Συνέντευξη στον Θάνο Ξάνθο
Ο Κωνσταντίνος Τσιμούρης, με αφορμή την παράσταση «Βασιλιάς Βαγγέλης ΙΙ o Λεβεντόκαρδος» του Ηλία Γραμματικογιάννη στο Θέατρο Παραμυθίας, μιλάει για όλους και για όλα.
Είναι ένας αεικίνητος καλλιτέχνης που με γνώμονα το πάθος και την αγάπη του για την τέχνη, εξελίσσεται και εντυπωσιάζει. Η μουσική ρέει στην ψυχή του, αλλά και το θέατρο το ίδιο. Η τέχνη είναι για εκείνον ζωή αλλά και έρωτας και κάθε φορά ερωτεύεται και περισσότερο.
Βασιλιάς Βαγγέλης ΙΙ o Λεβεντόκαρδος στο θέατρο Παραμυθίας. Πώς σου έγινε η πρόταση και τι σε έκανες να πεις το ναι;
Η πρόταση ήρθε το καλοκαίρι του 2024, από τον συγγραφέα του θεατρικού, Ηλία Γραμματικογιάννη. Έχοντας παρακολουθήσει την τελευταία παράσταση στην οποία πήρα μέρος (Ελλάς Κομπλέ της Αλμπέρτας Τσοπανάκη – 2024), ο Ηλίας μου ζήτησε να παίξω το ρόλο του Βασιλιά Βαγγέλη. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ήμουν ακριβώς ό,τι φανταζόταν όταν έγραφε τον ρόλο! Και ποιος είμαι εγώ για να πω κάτι διαφορετικό; Το ναι το είπα όταν άκουσα την γενική πλοκή του θεατρικού και ήρθε ακόμα πιο εύκολα όταν έμαθα για τον χαρακτήρα του Σωτηράκη, ο οποίος βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού (με σύνδρομο Σαβάντ ή σύνδρομο του “σοφού”), κάτι το οποίο τον κάνει εξαιρετικά ικανό σε μαθηματικά θέματα κυρίως, έχει φωτογραφική μνήμη και παράλληλα έχει διάφορες ιδιαίτερες μηχανικές ικανότητες (π.χ. ικανότητα υπολογισμών χωρίς όργανα με απόλυτη ακρίβεια).
Τι τύπος είναι αυτός ο χαρακτήρας που υποδύεσαι; Και ποια τα κοινά σας;
Ο Βασιλιάς Βαγγέλης είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας. Δεν είναι ο κλασικός βασιλιάς που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο θέατρο. Αν και βασιλικής καταγωγής, υψηλής μόρφωσης και ιδιαίτερα χαρισματικός επικοινωνιακά, έχει και το street smart του καθημερινού ανθρώπου, με μια υποβόσκουσα “μάγκικη” διάθεση -που καμιά φορά μόνο υποβόσκουσα δεν είναι, μιας και του “βγαίνει” αυτή η συμπεριφορά -ειδικά όταν ξέρει ότι είναι ασφαλής να την χρησιμοποιήσει. Αυτό το ίδιο χαρακτηριστικό του είναι που τον κάνει να γίνεται παρορμητικός. Στην διάδρασή του με τον λαό είναι πάντα ευθύς, έντιμος και αξιοπρεπής, αυστηρός ή/και επιθετικός προς τους “εχθρούς” του, εμφανώς φανφαρόνος κάποιες φορές και με απόλυτη εμπιστοσύνη στην αδιαμφισβήτητη υπακοή του λαού των Σεπολίων προς το πρόσωπο και τις διαταγές του. Πίσω από τους τοίχους των βασιλικών ανακτόρων όμως -που έχει την ασφάλεια της εχεμύθειας των δικών του ανθρώπων (πριγκίπισσα Μαρίκα (Δέσποινα Ιεραπετριτάκη), στρατηγός Στέλιος (Κυριάκος Μιγγείρος) εμφανίζει και τον ανθρώπινο χαρακτήρα του, τις αδυναμίες του και όσα δεν “πρέπει” ποτέ ο λαός να δει. Τέλος, έχει μια αυταρέσκεια την οποία δεν φοβάται να την προβάλλει με κάθε ευκαιρία.
Το κοινό μας χαρακτηριστικό βεβαια, έρχεται στην σχέση του με τον Σωτηράκη (Παναγιώτης Σαριδάκης), ο οποίος είναι ο προστατευόμενός του, ο άνθρωπος που εμπιστεύεται όσο κανέναν άλλο, και τον οποίο αγαπά όσο τίποτα άλλο σε όλο το βασίλειό του (εκτός από τον εαυτό του ίσως… χαχαχα). Η πρωινή μου δουλειά ως Σχολικός Νοσηλευτής σε σχολεία με μαθητές Ειδικής Αγωγής με έχει κάνει να αγαπήσω με όλο μου το είναι τους ανθρώπους που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Εκεί βρίσκω τη δική μου φυσική σύνδεση με τον Βασιλιά.
Πώς θα ήταν ο Βασιλιάς Βαγγέλης εν έτει 2025 στην Αθήνα;
Καλή ερώτηση. Ένας βασιλιάς με τη δική του μεγαλομανία στη σημερινή εποχή, θα ήταν πολύ κοντά σε σημερινούς ηγέτες που βλέπουμε πώς αγνοούν τις ανάγκες και την ασφάλεια πολλές φορές του λαού τους για να προωθήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες. Αν και το θεατρικό πραγματεύεται έννοιες όπως πόλη-κράτος, ολιγαρχικά καθεστώτα και έχει ξεκάθαρες αναφορές μέχρι και στην περίοδο του Περικλή και την Δημοκρατία της Αθήνας, λόγω των ομοιοτήτων (αναλογικά) του τότε με το τώρα, θα έλεγα ότι ένα κομμάτι του Βαγγέλη παρουσιάζεται ήδη έτσι όπως θα ήταν στη σημερινή εποχή ένας ηγέτης -του δικού του βεληνεκούς φυσικά… Ένας ηγέτης που ενδιαφέρεται μόνο για την ματαιοδοξία του και το δικό του οικονομικό όφελος που θα αποκομίσει από έναν αχρείαστο πόλεμο, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό για την επερχόμενη καταστροφή που μπορεί αυτή η κατάσταση να φέρει στον λαό και το «κράτος» του. Μεταθέτοντας ευθύνες σε άλλους και δημιουργώντας το κλίμα ότι ο ίδιος αναγκάζεται να κάνει ένας πόλεμο για να «αποκαταστήσει μια ιστορική αδικία» όπως αναφέρει γλαφυρότατα. Και όπως πολλοί πολιτικοί σήμερα, όταν το μαχαίρι της κατάστασης φτάσει στο κόκκαλο και το σχέδιό του δε λειτουργήσει, ξεγλιστράει και αποποιείται ευθυνών, κηρύσσοντας (με τον ίδιο στόμφο) τις υποτιθέμενες πραγματικές του προθέσεις για να κερδίσει και πάλι την εύνοια του λαού…
Δύσκολο σπορ η κωμωδία;
Ως καλλιτέχνης χωρίς την εκπαίδευση μιας δραματικής σχολής, ίσως δεν είμαι ο καταλληλότερος για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ο μόνος τρόπος που μπορώ να το κάνω είναι μέσα από την εμπειρία μου -όσο μικρή κι αν είναι αυτή- στο θέατρο. Η κωμωδία λοιπόν για εμένα, είναι ίσως το πιο δύσκολο είδος στο θέατρο, και αυτό είναι γιατί θέλει μια αμεσότητα, μια απλότητα και ειλικρίνεια για να περάσει στο κοινό. Θέλει να είσαι διατεθειμένος να ξεγυμνώσεις πολλές φορές τον εαυτό σου χωρίς φόβο για να λειτουργήσει. Και όπως συμβαίνει και στη μουσική, και σε όλες τις τέχνες, όταν κάτι μοιάζει “εύκολο”, δεν σημαίνει ότι είναι. Γιατί για να είναι κάτι καλό -ειδικά στην κωμωδία, θέλει ιδιαίτερη δουλειά και προετοιμασία για να το καταφέρεις.
Μίλησε μου για τη μουσική και το πώς μπήκε στη ζωή σου.
Η μουσική ήρθε στη ζωή μου περίπου στα 7 μου χρόνια όταν ξεκίνησα πιάνο. Παράλληλα, είχα μια τρελή αγάπη στον χορό και το τραγούδι -αλλά για προσωπική χρήση θα έλεγα (γέλια). Ποτέ δεν είπα: “Όταν μεγαλώσω θα γίνω τραγουδιστής”. Ούτε καν. Κάποια στιγμή, μέσα από παρέες μουσικών, με άκουσαν άνθρωποι που τους άρεσε αυτό που άκουγαν και έτσι ξεκίνησα να τραγουδάω, με μια τοπική μπάντα στην Βέροια (από όπου και κατάγομαι). Όλα αυτά, κάπου στο μακρινό 1997. Συνέχισα μαθαίνοντας κιθάρα και με τον καιρό άρχισα να γράφω και δικά μου τραγούδια. Πέρασα από διάφορες μουσικές σκηνές στην Θεσσαλονίκη τα φοιτητικά μου χρόνια και από το 2007 περίπου που εγκαταστάθηκα στην Αθήνα, άρχισα να παίζω εδώ μέχρι και σήμερα ανελλειπώς. Έχω κυκλοφορήσει ένα μουσικό άλμπουμ το 2014, με τίτλο: ΕΛΕΥΘΕΡΑ , το οποίο περιέχει δικές μου συνθέσεις αλλά και συνθέσεις φίλων και αγαπημένων συνεργατών (μεταξύ των οποίων οι Σάκης Τσιλίκης, Άγγελος Πυριόχος, Σταμάτης Μεσημέρης, Κίμωνας Πολλάτος).
Τι σε κάνει να ασχολείσαι με την τέχνη;
Η δημιουργία. Από μόνη της, μπορεί να σου δώσει τόσα πολλά και σε τόσα επίπεδα, που είναι αρκετό καύσιμο για να κρατάει το μυαλό μας σε εγρήγορση και την ψυχή μας ανοιχτή στα ερεθίσματα γύρω μας. Το συναίσθημα του να δημιουργείς κάτι, είτε αυτό είναι ένα καινούριο τραγούδι, είτε το χτίσιμο ενός ρόλου, είναι οριακά εφάμιλλο του να σε χτυπάει κατακούτελα ο έρωτας -και σου αρέσει ΠΑΡΑ πολύ που σε έχει χτυπήσει…
Ποια τα προβλήματα ενός καλλιτέχνη στην Ελλάδα του σήμερα; Και ποια η άμυνα σου;
Να μια ερώτηση που θέλει συνέντευξη από μόνη της… Έλλειψη χώρων, πόρων, ενδιαφέροντος (από όσους μπορούν να βοηθήσουν τις τέχνες γενικά), καμία προβολή σε καλλιτέχνες που δεν έχουν μπάρμπα στην Τρίπολη (είτε αυτό είναι γνωριμίες, είτε τα χρήματα για να αυτο-υποστηριχθούν), και ούτω καθεξής. Μια πονεμένη ιστορία της πλειονότητας των καλλιτεχνών στην Ελλάδα, που -όπως θα ξέρεις κι εσύ- δεν μας καταρρακώνει κιόλας πλέον… Έχουμε μάθει να δημιουργούμε για τη χαρά της δημιουργίας και αν αυτό κάποια στιγμή το μάθουν και περισσότεροι άνθρωποι και έρθουν κοντά μας, στην συντροφιά μας, στα τραγούδια μας, στις παραστάσεις μας, το μόνο που θα έχει αλλάξει θα είναι το πόσοι θα είμαστε. Γιατί πάλι με την ίδια αγάπη θα υπηρετούμε την ψυχή μας και όσα αυτή θέλει να πει.
Τι άλλο ετοιμάζεις στο εγγύς μέλλον;
Τον τελευταίο καιρό είμαι στη διαδικασία που βγάζω κάποια τραγούδια από το συρτάρι μου -και δανείζομαι μια σύνθεση ενός πολύ καλού μου φίλου, του Αντώνη Αγγελίδη- για να αρχίσω να κυκλοφορώ πάλι καινούργιο υλικό. Και ελπίζω να συνεχίσω να κάνω θέατρο με ακόμη περισσότερη συχνότητα, γιατί κάθε μέρα που βρίσκομαι στο θέατρο μαθαίνω και κάτι παραπάνω, κάτι που είναι σκοπός ζωής για εμένα!
Απωθημένα έχεις στη δουλειά σου;
Η αλήθεια είναι ότι -καλλιτεχνικά- δεν έχω κάτι για το οποίο μπορώ να σου πω ότι λυπάμαι που δεν έχει συμβεί ή μετάνιωσα που δεν έκανα… Αν θέλεις να μιλήσουμε για αισθηματικά απωθημένα τώρα, αυτό είναι άλλη ερώτηση… Απλά άκουσε τα τραγούδια μου και έλα στις παραστάσεις που συμμετέχω. Είναι όλα καταγεγραμμένα αναλυτικά εκεί…
Πληροφορίες παράστασης:χΒασιλιάς Βαγγέλης ΙΙ o Λεβεντόκαρδος
Κάθε Σάββατο στις 20.30 στο Θέατρο Παραμυθίας
Εισιτήρια: ticketservices.gr
