Συμμετέχετε με την Επίμονη Τέχνη στο Limerick, το οποίο αναφέρεται στα χρόνια της αθωότητας. Θα ήταν χαρά μας να μάς περιγράψετε το έργο σας, την τεχνοτροπία και τι έχετε να πείτε γι’ αυτό στους θεατές;
Το εργο μου ειναι αποτελεσμα πολλων χρονων δουλειας και περασματος απο το κλασικο σχεδιο και τη ζωγραφικη σε αυτο που βλεπετε, που δε μπορω να το εντάξω σε κανενα ειδος. Ριναι απλως ο τροπος που μ’ αρεσει να εκφραζομαι, λιγο πιο ελευθερος και που δεν “παταει” ακριβως στους κανονες της ζωγραφικης. Δουλεύω κυριως με ακρυλικα και πλαστικα για τοιχους σε ξυλο και καμβά.
Απ’ όσο γνωρίζουμε στα εγκαίνια υπήρξε γενικώς μεγάλο ενδιαφέρον. Θα θέλατε να μας “μεταφέρετε” τα συναισθήματά σας; Ποια η αντίδραση του κοινού στο πρότζεκτ και ιδιαίτερα στο δικό σας έργο;
Επειδή λόγοι υγείας μου απαγορεύουν να παραβρεθώ στην εκθεση ως φυσικη παρουσια δε μπορω να ξερω τις αντιδράσεις των παρεβρισκομένων οσον αφορα τα εργα μου… Βεβαια με ενημερωσαν οτι χαίρουν αποδοχής και απο οσο μπορώ να πω σε σχέση με εκθέσεις που εχω παρει μερος και έχω παραβρεθεί οντως πάντα οι κριτικές είναι πολύ καλές. Αλλωστε εργα μου υπαρχουν σε πολλα ελληνικα σπιτια καθως και στο εξωτερικο.
Κατά τη διάρκεια του πρότζεκτ “ταξιδέψατε” σε παιδικές μνήμες; Μιλήστε μας για κάποια από αυτες…
Οχι δεν ταξιδεψα σε παιδικες μνημες κατα τη διαρκεια του project. Αυτο γινεται συνεχως, γιατι δουλευω ετσι για καθε project. Αλλωστε η προταση να παρω μερος, μου εγινε απο την κα Μπαρτζοκα γιατι γνωριζει τη δουλεια μου και πιστεψε οτι το project μού ταιριαζει. Μού εχουν γινει κατα καιρους προτασεις για να παρω μερος και σε αλλες ομαδικες, ομως με περιοριζει το θεμα πολλες φορες και δε θελω να αλλαξω τον τροπο και την θεματολογια μου… Γενικως ζωγραφιζω ο,τι μ’ αρεσει και δε μου αρεσει να μου δινουν θεμα και να προσαρμοζομαι σ’ αυτο. Κανουμε τοσες φορες πισω στην προσωπικη και επαγγελματικη μας ζωη ολοι μας για λογους προσαρμογης που φαινεται τραγικο να το κανω και στην τεχνη.
Τι είναι αυτό που επιτρέπετε να σας λεει το εσωτερικό σας παιδί;
Το εσωτερικο μου παιδι… προσπαθω να το ανασυρω. Πολλα μου λεει… τα περισσοτερα δυστυχως βγαινουν στην επιφανεια μονο στη δουλεια μου… φανταζομαι πως ειμαι τυχερη που εχω αυτο… δεμ μπορω να σκεφτω τη δυσκολια των ανθρωπων που δεν εχουν διεξοδο.
Υπάρχει αγαπημένο παραμύθι για εσας; Τι θεωρείτε ότι διδάσκει στην πραγματικότητα;
Αγαπημενο παραμυθι δεν εχω. Κινουμαι γενικα στο χωρο της φαντασιας απο μικρο παιδι με πολλα βιβλια, comics, θεατρο, ταινιες, σειρες, επηρεασμους απο ζωγραφους και αρχιτεκτονες αντισυμβατικες θα ελεγα μουσικες. Μαλλον δε μ’ αρεσει ο κοσμος γυρω μου κι εχω βρει εναν υγιη τροπο να ειμαι αλλου. Το αγαπημενο μου παραμυθι ειναι η δουλεια μου.
Bio: Ονομάζομαι Χρυσούλα Παυλίδου και περνώ τις μέρες μου ζωγραφίζοντας όσο περισσότερες ώρες μπορώ. Όπως διαβάζετε δεν θεωρώ τον εαυτό μου ΖΩΓΡΑΦΟ . Ζωγράφος για μένα είναι ένας καλλιτέχνης που ζει για να ζωγραφίζει και ζει από την ζωγραφική. Είναι το επάγγελμά του. Εγώ δεν στάθηκα αρκετά τυχερή ή ακόμη μπορώ να πω αρκετά «εργατική» για να μπορώ να αυτοαποκαλούμαι «ζωγράφος».
Η ικανότητα για ζωγραφική αρχικά είναι ένα ταλέντο. Που σαφώς δεν το έχουν όλοι. Όμως νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι , ακόμη κι αυτοί που νομίζουν ότι «δεν πιάνει το χέρι τους» μπορούν να ζωγραφίσουν αρκεί να το θέλουν , να το διδαχθούν και να το εξελίξουν δουλεύοντας. Το αν είσαι καλός ή κακός τελικά δεν έχει σημασία αν αυτό σου δίνει χαρά.
Εγώ λοιπόν «το είχα» όμως επίσης το διδάχθηκα από πολύ μικρή και το εξέλιξα δουλεύοντας πολύ. Δουλεύω κυρίως με ακριλικά σε ξύλο και καμβά με επικάλυψη βερνικιού νερού.
Και μετά από όλα αυτά (που μου πήραν αρκετά χρόνια , πολλή εξάσκηση , πολλές αντιγραφές από μεγάλους ζωγράφους –πραγματικούς ζωγράφους, που ζούσαν γι αυτό (ακόμα κι αν δεν ζούσαν ΑΠΟ αυτό) βρήκα τον δικό μου τρόπο να ζωγραφίζω. Έναν τρόπο που είναι μόνο δικός μου και δεν έχει όνομα. Η τεχνική που βλέπετε λέγετε «ο τρόπος που μ΄αρέσει να ζωγραφίζω» Στη θεματολογία μου βοήθησαν πολύ οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες: ο Klimt , o Hundertwasser (ο αυστριακός κος «Εκατόνερος») ο Gaudi , o Van Gogh και πολλοί άλλοι που «δίδαξαν» όλα αυτά τα χρόνια με το έργο τους , αλλά επίσης και τα «διαβάσματά» μου και οι αγαπημένοι μου συγγραφείς (από αυτούς της κλασικής και της φανταστικής λογοτεχνίας, από τους Έλληνες μεγάλους συγγραφείς μέχρι τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους Best sellers) Όπως βλέπετε τίποτα δεν πάει χαμένο. Ούτε καν τα κόμικς και τα παραμύθια!
Χρησιμοποιώ λοιπόν την φαντασία μου (που κι αυτή όπως είπα παραπάνω χρειάζεται εξάσκηση) , τα πινέλα μου και τα χρώματά μου ,συνήθως πάνω σε ξύλο που το λατρεύω και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε . Εμένα μου φέρνει χαρά και το να δημιουργείς είναι και θεραπεία της ψυχής. Γιατί όλοι ζούμε πιθανώς σε έναν κόσμο που δεν μας ικανοποιεί , κάνουμε μία δουλειά που ίσως δεν μας αρέσει και παλεύουμε για να ζούμε σε αυτές τις συνθήκες όσο καλύτερα μπορούμε. Εγώ έχω λοιπόν αυτόν τον τρόπο για να παλεύω. Και χαίρομαι όταν αυτό που δίνει χαρά σε μένα δίνει και στους άλλους. Γιατί δεν ζωγραφίζω μόνο για μένα αλλά και γι αυτούς που αγαπούν την τέχνη αλλά ίσως δεν έχουν τα μέσα και τον τρόπο ή ακόμα και την ιδέα να την εξασκήσουν.
«Επιμένουμε» στην υπέροχη Βίλα Πετρίδη
Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη 26 Νοεμβρίου στις 20.00.
Α’ Δημοτική Κοινότητα Δήμος Θεσσαλονίκης
LIMERICK: Πέρασμα στα χρόνια της αθωότητας
ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΕΧΝΗ Επίμονη Τέχνη Epimoni Techni
Ίδρυση Έμπνευση Επιμέλεια: Χρύσα Μπαρζόκα
Εικαστικοί
ΜΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Manos Ioannidis
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΛΑΧΟΥ Κατερίνα Βλάχου
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΜΠΙΤΖΑΝΗ Marilena Bitzani
ΙΩΑΝΝΑ ΤΣΙΑΜΟΥΡΤΖΉ Ioanna Tsiamourtzi
ΝΤΊΝΑ ΜΠΑΚΑΝΙAΡΗ Dina Bakaniari – Andonoglou
ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΥ Μελπομένη Καρακίτσου
ΙΩΑΝΝΑ ΑΜΠΑΤΖΗ Joanna Ampatzi
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΚΑΛΦΑ Glykeria Kalfa
ΣΥΝΗ ΒYΖΟΒΙΤΟΥ Syni Vizovitou
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΑΜΠΕΤΟΓΛΟΥ Anastasia Zampetoglou
ΑΡΗΣ ΜΠΟΤΤΑΣ Aris Bottas
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΤΤΑΣ Vasilis Bottas
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ Ιωάννης Αδαμόπουλος
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΑΤΙΝΙΩΤΗ Marianna Patinioti – Xristou
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓOΓΑΛΗΣ Κωσταντίνος Γόγαλης
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ Χρυσουλα Παυλιδου
ΕΙΡΉΝΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ Irini Lazaridou
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΟΥΧΑΡΑ Foteini Bouchara
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Stauroula Andreou
ΚΕΛΛΥ ΚΟΝΤΖΑΜAΝΗ Kelly Kontzamani
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΤΣΟΥ Δήμητρα Άτσου
ARAM TOROS Aram Toros
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣIΟΥ Alexander Athanasiou
EVA JOULI Eva Juli
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΒΑΪ́ΤΣΗΣ Art Vaitsis
Α23 NECTAR Nectar Aze
DOROTHY PASZYNSKA Dorothy Paszyńska Karailia
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΟΥΚΗΣ Andronikos Trouk Σχολή Χορού Μαρίας Καραπαναγιώτη
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΡΟΥΚΗΣ Χρυσοστομος Τρουκης
ΔΡΥΑΔΕΣ ΕΝ ΠΛΩ Δρυάδες εν Πλω / Dryades En Plo
ΑΝΝΑ ΜΠΟΤΟΥ Anna Botou
KIRSIKKA SOUSTIEL
Kirsikka Soustiel
ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΡΖΟΚΑ Chris Barjoka
Θεματική ανάλογου ύφους και στυλ, η επαφή με την παιδική ηλικία που αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας
Η Βίλα Πετρίδη, ή αρχοντικό εκλεκτικισμού οδού Αναγεννήσεως, είναι διατηρητέα έπαυλη στη Θεσσαλονίκη. Χτίστηκε μεταξύ του 1900 και του 1910 στο δυτικό τμήμα της πόλης. Βρίσκεται στη συμβολή των οδών 26ης Οκτωβρίου, Αναγεννήσεως, Καζαντζάκη και Ταντάλου απέναντι από τα Δικαστήρια, όπου παλιά άρχιζε η παραθαλάσσια περιοχή του Κήπου των Πριγκήπων (Μπεχτσινάρι). Η ίδρυση του Κήπου των Πριγκήπων και η σύνδεση του αργότερα με το τραμ (τέρμα), έδωσε στην περιοχή σημαντικό χαρακτήρα με τη συγκέντρωση κόσμου, περιπατητών, καθώς και διαφόρων ορχηστρών που ψυχαγωγούσαν το κοινό.
Κρίθηκε διατηρητέο κτίριο το 1984 από το Υπουργείο Πολιτισμού, ως έργο τέχνης που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας και περιήλθε στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το 1995 με πρωτοβουλία του Δήμου ανατέθηκε η μελέτη αποκατάστασης. Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν το 2006. Ακολούθως συμπεριλήφθηκε και η ανάπλαση του περιβάλλοντα χώρου του νεοκλασικού κτιρίου και τελικά το έργο ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2013.[4] Το κτίριο είναι χώρος πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις των Δημητρίων και της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Λίμερικ ονομάζεται ένα είδος ποίησης, με χαρακτηριστική, σύντομη, χιουμοριστική σύσταση μίας στροφής πέντε στίχων και ομοιοκαταληξία. Τα ποιήματα του είδους λίμερικ διηγούνται μια σύντομη ιστορία και καταλήγουν σε ένα ανέκδοτο.
Είναι αυτά που προσεγγίζουν το σουρεαλισμό και είναι πρωτοποριακά ως προς το ύφος. Πρόκειται για ποιήματα σατιρικά ή απλώς κωμικά, «χωρίς νόημα», στα οποία συνυπάρχει το λογικό με το παράλογο, το δυνατό με το αδύνατο, το πιθανό με το απίθανο. Φαίνεται ότι βασικό στόχο έχουν να καλλιεργήσουν τη φαντασία του παιδιού, να του εμπνεύσουν το χιούμορ και να το καθοδηγήσουν σε φαντασιακούς αρχικά και στη συνέχεια σε λογικούς/κριτικούς συνδυασμούς λέξεων.
Για τον Σεφέρη, τα λίμερικς με το πνεύμα του παραλόγου, του σαρκασμού, του κωμικοτραγικού που τα διακρίνει είναι μια συνειδητή αντίσταση στο ρεαλισμό, ένα αντίβαρο στο αδιέξοδο, στη σκληρότητα και στο παράλογο της πραγματικότητας του πολέμου.
Στην Ελλάδα, πρώτος που αποπειράθηκε να γράψει λίμερικ είναι ο Γιώργος Σεφέρης. Μάλιστα, πήγε να αποδώσει τον όρο στα ελληνικά με τη λέξη “ληρολόγημα“, συνδυάζοντας το όνομα του Λιρ με τη λέξη “λήρος”, που σημαίνει τρελή κουβέντα, ασυνάρτητα λόγια.
Ευχαριστούμε για την στήριξη:
Την πρόεδρο Annie Akrivaki & το
Α’ Δημοτική Κοινότητα Δημος Θεσσαλονικης
Όπως & τον πρόεδρο της Β’ Κοινότητας Θεσσαλονίκης Agapitos Samaras
Με την υποστήριξη των:
Παπασωτηρίου Ζαχαροπλαστείο
& Christos Papasotiriou
Κρασιά Ioannis Paroukas
Tempera Art Materials Ερμού 44
Χορηγοί επικοινωνίας
MusicSP Radio Diogenis Mariolas Mariolas Andreas Nikakis
polismagazino.gr
