Photo credits @Petros Papakyriakou/Reflections https://www.facebook.com/akoudigkeli
“Ο άνθρωπος χρειάζεται την Τέχνη όχι μόνο για να διακοσμεί δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους, αλλά για να απαλύνει κάπως την μοναχικότητά του”
Μιλήστε μας για την έκθεσή σας στη Φ.Α.Α.Θ. Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή να παρουσιάζω την δουλειά μου για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη και στην Αίθουσα Τέχνης της Φ.Α.Α.Θ. Η έκθεση περιλαμβάνει ένα σύνολο 40 έργων ζωγραφικής ποικίλων διαστάσεων (ακρυλικά σε καμβά) με κύριο θεματικό άξονα την εσωτερική πολυπλοκότητα των ανθρώπων. Είμαστε μια σύνθεση από διαφορετικές εκδοχές μας, διαφορετικούς ρόλους, εαυτούς, μάσκες και αξίες. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και από οπτική άποψη το πώς θα μπορούσε να αναπαρασταθεί μια ανθρώπινη φιγούρα με τη χρήση υφών, χρωμάτων και υλικών ενταγμένη σε τοπία άλλοτε αστικά κι άλλοτε θαλλασινά, πάντοτε όμως οικεία. Το έργο μου αποτελεί ένα κοινωνικό σχόλιο στην ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, που είναι μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τη δουλειά μου. H έκθεση διοργανώθηκε με τη συνδρομή της γκαλερί “αγκάθι – κartάλος” και θα διαρκέσει έως τις 23 Δεκεμβρίου 2022.
Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την τέχνη; Από πολύ μικρή ηλικία είχα μία αγάπη προς την ζωγραφική. Υπάρχει μια καλλιτεχνική ορμή στην παιδική μας ηλικία, την οποία ο ενήλικος εαυτός μας ζηλεύει. Μια διαύγεια, μια αυτοπεποίθηση. Όλα είναι απλά κι όλα δυνατά. Όπως έχει πει κι ο Πικάσο άλλωστε, ‘Κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς να παραμείνει έτσι ενώ μεγαλώνει.’ Η πρώτη συνειδητοποίηση της καλλιτεχνικής μας διάστασης, αδιαμφισβήτητα κρύβεται στα παιδικά μας χρόνια. Τότε αποκτάς μία σιγουριά σχετικά με την καλλιτεχνική σου ταυτότητα. Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει να το επαναπροσδιορίσεις ξανά αργότερα. Όποιος έμαθε να παίζει πιάνο δεν είναι μουσικός. Όποιος έμαθε μπαλέτο δεν είναι χορευτής. Πρέπει να είσαι ερωτευμένος με την τέχνη σου. Να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτή. Προσωπικά, δεν υπήρξε μια στιγμή που καθόρισε την καλλιτεχνική μου ταυτότητα, αλλά ένα σύνολο από μικρές καθημερινές αποφάσεις που έπαιρνα μεγαλώνοντας, που με βύθιζαν στη ζωγραφική μου.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας; Η δουλειά μου έχει έντονα εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία σε ένα έργο τέχνης για μένα, είναι το συναίσθημα. Αν δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει έργο. Η τεχνική είναι απλώς συμπληρωματική.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Από την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, από τον ψυχισμό των ανθρώπων, από το φως που εκπέμπουν. Συχνά παρατηρώ τους ανθρώπους, την αύρα τους, την διάθεση τους. Προσπαθώ να μπω στην θέση τους και να νιώσω πως μπορεί να είναι η ζωή από μια άλλη οπτική. Θεωρώ ότι ο άνθρωπος δεν θα σταματήσει ποτέ να με εμπνέει, αλλά η έμπνευση είναι σαν την ευτυχία. Είναι συναίσθημα, δεν είναι απόκτημα ή προορισμός. Έρχεται και φεύγει, για να τονίσει την σημασία της όταν είναι μαζί μας.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας; Με την έννοια της μίμησης ποτέ. ‘Γιατί να θέλω να είμαι κάποιος άλλος;’ αναρωτιόμουν από μικρή. ‘Θέλει κι αυτός να είμαι εγώ;.’ Η έννοια του προτύπου, δεν είναι αυτό που αναζητώ ή που επιθυμώ να γίνω. Το έργο κάθε καλλιτέχνη έχει σκοπό να αγγίξει, να συγκινήσει ή να προβληματίσει αναλόγως, να αφήσει το σημάδι του. Εκεί εστιάζω κι εγώ, στις επιρροές που μπορεί να δεχτώ από ζωγράφους όπως τον Mattisse, τον Τέτση ή τον Γαΐτη, είτε αφορά στην ζωγραφική τους γενναιότητα είτε στις θεματικές τους.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Nα καταφέρω να εισάγω την τέχνη μου σε όσα περισσότερα ελληνικά σπίτια μπορώ. Είναι μεγάλη συγκίνηση όταν κάποιος ανοίγει το σπίτι του για να φιλοξενήσει ένα έργο μου, ένα κομμάτι από τον ψυχισμό μου, κι αυτό είναι κάτι που εκτιμώ και σέβομαι ιδιαιτέρως. Δεν ζωγραφίζω για τον εαυτό μου, φιλοδοξία μου είναι να προσφέρω χαρά, ευτυχία, αισιοδοξία, συμπόνια και ανακούφιση στον άνθρωπο. Τα αρνητικά συναισθήματα, δεν με αφορούν, τουλάχιστον προς το παρόν.
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πάθος, με σθένος, με συναίσθημα. Η Τέχνη είναι γεννημένη στην Ελλάδα, δεν μπορεί λοιπόν να μην είναι αποδεκτή στην Ελλάδα. Αν με ρωτάτε αν η αγορά του εξωτερικού είναι μεγαλύτερη από της χώρας μας, αδιαμφισβήτητα είναι. Όμως η τέχνη έχει αξία πέρα από την εμπορική, με τα έργα τέχνης στο δημόσιο χώρο να το επαληθεύουν. Ο άνθρωπος χρειάζεται την Τέχνη όχι μόνο για να διακοσμεί δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους, αλλά για να απαλύνει κάπως την μοναχικότητα του.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Νέοι πίνακες, καινούριες θεματικές ενότητες με έντονα συναισθήματα και αναζητήσεις αισθήσεων με επίκεντρο πάντοτε τον άνθρωπο. Θα ήθελα να με ξαφνιάσω με το τι ακολουθεί. Και πάντα να εκθέτω, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αγγίζοντας όσο περισσότερους ανθρώπους μπορώ. Γιατί ποιο το νόημα της Τέχνης άλλωστε, αν όχι η επαφή;
