Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
LEFTER SHOMO
Μεθυσμένη μοναξιά
Τι παράξενη κατάπληξη
Απόψε η τρελή μοναξιά μου
Επιμένει όλη τη βραδιά..
Μια με παραμερίζει
Μια σιωπά και με κοιτάζει στραβά..
Με το σιωπηλό ψιθύρισμα
Σαν όμηρο μ’ έπιασε στις δαγκάνες της.
Αχ, Θεέ μου, έλεος
Από μένα ειναι χορτάτη
Ό,τι μου ζήτησε της το έχω χαρίσει
Την μέθυσα με παλιά κρασιά
Και με τις ενδόμιχες σκέψεις
Στέκει απεναντι μου αχόρταγη
Μα γιατί ηρεμο δεν σκοπεύει να με αφήσει;;
ΜΕΡΑΚΙ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ
Κόλλησε το βλέμμα μου εκεί πάνω,
Στην κορδέλα που χορεύει στα μαλλιά
Μια πεταλουδα π’ ανεμίζει και δεν πιάνω
Με μαστιγώνει με την αύρα ανεμελιάς.
Η κόμη σου πυκνή σαν ένας λόγγος
Μεράκι στα μαλλιά σου ή κορδέλα
Στα μαγιά, αχ, μ’ έχει δέσει με το φιόγγο
Την καρδιά μου κρατάς όμηρο, κοπέλα.
Λ. Σιωμος
ΜΠΟΥΚΕΤΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ
Μάης, μήνας γονιμοποιός
Γης, χρωμάτων καλλιτέχνης
Όλης της φύσης ηθοποιός
Ανθέων γλύπτης, τέχνης
Το παν σκεπάζει μ’ ευωδιές
Σκοπούς Μούσας τραγούδια
Γλυκά τσιγκλάει τις ορμές
Σ’ αγάπες, κοπελούδια.
Πασχαλιά άνθος του Χριστούλη
Στην ψυχή μας έχει ανθίσει
Παναγία σαν τ’ αγγελούδι
Ευλογεί κι’ όλη τη φύση.
Πρώτη Μάη άνθη κομμένα
Στο Σικάγο από τις σφαίρες
Μ’ εργατιάς αίμα βαμμένα
Ανεμίζουν σαν σημαίες
Τριαντάφυλλα χρωμάτων
Τριαντάφυλλα ψυχής
Αρετής και αισθημάτων
Σ’ έρωτες της προσμονής.
Μαργαρίτες για στεφάνια
Μαργαρίτες κοπελιές
Μαργαρίτες για τα μάγια
“Με θες τάχα ή δε με θες;”
Ανεμονές και καμέλιες
Παπαρούνες ντροπαλές
Βιόλες σαν λιγνές κοπελες
Στεναγμοί κι ανασεμιές.
Με τις φούξιες, τους πανσέδες
Γερανάκια τα ποικίλα
Μανουσάκια μενεξέδες
Ρόδο μ’ εκατό του φύλλα.
Οι πελώριες οι μανόλιες
Και τ’ αγρού όλα τα άνθη
Μυρωδιές της πλάσης όλες
Γιατί όχι κ’ ένα αγκάθι.
Μάης στην καρδιά θρο’ί’ζει
Ξυπνάει χίλιες συγκινήσεις
Κλείνει μάτι, μου χαρίζει
Το μπουκέτο μ’ αναμνήσεις.
Λευτέρης Σιώμος
ΣΗΜΕΡΑ, στην ημέρα ποίησης σας χαιρετώ όλους:
ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΑΣ ΜΕΊΝΕΙ
Αγαπώ σαν τρελός της ποίησης στίχους
Τους μαζεύω, τους λαζεύω σαν τα βοτσαλάκια
Τις ελπίδας φωνές, των ονείρων ήχους
Της ψυχής μου τα φλας, του οίστρου αστράκια.
Δεν μ’ ατένισαν με φιλόδοξο βλέμμα
Μου αρνήθηκαν της έπαρσης τσάρκα
Τους ποτίζω με της αλήθειας το αίμα
Της ψυχούλας μου ύμνοι των τραγουδιών μου η μάρκα.
Προσπαθώ να τους ψάλλω σαν ιερό άσμα
Να μην είναι των νόθων καιρών τηλεσποτ
Τους λατρεύω σαν μονάκριβο πλάσμα
Εαυτός μου να είναι όταν ξεσπώ.
Σεμνός στίχος, ας μην είναι τρανός
Να μυρίζει Ζωή κι’ ευωδιά Ειρήνης
Ας χτυπά ποτε- ποτέ και σαν κεραυνός
Λιθαράκι βράχου της σκέψης μου ας μείνει.
Λευτέρης Σιωμος
ΡΑΒΑΣΑΚΙ ΜΝΗΜΗΣ
Στον πάτο ενός μπαούλου, σε μια άκρη
Κιτρινιασμένο ραβασάκι ζαρωμένο
Χέρι λήθης τό’ χει μάσει σε κουβάρι
Περιστεράκι χωρίς ταίρι, τρομαγμένο.
Οι σκιές που τρεμοπαίζουν σιωπηλά
(Κάποτε ήταν τιτιβίσματα κι’ αισθηματα)
Του πόνου κύλησαν δάκρυα
καυτερά
Και έσβησαν γράμματα, τις λέξεις και μηνύματα.
Θεέ μου, πως γεράσαν λέξεις άγιες
Τα ξυπνητήρια συγκινήσεων που οργιάζουν
Σαν τρένο που έχει βγει από τις ράγες
Ξεθώριασμενες , πια τους φθόγγους ετροχιάζουν.
Μου λέτε να παρατάω λέξεις νεκρές
Να μη μπερδεύω τα χαράματα με δύση
Μέσα όλες ζουν, τις έχω ζωντανές
Χρόνια αθάνατα που γίναν αναμνήσεις.
Λευτέρης Σιώμος
