Στον Κώστα!
‘Σύ γενναίο αγόρι, ΄σερνικό του αγέρα
πώς αφέθηκες έτσι μιαν ανήλιαγη μέρα
σ΄ ένα λάγνο γεράκι για ταξίδι στ’ αστέρια.
Πώς λουλούδι του έρωτα, παγιδεύτηκες μόνο
πώς δεν ένιωσες κίνδυνο, του φευγιού σου τον πόνο
κει, στα ύψη τα άπατα, σ’ αρπαγής τα λημέρια.
Είχες κρήνη που σ’ έστεργε, άγια μάνα, περβόλι
για άλλο μέλλον σ’ ανάσταινε πριν σου ρίξουν το βόλι
και σε κλέψoυν παράτολμα ξένης γνώσης τα χέρια.
Η πορεία σε δίδαξε, πως τα ύψη τρομάζουν
μα στη γη, στην ασφάλεια, οι ελπίδες αράζουν
δόξας πέπλα σου κρύψανε τα γλυκά μεσημέρια.
Και τα χρόνια σ’ αντάμωσαν σε λευκές κορυφές
το φευγιό και οι πόθοι σου μείναν σκέψης μορφές
που ξεσκίζουν αθέλητα την ψυχή σα μαχαίρια.
Ξέρεις! φρούδα η ελπίδα να γελάσεις την μοίρα
το γεράκι εσφάλησε των φτερών του τη θύρα
και κοιμούνται στο χώμα, των ονείρων σκιές.
Για στιγμές ξαποσταίνεις, κουρασμένος στα νέφη
θλιβερά μειδιώντας, σαν ο ήλιος σου γνέφει
και όταν βλέπεις ζευγάρια να πετούν περιστέρια.
Όχι αγόρι. Αντάρεψε. Έχεις θέση στο θόλο
της ζωής γλυκό φίλημα είν’ το έργο σου όλο
και του κόσμου ανάσα, συντροφιά και απάγκιο.
Να ενεδρεύεις μην πάψεις της σαγήνης παιδί
να θηρεύεις τ’ όμορφο και όποιος ξέρει θα δει
σαν βελόνα σ’ αδράχτι, να υφαίνεις δαντέλες…
Το ποίημα απάγγειλε η Βάνια Σαμόλη στα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης ζωγραφικής του εικαστικού καλλιτέχνη, για την επέτειο 50 χρόνων δημιουργίας (1973-2023), που συνδιοργάνωσε η ΠΙΝ, Π.Ε. Κεφαλληνίας με το Επιμελητήριο Κεφαλληνίας και Ιθάκης, στο Αργοστόλι τον Αύγουστο του 2023
