Γράφει ο Γιάννης Καλαϊτζίδης
Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο το πολιτικό σκηνικό θυμίζει εκείνο του 2015.
Διαφορετικά τα δεδομένα τότε βέβαια αλλά η προσέγγιση μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης στα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας παραμένουν τα ίδια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ο ίδιος ενσωματώνοντας κάθε είδους στελέχη και απόψεις στο δυναμικό του, ο Βελόπουλος αντικατέστησε επάξια τον Καμμένο σε χυδαιότητα και ψεκασμένες αντιλήψεις, ο Βαρουφάκης υπόσχεται δάκρυα και αίμα έχοντας στο πρόγραμμα του τη ρήξη, το ΚΚΕ παραμένει στον εμφύλιο, ενώ η προσθήκη του Ανδρουλάκη στο σκηνικό μοιάζει περισσότερο αδιάφορη και από την είσοδο της Τσαπανίδου στην πολιτική.
Από την άλλη η Νέα Δημοκρατία έχοντας διαλέξει να πάει στις εκλογές με θετική ατζέντα είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει έναν δρόμο όπου η αλήθεια δεν παίζει κανέναν πραγματικό ρόλο, και εξηγούμαι.
Γυρίζω το χρόνο πίσω στα μέσα του 2021, όπου ΣΥΡΙΖΑ και κόμματα της αριστεράς εν μέσω πανδημίας ξεχύθηκαν στους δρόμους ενάντια λέει στην κατάργηση του 8ώρου και στην 7ήμερη εργασία, του Κωστή Χατζηδάκη. Δύο χρόνια αργότερα όχι μόνο δεν έχει καταργηθεί το 8ωρο αλλά έχει μπει και η ψηφιακή κάρτα εργαζομένων όπου σε πραγματικό χρόνο η ΕΡΓΑΝΗ μπορεί να παρακολουθήσει αν παραβιάζονται οι κανόνες 5νθήμερης και 8ωρης εργασίας.
Ερχόμαστε στο 2023, όπου λίγες μέρες πριν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εν γνώση του επισκέφτηκε ένα ερειπωμένο κτίριο του ΟΣΕ στη Λάρισα, στο οποίο λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση όπως δήλωσε ο ίδιος ως το 2019 για να αποδειχθεί λίγες ώρες αργότερο ότι το σύστημα αυτό είχε καταρρεύσει από το 2012, παίζοντας με τον τρόπο αυτό τους γονείς και τους συγγενείς των ανθρώπων που χάθηκαν στο μοιραίο δυστύχημα.
Την ίδια στιγμή ο Ανδρουλάκης δεν παίρνει καμία πραγματική θέση για τα σημαντικά θέματα αλλά προτιμά να προτείνει πρωθυπουργούς άσχετους με το τωρινό πολιτικό σκηνικό βλέπε Βενιζέλο, Κώστα Καραμανλή και ΓΑΠ, κάνοντας τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να κοιτάζονται μεταξύ τους με πραγματική απορία.
Παράλληλα έχουμε πολιτικό αρχηγό όπου ακόμα και σήμερα πλουτίζει πουλώντας Τελοπόν, Μνημονικόν, και σκευάσματα κατά της φαλάκρας ενώ έχει φαλάκρα, έχουμε αριστερό πολιτικό αρχηγό πάμπλουτο που θέλει να επαναφέρουμε τη Δραχμή έχοντας τα χρήματα του στο εξωτερικό και γραμματέα Κομμουνιστικού κόμματος με ρολόι Ρόλεξ έτσι για την τσαχπινιά.
Έως τις εκλογές ξημερώνουν μέρες χυδαιότητας, μέρες όπου θα βγουν τα γνωστά τρολ στο twitter, οι γνωστοί δημοσιογράφοι όπου πάντα αποκαλύπτουν τεράστια σκάνδαλα αλλά στο τέλος αποδεικνύονται μπούρδες, μέρες όπου οι υπόνομοι είναι έτοιμοι να ξεβράσουν κάθε βρωμιά που τεχνηέντως κρύβουμε κάτω από το χαλάκι ως κοινωνία.
Στις εκλογές που έρχονται θα πρέπει να προσέλθουμε έχοντας μία σκέψη στο μυαλό μας, πως τίποτα από αυτά που κερδίσαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν ήταν δεδομένο το 2019.
Οι όποιοι προβληματισμοί και αντιρρήσεις οφείλουν να αντιπαρατεθούν με την πολιτική πραγματικότητα της χώρας και το πολιτικό μας προσωπικό, έχοντας πάντα στόχο όχι μία τιμωριτική ψήφο αλλά τα πρόσωπα και τον Πρωθυπουργό που μπορεί να κάνει τη δουλειά.
Έρχεται αυτή η στιγμή όπου πολίτες και πολιτικοί βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο και οι επιλογές μας θα είναι ο καθρέφτης μας.
