Γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη
Είμαι λάτρης των βιβλίων κοινωνικού περιεχομένου και το βιβλίο Αλήθειες που δεν σου είπα της Κέλι Ρίμερ με κατέκτησε από τις πρώτες σελίδες.
Κύριο θέμα με το οποίο καταπιάνεται η συγγραφέας είναι η επιλόχειος κατάθλιψη. Ένα θέμα που αφορά πολλές γυναίκες, περίπου το 15% από 24 ώρες μέχρι 6 μήνες μετά τη γέννηση ενός παιδιού (από πληροφορία στο διαδίκτυο).
Όπως αναφέρει στο συγγραφικό της σημείωμα η Κέλι Ρίμερ, ήρθε σε επαφή και μίλησε με πολλές γυναίκες οι οποίες είχαν βιώσει τη συγκεκριμένη πάθηση ώστε το βιβλίο της να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αλήθεια.
Η Μπεθ είναι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας που ξεδιπλώνει η συγγραφέας και τα πρόσωπα που βρίσκονται γύρω της.
Πότε στο παρόν και πότε στο παρελθόν, τα πρόσωπα αφηγούνται στο πρώτο ενικό την ιστορία όπως τη βίωσαν τότε και πως τη βιώνουν στο σήμερα. Ωστόσο, υπάρχει κι ένα πρόσωπο του παρελθόντος, η Γκρέις, η νεκρή μητέρα της Μπεθ, που εμφανίζεται μέσα από τα προσωπικά της σημειώματα.
Στο 1996 η Μπεθ μετά τη γέννηση του γιου της Νόα βρίσκεται αντιμέτωπη με την επιλόχεια κατάθλιψη, αναγνωρίζει ότι κάτι της συμβαίνει, όμως αρνείται να παραδεχτεί στον εαυτό της, στον σύζυγό της, στ΄ αδέρφια της την αλήθεια. Μάχεται με τα συναισθήματά της, προβληματίζεται και παρόλο που έχει την ιδιότητα της παιδοψυχολόγου δυσκολεύεται να τα αντιμετωπίσει.
Το μόνο κομμάτι της μητρότητας που κάνω άψογα ως τώρα είναι ο θηλασμός. Είναι το μόνο που πετυχαίνει, μερικές φορές μάλιστα είναι ο μόνος τρόπος για να κάνω τον Νόα να κοιμηθεί -ο μόνος λόγος που θυμάμαι να τον πάρω αγκαλιά κάποιες μέρες, σκέφτεται.
Στο 1957 η Γκρέις, νεαρή σύζυγος και μητέρα, παντρεμένη με τον Πάτρικ, έχει απορριφθεί από τους εύπορους γονείς της, εξ αιτίας της επιλογής της, ζει μια φτωχική ζωή και φέρνει στον κόσμο 4 παιδιά μετά από τρεις γέννες, τον Τιμ, τα δίδυμα Ρουθ και Τζέρεμι και τη Μπεθ. Μετά από κάθε τοκετό αρχίζει το βασανιστήριό της με την επιλόχεια κατάθλιψη.
Είμαι απειλή για την ασφάλεια των παιδιών μου, μα ταυτόχρονα και η μόνη τους προστασία ενάντια σ΄ αυτήν ακριβώς την απειλή σκέφτεται.
Η συγγραφέας χειρίζεται με άψογο τρόπο το θέμα της επιλόχειας κατάθλιψης και γύρω του στήνει μια ιστορία με αλήθειες που δεν ειπώθηκαν, γιατί η Γκρέις ήταν περικυκλωμένη από απελπισία και η Μπεθ από άρνηση.
Μεγάλες είναι οι διαφορές ανάμεσα στη δεκαετία του ΄50 με του ΄90 και αυτό φαίνεται ολοκάθαρα στο βιβλίο.
Ποιος είναι ο ρόλος του περίγυρου, κατά πόσο μπορούν να αντιληφθούν την ψυχολογική κατάσταση που βιώνουν αυτές οι γυναίκες. Πως κατέληξε η Γκρέις και που οδηγήθηκε η Μπεθ. Σίγουρα η χρονική απόσταση είναι μεγάλη και διαφορετικές κάθε φορά οι συνθήκες.
Οι αλήθειες όμως θα βγουν στο φως, με τον εξαιρετικό τρόπο που επέλεξε η συγγραφέας, μπλέκοντας ένα κουβάρι συναισθήματα και σκέψεις, το οποίο θα αρχίσει να ξετυλίγεται μέσα από την ευφυή συγγραφική της πένα.
Η Γκρέις θα πληρώσει το τίμημα της συνειδητοποίησης της κατάστασής της, σε μια εποχή που η άμβλωση εθεωρείτο κακούργημα και η αντισύλληψη ήταν πανάκριβη για μια φτωχή οικογένεια. Μόνη, απομονωμένη, με τέσσερα παιδιά παλεύει κάθε στιγμή με τον ψυχικό της κόσμο φτάνοντας τον εαυτό της στα όριά του.
Η Μπεθ αποκτά έναν γιο μετά από πολλές προσπάθειες και γύρω της υπάρχει μια τεράστια αγκαλιά από τον άντρα της και τα αδέρφια της.
Ποιες σκέψεις κυβερνούν το μυαλό μιας γυναίκας όταν υποφέρει από επιλόχεια κατάθλιψη;
Ποιες είναι οι αρνήσεις της και ποιες οι παραδοχές της;
Πόσο εύκολο είναι να συνειδητοποιήσει την κατάστασή της και να αποδεχτεί ψυχολογική υποστήριξη;
Ποιοι είναι οι φόβοι της και οι αναστολές της;
Πόσο σημαντικός είναι ο οικογενειακός περίγυρος;
Είναι κληρονομική η επιλόχεια κατάθλιψη;
Είναι πολλά τα ερωτηματικά και η συγγραφέας προσπαθεί να δώσει σε όλα τις απαντήσεις.
Με αφορμή έναν θάνατο που επίκειται, οι αλήθειες που δεν είχαν ειπωθεί, θα βγουν στην επιφάνεια με έντεχνο συγγραφικό τρόπο και τα πρόσωπα θα πάρουν τη θέση που τους ανήκε πάντα αλλά ήταν παραγκωνισμένη εξαιτίας συμπτώσεων και επιλογών.
Συγκλονιστικά είναι τα σημειώματα της Γκρέις, που, ασυνείδητα, αποτελούσαν ένα είδος ψυχοθεραπείας για την ίδια. Αυτά τα σημειώματα θα ανασύρουν στην επιφάνεια όσα είχαν παραμεριστεί, αγνοηθεί, αποκρυφτεί και θα προβάλουν αποκαλύψεις.
Ένα βιβλίο τέτοιου είδους έχει ανάγκη να φτάσει πάντα στη λύτρωση των ηρώων, έστω κι αν κάποιοι από αυτούς έχουν φύγει από τη ζωή,
Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό βιβλίο που συνιστώ να το διαβάσετε γυναίκες και άντρες για να εισχωρήσετε στον ψυχισμό μιας γυναίκας που υποφέρει από επιλόχεια κατάθλιψη.
Περισσότερα για το βιβλίο στον παρακάτω σύνδεσμο
