“Κάθε σχέση καλό είναι να βασίζεται μόνο σε αληθινές συναντήσεις, έστω και κάτω από την ίδια στέγη και όχι στην αέναη και επιβεβλημένη (από συνήθεια, εξάρτηση, ανασφάλεια και φόβο) συνύπαρξη. Μία συνύπαρξη που σίγουρα θα φέρει ψεύτικη ζωή και πλήξη”
Κύριε Σκιπητάρη, πείτε μας δυο λόγια για το νέο βιβλίο σας «Οι Σιαμαίες».
Το 1910 σε ένα μικρό Κυκλαδονήσι γεννιούνται δύο δίδυμες Σιαμαίες. Έχουν κοινό ήπαρ και είναι άρρηκτα ενωμένες στην δεξιά πλευρά των κορμών τους από τους ώμους μέχρι την μέση τους. Οπότε έχουν αντίθετο προσανατολισμό. Μεγαλώνοντας όμως και αποκτώντας την αυτόνομη βάδιση τους, κινούνται υποχρεωτικά προς την ίδια κατεύθυνση. Η μία με βήματα προς τα εμπρός, η άλλη με βήματα προς τα πίσω. Η μητέρα τους πεθαίνει στη γέννα και ο ναυτικός πατέρας τους, αφού τις δηλώνει στην κοινότητα του νησιού, τις εγκαταλείπει και μπαρκάρει στο πλοίο που εργάζεται ως μούτσος. Οι Σιαμαίες μεγαλώνουν ονειρικά με τους γονείς της μητέρας τους ώσπου επιστρέφει ο πατέρας τους. Η συνέχεια οδηγείται σε ένα απρόσμενο, σκληρό, κοινωνικό και δικαστικό θρίλερ.
Από πού αντλήσατε έμπνευση για να το γράψετε;
Η έμπνευση ήρθε ένα μεσημέρι από ένα ζευγάρι μεσήλικων που έπινε τον καφέ του δίπλα μου, σιωπηλό, βλοσυρό και χωρίς καμία ανταλλαγή λόγων και βλεμμάτων μεταξύ τους. Φανερός ήταν ο διαφορετικός προσανατολισμός τους, αλλά όταν έφυγαν πήραν την ίδια κατεύθυνση. Αναρωτήθηκα σε τι διέφεραν από δύο σιαμαίους και ποιοι είναι σε τραγικότερη κατάσταση; Οι συγκολλημένοι για πάντα στο σώμα, από επιβολή της φύσης σιαμαίοι ή οι συγκολλημένοι για μια ζωή, στο μυαλό και στην ψυχή από ανασφάλεια, συνήθεια, εξάρτηση και κοινωνικό καθωσπρεπισμό αυτούσιοι άνθρωποι;
Ποια κοινά στοιχεία εντοπίζετε στην κοινωνία του 1910 και στη σημερινή;
Κοινά στοιχεία υπάρχουν κυρίως στις αρνητικές καταστάσεις. Η βία, ο εκφοβισμός, το καθημερινό θρίλερ και η αγωνία υπήρχαν, παραμένουν και θα παραμένουν, εφόσον ενισχύονται από την τεχνολογική πληροφόρηση. Παράλληλα μειώνονται θεαματικά τα θετικά στοιχεία, όπως η επικοινωνία, η ικανοποίηση από το απλό, η φιλία και τα συναισθήματα, γιατί και εδώ η τεχνολογία έχει τον ρόλο της, που κατευθύνει από την παιδική ηλικία τον ανθρώπινο ψυχισμό και εξαφανίζει την συναισθηματική νοημοσύνη. Επίσης με τον καθημερινό βομβαρδισμό των συμβάντων, έχει λείψει τελείως το στοιχείο της έκπληξης.
Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες του βιβλίου σας;
Ένα μήνυμα που είναι και ένα δικό μου πιστεύω. Κάθε σχέση καλό είναι να βασίζεται μόνο σε αληθινές συναντήσεις, έστω και κάτω από την ίδια στέγη και όχι στην αέναη και επιβεβλημένη (από συνήθεια, εξάρτηση, ανασφάλεια και φόβο) συνύπαρξη. Μία συνύπαρξη που σίγουρα θα φέρει ψεύτικη ζωή και πλήξη. Έτσι, είναι πιθανότερη η δημιουργία κάποιου ενδιαφέροντος και πιο εύκολα θα αποφευχθεί το δράμα των αμέτρητων αδιαχώριστων «σιαμαίων».
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας βήματα;
Έζησα πάνω από πέντε δεκαετίες και συνεχίζω να ζω μία «σιαμαία ζωή» με την Τέχνη. Θηλυκό είναι η Τέχνη και παράγει έρωτα. Ερωτεύτηκα και λειτούργησα πάνω από πενήντα χρόνια με πολλά είδη τέχνης και στο παρόν διάστημα με ελκύει η συγγραφή. Περιμένω λοιπόν αλλά και ψάχνω μία ενδιαφέρουσα έμπνευση που θα κυριαρχείται από κάποια ιδιαιτερότητα.
Κωνσταντίνος Σκιπητάρης: Οι Σιαμαίες Τιμή: 14 ευρώ, Σελίδες: 198, ISBN: 978-618-00-5071-4
Κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Σκιπητάρη «Οι Σιαμαίες».
Το 1910 σε ένα μικρό Κυκλαδονήσι γεννιούνται δύο Σιαμαίες αδελφές. Ενωμένες στις δεξιές τους πλευρές, από τους ώμους μέχρι την μέση, τα δεξιά τους χέρια έχουν απορροφηθεί τελείως και ένα κοινό ήπαρ τις συνδέει άρρηκτα. Η μητέρα τους πεθαίνει στη γέννα και ο ναυτικός πατέρας τους, αφού τις δηλώνει στην κοινότητα, τις εγκαταλείπει και μπαρκάρει στο πλοίο που εργάζεται ως μούτσος.
Οι Σιαμαίες μεγαλώνουν με τους γονείς της μητέρας τους και με τον τρόπο που είναι συγκολλημένα τα σώματά τους, φυσικά, έχουν αντίθετους προσανατολισμούς, αλλά υποχρεωτικά κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Όπως αναρίθμητοι, συγκολλημένοι από ανασφάλεια και εξάρτηση, «αυτούσιοι» άνθρωποι. Παρ’ όλες τις σοβαρές δυσκολίες, η ζωή τους κυλά πολύ όμορφα με τη φροντίδα των προγόνων τους ώσπου επιστρέφει ο πατέρας τους…
Ένα κοινωνικά σκληρό, δικαστικό θρίλερ.
Έγραψαν για το βιβλίο:
«Το κατάφερε ακόμη μία φορά να εκπλήξει ο Σκιπητάρης. Απρόσμενο σε κάθε ενότητα το βιβλίο του. Μία διαφορετική άποψη σε ολόκληρη τη νουβέλα του, όπου θίγει με μαεστρία δεδομένα της ζωής που επιμελώς τα παρακάμπτουμε. Αξίζει.»
Γιώργος Λυκούδης, μεταφραστής κινηματογραφικών ταινιών
«Λύπη, ευεξία, πόνος, αποτροπιασμός, ικανοποίηση, αγωνία, χαρά, ανατροπή και συγκίνηση μαζεύτηκαν αρμονικά σε 200 σελίδες. Ένα βιβλίο που το προτείνω ανεπιφύλακτα.»
Ειρήνη Σουγανίδου, Διευθύνουσα Σύμβουλος Feelgood entertainment Α.Ε.
Βιογραφικό: Ο Κωνσταντίνος Σκιπητάρης γεννήθηκε το 1950 στη Θεσσαλονίκη. Το 1970 μετοίκησε στη Σίφνο όπου ασχολήθηκε με τη γλυπτική. Το 1984 επέστρεψε στην πόλη του, όπου δίδαξε γλυπτική. Το 1986 άνοιξε το καφέ-μπαρ «Ανεμόεσσα», το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Από το 1990 έως και τώρα δραστηριοποιείται στη Νέα Υόρκη με την επαγγελματική θεατρική σκηνογραφία. Το 2012 δημιούργησε το θέατρο «Μπουρλέσκ», όπου εκτός από θεατρικές και μουσικές παραστάσεις που παρουσιάστηκαν, παίχτηκαν μονόπρακτα του Πιραντέλο σε δική του σκηνοθεσία και σκηνογραφία. Το 2015 ανέβασε σε θέατρα της Θεσσαλονίκης δύο όπερες, ως παραγωγός και σκηνοθέτης. Σενάριά του (θρίλερ και παιδικά), τα οποία σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε, παίχτηκαν στη σκηνή του «Μπουρλέσκ» καθώς και σε άλλες σκηνές της Βόρειας Ελλάδας. «Οι Σιαμαίες» αποτελούν ένα μυθιστόρημα, που βασίζεται σε δικό του θεατρικό έργο. Σύντομα θα είναι διαθέσιμο στην Amazon, μεταφρασμένο στα αγγλικά.
Κεντρική διάθεση: Τσιγαρίδας Α.Ε. (Αθήνα: 212 2224400, Θεσσαλονίκη: 2310 968660, tsigaridasbooks.gr)
