Poem by Dr. Jernail Singh Anand – ABUDDHA

Επιμέλεια και απόδοση στα ελληνικά: Εύα Πετροπούλου Λιανού

ΑΜΠΟΥΝΤΑ by Jernail S Anand

Βλέποντας ένα γέρο,
Ένα παράλυτο άντρα
Και ένα νεκρό
Ο Βούδας στεναχωρεθηκε
κι έφυγε από το βασίλειο.

Κι εγώ μπαίνω στον πειρασμό όπως αυτός
Πώς   Να εγκαταλειφθεί
Οι πολυτέλειες ;
Πού είναι το βασίλειο;
Πού είναι η Yashoda; (το όνομα της συζύγου του)

Έχω ήδη εγκαταλείψει τα πάντα. Το βασίλειό μου, το σπίτι μου
Τον παράδεισο μου,
Την οικογένειά μου
Τι θα εγκαταλείψω ακόμα
κι αν δω έναν παράλυτο;

Είμαι ήδη ο Αμπούντα Καθισμένος κάτω από μια απλη σκιά.
Ένα κτίριο από μπετόν
Που προστέθηκε  κι αυτό..
Οι παράλυτοι, οι γέροι και οι νεκροί
Το δέντρο Bodh κόπηκε πριν από χρόνια,
Τα φύλλα του αλέθονται και μεταμορφώνονται
σε ενα εκατομμύριο χαρτοπετσέτες,
οι οποίες θα χρησιμοποιήθουν για τον καθαρισμό της
σοφίας , όλων των αιώνων από το μυαλό μου.

Κατάντησα ένας εγκαταλελειμμένος άνθρωπος, έτσι με βρήκαν
Οι θεοί και με λυπήθηκαν
με έφεραν στο δάσος
και με έβαλαν να καθίσω
στη σκιά του δέντρου Bodh.

Σύντομα είδα την ψευδαίσθηση να διαλύεται Και η σοφία μου ανέτειλε

Κάθε πάθος ήταν μια οφθαλμαπάτη
που προσφέρει μια ευλογία ή τίποτα απολύτως στην ανθρωπότητα .

Μέσα εκεί,
είδα τα δενδρύλλια του δέντρου Bodh.

ABUDDHA by Jernail S Anand

On seeing  an old man,
A palsied man
And a dead man,
Buddha turned grave
And left the kingdom.

I am also tempted like him
But where are the luxuries
To be abandoned?
Where is the kingdom?
Where is Yashoda? (name of his wife)

I have already abandoned everything.
My kingdom, my home
My heaven,  my family
What will I abandon
Even if I see a palsied  man?

I am already Abuddha
Sitting under the scanty shade
Of a concrete building
Adding to the count .
The palsied, the old and the dead

The Bodh tree was cut down years back,
Its leaves  ground into
A million napkins
Which were used to clean
The wisdom of centuries off my mind.

Finding me an abandoned man myself.
Gods took pity on me
They brought the forest for me
And made me sit
In the shade of the Bodh tree

Soon I  saw the illusion disintegrate
And wisdom dawn on me.
Every passion was a Mirage
Which bless or unbless humanity
Within I saw saplings of the Bodh tree

Dr Jernail S Aanand

polismagazino.gr