Ο Τραϊκούδης Χρήστος είναι οικονομολόγος, προϊστάμενος εμπορικού τμήματος Α’ υλών εταιρείας ανακύκλωσης, Msc in politics & economics in S.E and Eastern Europe, UoM
Θα ‘ναι ομολογουμένως ευχάριστο αλλά και όχι τόσο συνηθισμένο στο νέο-Ελληνικό κράτος, οι εθνικές εκλογές να λάβουν χώρα κοντά στο πέρας της θητείας μίας κυβερνήσεως.
Αν κανείς μελετήσει την σύγχρονη ιστορία μας θα αντιληφθεί το γιατί είναι ευχάριστο από πολλές πλευρές η κήρυξη των εκλογών στο χρόνο λήξεως μίας θητείας.
Ευχάριστο από τη μία, γιατί είναι σημάδι ότι κάτι καλό έχει γίνει σε ένα βαθμό, αλλά από την άλλη το τοπίο δεν είναι και τόσο διαυγές και τα ερωτηματικά για τυχόν πολιτική αποσταθεροποίηση μόνον καλός οιωνός δεν είναι. Οι διπλές εκλογές αλλά και τα σενάρια που υφίστανται το κυβερνών κόμμα να μην πάρει την αυτοδυναμία, δημιουργούν πολλά και εύλογα ερωτηματικά τόσο για την εύρυθμη εσωτερική πολιτική, κυρίως για την εξωτερική πολιτική.
Το ότι θα έχουμε εκλογές σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία το προσεχές διάστημα, είναι συγκυρία όπου απαιτείται η εξωτερική πολιτική να έχει τη στήριξη τόσο του πολιτικού συστήματος όσο και της κοινωνίας.
Στο εσωτερικό της χώρας, αναπόφευκτα αλλά σίγουρα απαραίτητα για όσους βλέπανε και συνεχίζουν να βλέπουν τα πράγματα με μία πιο αντικειμενική ματιά ασπαζόμενοι και τα λόγια του Δημάρατου προς τον Ξέρξη περί αρετής, τα όσα γίνανε κυρίως με τη μηχανογράφηση στο δημόσιο αποτελούν σημαντικά βήματα για τη δημιουργία ενός κράτους δικαίου. Δεν φθάνουν όμως μόνον αυτά.
Οι μειώσεις στη φορολογία, οι κοινωνικές παροχές αλλά και η βελτιωμένη εικόνα της χώρας στο εξωτερικό μόνο τυχαία γεγονότα δεν μπορούν να θεωρηθούν. Ο δρόμος όμως προς την υλοποίηση του στόχου, να γίνει η Ελλάς ένα εθνικό-κράτος δικαίου, είναι μακρύς και δύσκολος γιατί τα εμπόδια προέρχονται όπως και στο παρελθόν κυρίως από το εσωτερικό της χώρας.
Σήμερα λοιπόν περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια μετά τα μνημόνια τίθεται η ανάγκη να υπάρξει πολιτική σταθερότητα. Είναι το κομβικό εκείνο σημείο όπου μπορεί να μας θέσει και πάλι σε τροχιά ύφεσης αλλά και αναξιοπιστίας αν το πολιτικό σύστημα επαναλάβει τα ιστορικά λάθη. Φθάσαμε πια σε ένα σημείο όπου δεν μπορούμε να αγνοούμε τη νεότερη ιστορία μας.
Τούτη τη νεότερη ιστορία μας την οποία δεν μπορούμε να την ταυτίζουμε με την αρχαία ιστορία αλλά περισσότερο έχει αξία να αντιληφθούμε την αξία που έχει η Ελλάδα ως πολιτιστική έννοια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η γεωγραφική θέση της χώρας μας αποτελεί την καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου και αυτό από μόνο του τονίζει την ανάγκη η Ελλάς να είναι σε θέση να παίξει ένα σπουδαίο ρόλο στην περιοχή αντίστοιχο με αυτόν που έπαιξε και κατά την αρχαιότητα.
Η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, η κατάργηση από την καθημερινότητα του Έλληνα του όρου «παραθυράκι στον νόμο», οι νόμοι αλλά και οι συνταγματικοί θεσμοί οι οποίοι πρέπει να λειτουργούν, η συμμετοχή στις κάλπες αφού πρώτα ψάξουμε καλά αυτόν που θα μας εκπροσωπήσει στο κοινοβούλιο, στο δήμο, στην περιφέρεια, η καθημερινή έγνοια μας για τα κοινά, είναι όλα τα παραπάνω πολύ σημαντικά ώστε να χτίσουμε τη μεγάλη εικόνα.
Ας μην μετράμε την αγάπη μας για τούτο τον τόπο μόνο με τις παρουσίες μας στις δύο εθνικές επετείους και ας δώσουμε ένα μάθημα σε όσους πιστεύουν ότι περισσότερο Έλληνας είναι αυτός που κουνάει απλά τη σημαία αλλά από την άλλη δεν σέβεται ούτε τον πλησίον του ούτε τους νόμους τους κράτους.
Δεν φθάσαμε σε εκείνο το σημείο όπου μπορούμε να πούμε ότι εξαλείψαμε όλες τις «παιδικές μας» ασθένειες ως κράτος και αυτό θέλει υπομονή αλλά και διάθεση να «ασπαστούμε» τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Αυτές οι αλλαγές όμως δεν θα έρθουν από παρθενογένεση και αν αυτές τελικά δεν έρθουν τότε δεν θα μπορούμε να ξανά διαμαρτυρηθούμε ακόμη και αν αυτό που θα ζήσουμε δεν θα είναι απλά μία αυστηρή σε όρους δανειακή σύμβαση.
Είμαστε σε καλό δρόμο μεν αλλά χρειάζεται και η πίεση της κοινωνίας προς το πολιτικό σύστημα για να επιταχύνει τις αλλαγές δε!!
