«Το κουτί» και μία αεικίνητη ανάγκη για ελευθερία

Κριτική από τον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο

Η παράσταση της Βίκυς Θαλασσινού, «Το Κουτί», παρουσιάζεται στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα κάθε Δευτέρα στις 21.00.

Το έργο: Ένα τρανζίστορ, δύο γυναίκες και μια χωματερή. Δύο γυναίκες, μοιράζονται τη ζωή τους και ανταγωνίζονται η μία την άλλη για τη θέση τους σ’ ένα δυστοπικό περιβάλλον. Ένα τρανζίστορ, σαν άλλο κουτί της Πανδώρας ανασύρει, κάθε φορά που το ανοίγουν ή ανοίγει από μόνο του, σπαράγματα ιστορίας. Οι ίδιες μεταμορφώνονται σε ιδιότυπες περσόνες, ακροβατούν ανάμεσα σε ιστορικά γεγονότα και τις δικές τους ιστορίες που γίνονται δικές μας, αφού η ελπίδα, η προσμονή για το καλύτερο είναι προσδοκία όλων. Η φαντασία και η πραγματικότητα αναμιγνύονται σε βαθμό που να αναρωτιόμαστε αν αυτά τα πλάσματα υπάρχουν.

‘Ο,τι εκτυλίσσεται στα μάτια των θεατών θα μπορούσε να είναι η παράσταση ενός παράξενου τσίρκου, ένας καθρέφτης της δικής μας ανάγκης για μια θέση σ΄ έναν καλύτερο κόσμο.

Η Βίκυ Θαλασσινού, έγραψε ένα κείμενο βαθιά ανθρώπινο, με έντονα διαχρονικά στοιχεία που ανυψώνουν την ύπαρξη του ανθρώπου, αλλά και την ανάγκη του για ελευθερία. Δημιούργησε δύο ηρωίδες που φαινομενικά, μοιάζουν «ξένες» σε εμάς, αλλά τελικά είναι εμείς. Είναι η κοινωνία μας, που αναζητά ελεύθερες πλεύσεις, μέσα σε ένα εγκλωβισμένο περιβάλλον.

Την σκηνοθεσία υπογράφει η Ιωάννα Ρούσσου. Τοποθετεί τις ηρωίδες σε ένα περιβάλλον δυστοπικό, τις αφήνει να «αναπνεύσουν» ερμηνευτικά και κινησιολογικά, χωρίς να χαθεί το νόημα των όσων λένε. Χωρίς επιτηδεύσεις, η παράσταση έχει ροή και μία εξέλιξη που εντείνεται, βήμα βήμα, με ουσία και αλήθεια. Η αλήθεια μέσα από τις λέξεις και τις πράξεις, αναδύεται φυσικά και δεν εμποδίζεται!

Οι δύο γυναίκες που παίζουν στην παράσταση, είναι η ίδια η συγγραφέας, η Βίκυ Θαλασσινού, που υποδύεται την ηρωίδα της με συνέπεια, άνεση πάνω στη σκηνή και με μια ιδιαίτερη και αφοπλιστική χροιά και η Δώρα Θωμοπούλου, που προσεγγίζει την δική της ηρωίδα με πάθος, ένταση, αλήθεια, σεβασμό και όλα αυτά μαζί μας τα περνά μέχρι απέναντι, στις θέσεις του κοινού. Οι λέξεις γίνονται συναίσθημα. Άλλοτε με μπόλικη δόση χιούμορ κι άλλοτε με αρκετές δόσεις δραματικότητας.

Τα ενδιαφέροντα σκηνικά που έχει επιμεληθεί η Ράνια Αντύπα και τα εύστοχα κοστούμια της Ιερονίκης Πιπεράκη, συμπληρώνουν όλη την αβανταδόρικη διάθεση που επικρατεί στο έργο, ενώ δεν μας αφήνουν να πάρουμε τα μάτια μας από την σκηνή.

Μουσικά, την παράσταση «ντύνει», μελωδικά και αισθαντικά ο Νίκος Τουρνάκης. Στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι «Αθήνα» του συγκροτήματος Κοινοί Θνητοί.

Το έργο αυτό, δεν έχει σκοπό να σας αφήσει άπραγους. Απλά θα βγάλει στον καθένα, πολλά και διάφορα ερεθίσματα. Θα φέρει στην επιφάνεια σκέψεις και προβληματισμούς, που θα αποτελέσουν το ηχηρό κίνητρο για ένα πιο ελεύθερο μέλλον!

Μην την χάσετε! Μία παράσταση καλογραμμένη και καλοστημένη με ουσία και ποιότητα! Για ακόμη δύο Δευτέρες στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα!