιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με καθηγητή τον κύριο Β. Παπαγεωργίου, ο οποίος με έκανε να αγαπήσω την τέχνη της γελοιογραφίας.
Καλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Πρέπει να το έχεις μέσα σου.
Η τέχνη μπορεί να διδάσκεται, η αγάπη όμως για την τέχνη όχι.
Βέβαια ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει, η χαρά της δημιουργίας είναι αυτή που σε σπρώχνει να κάνεις εκείνο το ξεχωριστό, το μοναδικό έργο. Θέλω να πω ότι ο καθένας θα φτιάξει μια Τζοκόντα.
Η Τζοκόντα όμως του Λεονάρντο έχει τη σφραγίδα του. Το έργο τέχνης είναι υποκειμενικό δημιούργημα, που όπως γνωρίζουμε παραμένει στη μνήμη για πολύ καιρό, διδάσκοντας αξίες και τάσεις μιας εποχής.
Ποια λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Η λέξη «αλήθεια» και η λέξη «παιδί». Η «αλήθεια» είναι εκείνη που πολλές φορές τρομάζει, είναι όμως απαραίτητη και όσο κι αν προσπαθούμε να την κρύψουμε δεν κρύβεται.
Αλήθειες έχουν σχεδιαστεί σε έργα τέχνης και παιδεύουν και εκπαιδεύουν το μυαλό του θεατή, παρατηρητή.
Τα παιδιά δημιουργούν με την ψυχή τους και χαρίζουν με την ψυχή τους, άδολα, χωρίς ανταλλάγματα. Φτιάχνουν και μου χαρίζουν ζωγραφιές που ξεπερνούν και την φαντασία μου.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τον κόσμο και τις ανθρώπινες φιγούρες είναι μοναδικός, αφού έχουν τη δυνατότητα να συνταιριάζουν αυθόρμητα την πραγματικότητα με την φαντασία με τέτοιο τρόπο που πολλές φορές μας αφήνει άφωνους.
Νιώθετε την έμπνευση πριν δημιουργήσετε;
Πάντα υπάρχει η έμπνευση, το έργο έρχεται πρώτα στο μυαλό και ύστερα παίρνει μορφή.
Έμπνευση, είναι η ιδέα της δημιουργίας ενός έργου. Η χαρά της δημιουργίας συνδέεται με την έμπνευση. Μπορεί να έχει θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα. ότι κι αν γίνει όμως η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει, ο στόχος που θέτεις, γιατί δημιουργώ σημαίνει ΖΩ!
Πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως καλλιτέχνη;
Χαμηλών τόνων. Δεν προκαλώ. Η τέχνη δεν θέλει τυμπανοκρουσίες. Ξεχωρίζει στο σκοτάδι! Και τα μεγάλα έργα δημιουργήθηκαν στα…. .σκοτεινά.
Ευαίσθητη, με ότι γίνεται στον κόσμο μας. Την αδικία, τη φθορά, τον ανθρώπινο πόνο, την αρρώστια, τα παιδιά που πεινάνε, τους πρόσφυγες, την καταστροφή του πλανήτη, το αβέβαιο, το άγνωστο.
Με αγχώνει πως κάποτε τα έργα μου, θα εξαφανιστούν από τη γη μαζί με αυτή. Ας είναι και μετά από δισεκατομμύρια χρόνια.
Τι είναι ο έρωτας για το ωραίο σύμφωνα με τη Διοτίμα; Η ανάγκη της διαιώνισης. Αυτή η ανάγκη, μαζί με την υστεροφημία μας σπρώχνει και στη δημιουργία.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Είναι πολλά. Αγαπώ τη γελοιογραφία, και θέλω να δημιουργήσω έργα γελοιογραφίας για μια μελλοντική έκθεση. αλλά και πίνακες με λάδι σε μουσαμά όπως συνηθίζω. Αγαπώ το κάρβουνο και το αποτέλεσμα που αφήνει στο χαρτί. Μου αρέσει να γράφω, να αποτυπώνω τις σκέψεις μου.
Αγαπώ τα βιβλία και το διάβασμα. Το σπίτι μου είναι γεμάτο βιβλία και αυτό με ευχαριστεί.
Αυτό που πραγματικά μου λείπει είναι ο χρόνος.
Μπροστά στη δημιουργία οι ώρες της ημέρας και της νύχτας δεν μου φτάνουν πλέον. Έχω αναλάβει ένα περιοδικό Λόγου και Τέχνης και επίσης με απασχολεί η δουλειά μου ως εικαστικός στο Δήμο Λαρισαίων. Αυτό που θέλω και αγαπώ είναι να βρίσκομαι κοντά στα παιδιά.
Το 2018 εκδώσαμε μια συλλογική ποιητική ανθολογία με την πρόεδρο της ΕΛ.ΛΟ.ΣΥΛ κυρία Δήμητρα Μπαρδάνη με τίτλο «Σατυρικά και άλλα».
Σκέφτομαι να κάνω μια δική μου έκδοση, με ποιήματα, παραμύθια, αλλά και διηγήματα στο μέλλον.
BIΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η Σταματία Καππέ είναι Εικαστικός-Λογοτέχνης. Μαθήτευσε σε διάφορα εργαστήρια της Αθήνας με γνωστούς ζωγράφους, σχέδιο ελεύθερο και γραμμικό. Κατέχει Πιστοποιητικό Σπουδών «Γελοιογραφία και σκίτσο», Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πιστοποιητικό στην Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων, ΕΚΠΑ.
Μέλος της UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ της ΔΕΕΛ ,της ΕΛΟΣΥΛ. Έχει στο ενεργητικό της 12 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής (Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, Λάρισα, Λευκάδα, Πειραιάς) και συμμετέχει σε πάνω από 100 ομαδικές εκθέσεις , στην Ελλάδα και στο εξωτερικό(Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Λευκάδα, Νέα Υόρκη, Παρίσι, κ.α.).
Το 2007 βραβεύεται στην πανελλήνια έκθεση του Φιλολογικού συλλόγου Παρνασσός με τον πίνακα ζωγραφικής «Σύνθεση Διαδούμενος».
Συμμετέχει σε θερινά πανεπιστήμια στην Άνδρο και στην Κρήτη, με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Παρουσίασε και επιμελήθηκε στο Θεσσαλία ΤV,στην εκπομπή « Πνευματική Λάρισα», αφιερώματα σε «Θεσσαλούς ζωγράφους».
Έγραψε ποιητικές συλλογές, «Μνήμες –Στιγμές», δοκίμια, διηγήματα για παιδιά, παραμύθια, θεατρικά έργα. Έχει εκδώσει το βιβλίο ποίησης « Σατυρικά και άλλα»
με την Δήμητρα Μπαρδάνη.
Συμμετέχει σε λευκώματα, βιβλία, με ποιήματά της, δοκίμια και διηγήματα. Έργα της ζωγραφικής, γίνονται εξώφυλλα βιβλίων και περιοδικών-Ο έλληνας της οικονομικής κρίσης, Φοβάμαι, Σαντορίνη- μπαίνουν σε ημερολόγια της UNESCO κάθε χρόνο από το 2006 έως το 2019. Αναφορές για το έργο της σε περιοδικά, εφημερίδες, ηλεκτρονικές και μη Protagon, αλλά και εκπομπές (ανάδειξέ το) .
