Επιμέλεια: Εύα Πετροπούλου Λιανού
Eldar Akhadov was born in 1960 in Baku.
Honorary member of the Writers’ Union of Azerbaijan, a member of the Writers’ Union of Russia.
Author of 73 books in Azerbaijani, English, Spanish, Russian, and Serbian,
published in Russia, Azerbaijan, Serbia, Mexico, Egypt, India, and the USA.
Προσεύχομαι σε Σένα, Κύριε,
να δώσεις στο ίδιο πρόσωπο που διαβάζει τώρα αυτές τις γραμμές, όλα αυτά που ζητά!
Δώσε του πληρότητα στο μέτρο που γνωρίζεις Εσύ να δίνεις!
Και να μπορεί ο ίδιος να είναι ευτυχισμένος όλες τις ημέρες της ζωής του.
Κι αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τότε ας είναι τουλάχιστον λίγο ευτυχισμένος.
Να του παράσχεις καλή υγεία και αγάπη, κατανόηση και συμπόνια για τον πλησίον…
Κάντο έτσι ώστε η ψυχή του να λάμπει πάντα μόνο με αγάπη για όλα όσα υπάρχουν,
ώστε να προστατεύεται από την κακογλωσσιά, από την δυσαρέσκεια και το φθόνο,
τον πόλεμο και τον θάνατο, τον πόνο του σώματος και της ψυχής.
Αν όλα αυτά είναι ανέφικτα, μην τον αφήσεις και δώσε του παρηγοριά.
Διαφύλαξε για εκείνον όλα όσα του είναι αγαπητά στη γη.
Αν, όμως, είναι πολύ αργά γι αυτό, μην του στερείς τη μνήμη του.
Δεν ξέρω αν αυτός που διαβάζει την προσευχή πιστεύει σε Σένα,
αλλά ακόμα κι αν δεν πιστεύει, βοήθησέ τον!
Άφησε τον να αισθανθεί ότι δεν είναι μόνος,
αλλά αγαπητός και χρήσιμος…
Αγαθέ Κύριέ μου! Άκου την επιθυμία μου!
Πραγματοποίησε την έτσι ώστε πριν να
κλείσω τα μάτια μου, να μπορώ να πω:
Σ’ ευχαριστώ, Κύριε! Μ ‘ακούς! …
Homeland
Where the weightless birds sing emerald songs,
Where the flying sky is ringing from minaret heights,
And the moon shines, ascending in a capsized abyss,
And a variegated handsome hoopoe flashes in the morning…
There, in the palms of the ridges, a mountain echo turns over,
A above the seashore foliage frolics on wind,
There people do not sleep only from love,
There people cry only with happiness and laughter,
Where I’m going back and I’m never gonna die…
About you
Near a river, near a mountain, near a forest,
in the middle of a land with nice fruits, flowers, birds,
under the wonderful clouds, under the bright stars,
under the warm and sweet sun, there lived you.
Little, ingenuous and amusing.
The Sea laughed at you, the mountain Echo rocked with laughter at you,
the Brooks giggled at you, and the Camelthorn simply rolled
with laughter all over the desert. But in general you were very beautiful,
to be honest. The passing by Time sometimes stumbled while eyeing you.
The Wind gasped and rushed towards every time he caught sight of you.
The Rain cried when he couldn’t find you,
and the Snowstorm subsided only after you looked out of the window.
You trusted everybody, and everybody loved you,
as it could not be otherwise.
Many, many years have passed since then.
New trees have grown in the garden,
new paths have been laid across the snow and sand deserts,
new towns have popped up everywhere.
A lot of things have changed around.
But not all. Because there are you: little, ingenuous and amusing.
And very, very beautiful.
As always.
