«Επτά ερωτήσεις γύρω από τη ζωγραφική, που απαντιούνται με στίχους»
Συμμετέχετε με την Επίμονη Τέχνη στο Limerick, το οποίο αναφέρεται στα χρόνια της αθωότητας. Θα ήταν χαρά μας να μας περιγράψετε το έργο σας, την τεχνοτροπία και τι έχετε να πείτε γι’ αυτό στους θεατές;
Επειδή η έκθεση αυτή έχει θέμα το «Πέρασμα στην παιδική αθωότητα» και τα Limericks, ή αλλιώς «Ληρολογήματα», επιτρέψτε μου να σας απαντήσω κι εγώ, σε όλες τις ερωτήσεις σας, με στίχους μου: «Ζωγράφισα πίνακες για τη δική μου ευχαρίστηση,
για των ματιών και της ψυχής μου την ικανοποίηση,
με φως και χρώματα έντονα και ζωντανά,
που με ταξιδεύουν σε χρόνους και σε μέρη αλλοτινά,
καμβάδες που απόθεσα τις μνήμες μου και τη ζωή μου,
για να θυμάμαι και στο τέλος την αρχή μου,
και τους συνόδεψα πάντα και με κάποιες λιγοστές αράδες,
κομμάτια του είναι μου και όχι για παράδες,
αληθινούς όμως και όχι «δήθεν πίνακες»,
όπου το φως τους ξεχύνεται σε πίδακες,
και η αλήθειά τους καθηλώνει και συνθλίβει,
εκεί που το βλέμμα αιχμαλωτίζεται και σκύβει,
πίνακες πολλούς – κάποιες εκατοντάδες,
και εκεί ακούω και τους «μουσικούς» μου να μου παίζουνε καντάδες,
δεν αποζητώ θαυμασμό ή τεμενάδες,
αυτά τ’αφήνω για της τέχνης τους μπαρμπάδες,
εγώ ξαναζώ περιπέτειές μου και ταξίδια,
κι αίφνης τα γύρω μου δεν είναι πλέον ίδια!»
Απ’ όσο γνωρίζουμε στα εγκαίνια υπήρξε γενικώς μεγάλο ενδιαφέρον. Θα θέλατε να μάς “μεταφέρετε” τα συναισθήματά σας;
«Όσο πλησιάζει η ώρα της αναχώρησης
Μεγαλώνει η ανάγκη της συγχώρεσης
Να συγχωρέσεις και να συγχωρεθείς
Και με τον εαυτό σου να συμφιλιωθείς
Όπως αγάπησες τη ζωή και απ’αυτή ν’αγαπηθείς»
Ποια η αντίδραση του κοινού στο πρότζεκτ και ιδιαίτερα στο δικό σας έργο;
«Η επιτομή της αθωότητας
στα χρόνια της αγνότητας
το βλέμμα λάμπει μπροστά στα δώρα
κι η προσμονή για τη «μεγάλη ώρα»
τότε που θα τα κάνουνε δικά τους
-τώρα!»
Κατά τη διάρκεια του πρότζεκτ “ταξιδέψατε” σε παιδικές μνήμες; Μιλήστε μας για κάποια από αυτες…
«Με αλογατάκια και παραμύθια σαν τη Σταχτοπούτα,
Γίνε ξανά παιδί και στο παιγνίδι βούτα.
Και αν αναρωτιέσαι, τι να είναι πάλι τούτα;
Με τέτοια παίζαμε παλιά και όχι με τα «φρούτα»
Τα ηλεκτρονικά, τα σύγχρονα, από την κούτα!»
Τι είναι αυτό που επιτρέπετε να σας λεει το εσωτερικό σας παιδί;
Με ληρολόγημά μου και πάλι: «Μπροστά σε καμβάδες αδειανούς,
αναλογιζόμενοι καιρούς αλλοτινούς,
τόπους άπιαστους, κόσμους μαγικούς,
παραμύθια που ακούσαμε στη γύρα
ζωντανεύουμε με την πένα και το χρωστήρα!»
Υπάρχει αγαπημένο παραμύθι για εσας; Τι θεωρείτε ότι διδάσκει στην πραγματικότητα;
Ο Σκρούτζ του Christmas Carols!
Διότι,
«Η μαγεία στα Χριστούγεννα ταιριάζει,
και σε όλους κι όλες κάτι τάζει,
την αδιαφορία και του πιο άσχετου ταράζει,
μέλι και βάλσαμο στην καρδιά του στάζει,
και σε μια βιτρίνα στέκεται και κάνει «χάζι»!
Περιγράψτε αν θέλετε έναν σύγχρονο δικό σας ήρωα.
Ο Δον Κιχώτης, ο ήρωας του Μιγκέλ Θερβάντες, να απαγγέλλει τους ακόλουθους στίχους μου :
«Ξοδέψαμε το χρόνο και τις ευκαιρίες
σε ταξίδια με τους Βίκινγκς και τις Βαλκυρίες.
Τώρα «καθισμένοι στον πάγκο» στην προκυμαία,
αποτίουμε φόρο στη σημαία,
αναλογιζόμενοι καιρούς αλλοτινούς,
τόπους άπιαστους, κόσμους φωτεινούς,
δράκους που αντιμετωπίσαμε με το κοντάρι,
ήρωες με την πένα και το δοξάρι!»
Bio: Αλέξανδρος Αθανασίου
Ζωγράφος σήμερα και ποιητής, έχει ζωγραφίσει εκατοντάδες πίνακες, έχει συγγράψει και έχει εκδόσει επιστημονικά και λογοτεχνικά βιβλία -μυθιστορήματα και ποιητικές συλλογές- έχει εκθέσει πίνακές του, σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Έχει σπουδάσει Οικονομικά, Διοίκηση Επιχειρήσεων και Κοινωνιολογία σε Ελλάδα, Γαλλία, Ελβετία και ΗΠΑ.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και γλυπτικής, στην Ecole de Beaux Arts, France.
Έχει εργαστεί για πάνω από 40 χρόνια ως υψηλόβαθμο στέλεχος οργανισμών και επιχειρήσεων.
«Επιμένουμε» στην υπέροχη Βίλα Πετρίδη
Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη 26 Νοεμβρίου στις 20.00.
Α’ Δημοτική Κοινότητα Δήμος Θεσσαλονίκης
LIMERICK: Πέρασμα στα χρόνια της αθωότητας
ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΕΧΝΗ Επίμονη Τέχνη Epimoni Techni
Ίδρυση Έμπνευση Επιμέλεια: Χρύσα Μπαρζόκα
Εικαστικοί
ΜΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Manos Ioannidis
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΛΑΧΟΥ Κατερίνα Βλάχου
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΜΠΙΤΖΑΝΗ Marilena Bitzani
ΙΩΑΝΝΑ ΤΣΙΑΜΟΥΡΤΖΉ Ioanna Tsiamourtzi
ΝΤΊΝΑ ΜΠΑΚΑΝΙAΡΗ Dina Bakaniari – Andonoglou
ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΥ Μελπομένη Καρακίτσου
ΙΩΑΝΝΑ ΑΜΠΑΤΖΗ Joanna Ampatzi
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΚΑΛΦΑ Glykeria Kalfa
ΣΥΝΗ ΒYΖΟΒΙΤΟΥ Syni Vizovitou
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΑΜΠΕΤΟΓΛΟΥ Anastasia Zampetoglou
ΑΡΗΣ ΜΠΟΤΤΑΣ Aris Bottas
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΤΤΑΣ Vasilis Bottas
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ Ιωάννης Αδαμόπουλος
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΑΤΙΝΙΩΤΗ Marianna Patinioti – Xristou
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓOΓΑΛΗΣ Κωσταντίνος Γόγαλης
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ Χρυσουλα Παυλιδου
ΕΙΡΉΝΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ Irini Lazaridou
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΟΥΧΑΡΑ Foteini Bouchara
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ Stauroula Andreou
ΚΕΛΛΥ ΚΟΝΤΖΑΜAΝΗ Kelly Kontzamani
ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΤΣΟΥ Δήμητρα Άτσου
ARAM TOROS Aram Toros
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣIΟΥ Alexander Athanasiou
EVA JOULI Eva Juli
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΒΑΪ́ΤΣΗΣ Art Vaitsis
Α23 NECTAR Nectar Aze
DOROTHY PASZYNSKA Dorothy Paszyńska Karailia
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΟΥΚΗΣ Andronikos Trouk Σχολή Χορού Μαρίας Καραπαναγιώτη
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΡΟΥΚΗΣ Χρυσοστομος Τρουκης
ΔΡΥΑΔΕΣ ΕΝ ΠΛΩ Δρυάδες εν Πλω / Dryades En Plo
ΑΝΝΑ ΜΠΟΤΟΥ Anna Botou
KIRSIKKA SOUSTIEL
Kirsikka Soustiel
ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΡΖΟΚΑ Chris Barjoka
Θεματική ανάλογου ύφους και στυλ, η επαφή με την παιδική ηλικία που αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας
Η Βίλα Πετρίδη, ή αρχοντικό εκλεκτικισμού οδού Αναγεννήσεως, είναι διατηρητέα έπαυλη στη Θεσσαλονίκη. Χτίστηκε μεταξύ του 1900 και του 1910 στο δυτικό τμήμα της πόλης. Βρίσκεται στη συμβολή των οδών 26ης Οκτωβρίου, Αναγεννήσεως, Καζαντζάκη και Ταντάλου απέναντι από τα Δικαστήρια, όπου παλιά άρχιζε η παραθαλάσσια περιοχή του Κήπου των Πριγκήπων (Μπεχτσινάρι). Η ίδρυση του Κήπου των Πριγκήπων και η σύνδεση του αργότερα με το τραμ (τέρμα), έδωσε στην περιοχή σημαντικό χαρακτήρα με τη συγκέντρωση κόσμου, περιπατητών, καθώς και διαφόρων ορχηστρών που ψυχαγωγούσαν το κοινό.
Κρίθηκε διατηρητέο κτίριο το 1984 από το Υπουργείο Πολιτισμού, ως έργο τέχνης που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας και περιήλθε στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το 1995 με πρωτοβουλία του Δήμου ανατέθηκε η μελέτη αποκατάστασης. Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν το 2006. Ακολούθως συμπεριλήφθηκε και η ανάπλαση του περιβάλλοντα χώρου του νεοκλασικού κτιρίου και τελικά το έργο ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2013.[4] Το κτίριο είναι χώρος πολιτισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις των Δημητρίων και της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Λίμερικ ονομάζεται ένα είδος ποίησης, με χαρακτηριστική, σύντομη, χιουμοριστική σύσταση μίας στροφής πέντε στίχων και ομοιοκαταληξία. Τα ποιήματα του είδους λίμερικ διηγούνται μια σύντομη ιστορία και καταλήγουν σε ένα ανέκδοτο.
Είναι αυτά που προσεγγίζουν το σουρεαλισμό και είναι πρωτοποριακά ως προς το ύφος. Πρόκειται για ποιήματα σατιρικά ή απλώς κωμικά, «χωρίς νόημα», στα οποία συνυπάρχει το λογικό με το παράλογο, το δυνατό με το αδύνατο, το πιθανό με το απίθανο. Φαίνεται ότι βασικό στόχο έχουν να καλλιεργήσουν τη φαντασία του παιδιού, να του εμπνεύσουν το χιούμορ και να το καθοδηγήσουν σε φαντασιακούς αρχικά και στη συνέχεια σε λογικούς/κριτικούς συνδυασμούς λέξεων.
Για τον Σεφέρη, τα λίμερικς με το πνεύμα του παραλόγου, του σαρκασμού, του κωμικοτραγικού που τα διακρίνει είναι μια συνειδητή αντίσταση στο ρεαλισμό, ένα αντίβαρο στο αδιέξοδο, στη σκληρότητα και στο παράλογο της πραγματικότητας του πολέμου.
Στην Ελλάδα, πρώτος που αποπειράθηκε να γράψει λίμερικ είναι ο Γιώργος Σεφέρης. Μάλιστα, πήγε να αποδώσει τον όρο στα ελληνικά με τη λέξη “ληρολόγημα“, συνδυάζοντας το όνομα του Λιρ με τη λέξη “λήρος”, που σημαίνει τρελή κουβέντα, ασυνάρτητα λόγια.
Ευχαριστούμε για την στήριξη:
Την πρόεδρο Annie Akrivaki & το
Α’ Δημοτική Κοινότητα Δημος Θεσσαλονικης
Όπως & τον πρόεδρο της Β’ Κοινότητας Θεσσαλονίκης Agapitos Samaras
Με την υποστήριξη των:
Παπασωτηρίου Ζαχαροπλαστείο
& Christos Papasotiriou
Κρασιά Ioannis Paroukas
Tempera Art Materials Ερμού 44
Χορηγοί επικοινωνίας
MusicSP Radio Diogenis Mariolas Mariolas Andreas Nikakis
polismagazino.gr
