Συνέντευξη στο δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο
Ανήκει στους νέους καλλιτέχνες που με γνώμονα το ταλέντο και το ήθος τους, βαδίζουν και κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Ο Τζώρτζης Παπαδόπουλος είναι ηθοποιός αλλά και χορευτής. Μετρά επιτυχίες στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ έχει κάνει εμφανίσεις και στην τηλεόραση με μεγάλα ονόματα!
Με αφορμή την έναρξη της νέας σεζόν, μου μίλησε για τα σχέδιά του, αλλά μου αποκάλυψε κι άγνωστες πτυχές της ζωής του. Για γνωρίστε τον κι εσείς, λίγο καλύτερα!
Τι ετοιμάζεις τη νέα θεατρική σεζόν;
Τη νέα σεζόν, θα έχω τη τύχη να συνεργαστώ ξανά με τον Φωκά Ευαγγελινό, στο Christmas theater. Λεπτομέρειες δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω ακόμα, αλλά σύντομα θα μαθευτούν. Παράλληλα τρέχει σε διάφορα φεστιβάλ η νέα ταινία μικρού μήκους “Miss Dress”, του Πάνου Μπόρα όπου χαίρομαι ιδιαίτερα για την ήδη πετυχημένη πορεία της στα φεστιβάλ. Επίσης βρίσκομαι σε γυρίσματα για μία ακόμα ταινία με τίτλο “ΡΕΠΛΙΚΕΣ”, του Στάθη Ντελίκου. Υπάρχουν και κάποιες ακόμα συζητήσεις θεατρικές, αλλά δεν θα ήθελα να τις επικοινωνήσω μιας και ακόμα τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Η υποκριτική είναι για σένα ένα είδος ψυχοθεραπείας;
Μια παρόμοια συζήτηση είχα με έναν φίλο μου αυτές τις μέρες! Ξέρετε, θα πω ναι. Αλλά όχι μόνο ως μέσον συζήτησης που κάνεις με τον εαυτό σου, η οποία συζήτηση, εξετάζει συναισθήματα, σκέψεις και προοπτικές ζωής. Αλλά λειτουργεί και ως εργαλείο εκπαίδευσης και προσωπικής εξέλιξης. Ξέρετε μέσω του θεάτρου, έμαθα να διαβάζω καλύτερα, να γράφω πιο σωστά, να συγκεντρώνομαι πιο αποτελεσματικά. Πράγματα που στο σχολείο, δεν είχα αποκτήσει ως skills.
Έχεις απωθημένα μέσα από την δουλειά σου;
Κάθε καλλιτέχνης νομίζω έχει απωθημένα στη δουλειά του. Ποτέ δεν σου φτάνεις, ποτέ δεν σου είσαι αρκετός, πάντα θα ήθελες να δοκιμάσεις καινούργια πράγματα, πράγματα που μπορεί να μην σου δοθεί και ποτέ η ευκαιρία να δοκιμάσεις. Ναι έχω απωθημένα, αλλά έχουν να κάνουν με μένα και το πως κινούμαι γύρω από τη δουλειά μου. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι, να μην επιβαρύνουμε κανέναν γύρω μας με αυτά τα απωθημένα μας.
Τι είναι αυτό που σε προβληματίζει ως νέο ηθοποιό στην Ελλάδα του σήμερα;
Πολλά! Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει; Πιστεύω ότι και ως ερώτηση δε θα έπρεπε καν να τίθεται. Ακόμα και κάποιον -που δεν έχει καμία επαφή με τον χώρο, τη πραγματικότητα του, το τρόπο διεξαγωγής του επαγγέλματος καθώς και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται γενικά οι καλλιτέχνες όχι μόνο οι ηθοποιοί-, να ρωτήσεις, μπορεί να σου απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Αυτά με προβληματίζουν πολύ συχνά ως φαινόμενα στο επάγγελμα μου.
Σκέφτηκες να ασχοληθείς ποτέ με κάτι άλλο, λόγω ανασφάλειας του επαγγέλματος;
Και τώρα που σου μιλάω, αυτό σκέφτομαι (γέλια). Η ρευστότητα και η ανασφάλεια στο επάγγελμα, είναι αμείλικτες. Καθημερινά παλεύεις με τη διαβίωση σου, το μέλλον σου, το παρόν σου και τους εσωτερικούς προβληματισμούς σου. Έχω αναρωτηθεί αρκετές φορές αν είμαι δυνατός να συνεχίσω. Όχι αν έχω ταλέντο, αν είμαι δυνατός. Το επάγγελμα χρειάζεται μια υπέρβαση με σένα που μερικές φορές σε εντυπωσιάζει αυτή η υπέρβαση.
Παρόλα αυτά ναι έχω σκεφτεί όπως είπα πολλές φορές να κάνω κάτι άλλο. Plan b δεν υπάρχει. Νομίζω ότι η μόνη δύναμη που θα με έκανε να τα αφήσω όλα πίσω μου είναι ο έρωτας.
Θα έκανες καριέρα ηθοποιού στο εξωτερικό, αν αύριο σου έκαναν μία πρόταση;
Ναι χωρίς δεύτερη σκέψη. Τέλος δε θέλω να το αναλύσω. Ναι. Μιλάμε για άλλη αγορά, άλλη ποιότητα, άλλες δυναμικές, άλλη αντιμετώπιση, άλλη εμπειρία ζωής.
Τηλεοπτικά θα σε απολαύσουμε κάπου;
Για την ώρα δεν έχω συζητήσει κάτι σίγουρο ακόμα. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
Πες μου τρία χαρακτηριστικά της προσωπικότητας σου για τα οποία είναι περήφανος κι άλλα τρία που δεν είσαι και τόσο.
Είμαι περήφανος για την σπιρτάδα μου, το πείσμα μου, Το focus μου ως οπτική ζωής. Δεν μου αρέσει το γεγονός πως αν πω ψέματα γίνομαι ακραία διπλωμάτης, το ότι μερικές φορές δείχνω περισσότερο καλός από ότι είμαι και πως όταν θυμώνω ξεχνάω τα πάντα.
Ποιοι άνθρωποι έχουν λειτουργήσει ως μέντορες στην ζωή σου;
Κάποιοι άνθρωποι ναι έχουν λειτουργήσει ως μέντορες μου, χωρίς καν να το γνωρίζουν. Απλά τους παρακολουθώ, εξετάζω το τρόπο τους, παρατηρώ τη στάση τους. Άλλος με εμπνέει, καλλιτεχνικά, άλλος με εμπνέει ανθρωπιστικά, άλλος κοινωνικά, άλλος στιλιστικά. Δεν είναι ένας ή δύο, είναι αρκετοί και είναι άνθρωποι που δεν τους ξέρουμε, ή άνθρωποι που συνάντησα μια φορά στη ζωή μου.
