Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Προσωπικά πιστεύω ότι καθένας κρύβει μέσα του έναν καλλιτέχνη, που ίσως έρθει κάποτε η στιγμή να τον ανακαλύψει.
Για τον καθένα τα κίνητρα μπορεί να είναι διαφορετικά, ανάλογα με το προσωπικό αντικείμενο του πόθου που δεν μπορεί να ικανοποιήσει μέσα από τον πραγματικό κόσμο.
Μπορεί να είναι κάποιο θέμα υγείας, μια ανεκπλήρωτη αγάπη, η ανάγκη γαλήνης λόγω απώλειας αγαπημένου προσώπου, ακόμα και η αναζήτηση δόξας, υστεροφημίας, πλούτου είτε το αποτέλεσμα έλλειψης κάποιου ανώτερου σκοπού.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
«Πείσμα».
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Για μένα η τέχνη είναι μία ανάγκη, μία διέξοδος, όταν η ευτυχία δεν μπορεί να αναζητηθεί στην πραγματικότητα.
Τα έργα μου κρύβουν μία προσωπική ιστορία, ένα μήνυμα που δεν μπορεί να σταλεί διαφορετικά, κάποια ιδιαίτερη στιγμή της ζωής μου. Είναι κομμάτια του εαυτού μου, κάτι σαν ένα άλμπουμ δύσκολων αναμνήσεων.
Η επιλογή του κεραμικού ψηφιδωτού σαν μέσω έκφρασης δεν είναι τυχαία.
Πέρα από το χρώμα, σημαντικά είναι το μέγεθος, το σχήμα κάθε κομματιού αλλά και η ύπαρξη ή όχι αρμών, ώστε να αποτυπωθεί η προοπτική στα έργα μου.
Το ίδιο το υλικό είναι δύσκολο. Απαιτεί χρόνο, προσπάθεια, επιμονή και δύναμη.
Σωματική και ψυχική.
Έρχονται στιγμές που τα δάκτυλα αγκυλώνουν και δεν ανοίγουν, που τραυματίζονται από κάποια λάθος κίνηση, που η κούραση και ο πόνος στην πλάτη, στη μέση και στα πόδια δεν αντέχεται, αλλά δεν μπορώ να τα παρατήσω για την επόμενη μέρα.
Που η απογοήτευση για το αποτέλεσμα, το λάθος χρώμα ή σχήμα, με αναγκάζει να ξηλώσω ολόκληρες περιοχές. Που το κομμάτι «επιμένει» να σπάει, ξανά και ξανά και πρέπει να ξεκινήσω και πάλι από την αρχή.
Τότε αναλαμβάνει η ψυχική δύναμη. Το «γαϊδουρινό» πείσμα που λέει η μητέρα μου.
Είναι μια άσκηση υπομονής και επιμονής.
Και όταν το ψηφιδωτό ολοκληρωθεί, αφήνει πάντα και ένα κενό. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου, που βγήκε από μέσα μου και στέκεται απέναντί μου.
Αφήνει όμως και μια ικανοποίηση για το αποτέλεσμα. Μια μικρή δόση ευτυχίας αλλά και ανακούφισης. Ένα παιδικό, πονηρό, χαμόγελο ότι τα κατάφερα και πάλι να μεταλλάξω τη θλίψη σε δημιουργία.
Και ύστερα ξυπνά και πάλι ο δαίμονας του ανικανοποίητου μέσα μου.
Εστιάζω στα λάθη και τις παραλείψεις. Με κυριεύει το αίσθημα ότι θα μπορούσα να το κάνω καλύτερα. Γίνεται υπόσχεση για βελτίωση στο επόμενο έργο…
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Συμμετέχω την Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019, στην έκθεση «ΕΛΕΝΗ ΜΠΟΥΚΟΥΡΑ ΑΛΤΑΜΟΥΡΑ» που θα διεξαχθεί στο SPETSES HOTEL στις Σπέτσες.
Είναι αφιερωμένη στην πρώτη Ελληνίδα ζωγράφο Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα (1821-1900), που η αγάπη της για τη ζωγραφική την οδήγησε να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στην Ιταλία, μεταμφιεσμένη σε άντρα!
Την έκθεση διοργανώνει η εικαστική καλλιτέχνης Χρύσα Μπαρζόκα μέσα από το project «ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΕΧΝΗ».
Λαμβάνω μέρος με δύο έργα κεραμικού ψηφιδωτού:
α) Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (2019, 50x70cm)
β) Salvador Dali (2018, 50x70cm)
Αποτελεί για εμένα πραγματικά ιδιαίτερη χαρά και τιμή που παίρνω μέρος στην παραπάνω έκθεση και θα ήθελα να ευχαριστήσω τη διοργάνωση για αυτή την πρώτη μου συμμετοχή με την ομάδα της «Επίμονης Τέχνης».
Βιογραφικό
Ο Δαυΐδ Παναγιωτίδης γεννήθηκε το 1967 στο Μόναχο Γερμανίας.
Αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως Αναλυτής Συστημάτων και Μηχανικός Ανάπτυξης Λογισμικού.
Ασχολείται με το Ψηφιδωτό από το 2002.
Μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βόρειας Ελλάδας (ΣΚΕΤΒΕ)
(1ο Βραβείο Ψηφιδωτού, ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ 2018)
Επικοινωνία: τηλέφωνο: 6976535772
email: [email protected]
Instagram, Pinterest: davidpanagiotidis
