ArteVisione Gallery 1-14 Σεπτεμβρίου 2022
• Το βιβλίο των εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως: «Λουλούδι της Ερήμου» (έτος έκδοσης:1998), το οποίο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη αποτελεί την αυτοβιογραφία της περιβόητης, γυναίκας – σύμβολο, Γουόρις Ντίρι. Ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα γεννά μέσα σας η προσωπική της ιστορία; Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι, είναι πολύ μεγάλη πρόκληση για το κάθε θύμα να μιλήσει και να εξομολογηθεί τα γεγονότα, τα οποία έχει ζήσει. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια κουτάκια. Κάποια από αυτά τα επιλέγουμε, έτσι ώστε να μοιραστούμε το περιεχόμενό τους με τους άλλους. Κάποια άλλα όμως τα κρατάμε για τον εαυτό μας, διότι αποτελούν προσωπικά μας βιώματα, είτε καλά, είτε άσχημα, είτε βίαια και σκληρά όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Όμως παρά το γεγονός του άσχημου και βίαιου περιεχομένου, τα κουτάκια αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν σε κάποια γωνιά του μυαλού μας.
Προσωπικά θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος, προκειμένου να προχωράει στην ζωή του και να εξελίσσεται θα πρέπει να μάθει να δίνει συνεχόμενες μάχες. Οι περισσότερες από αυτές τις μάχες μας φέρνουν αντιμέτωπους με άσχημα βιώματα τα οποία, πρέπει να τα πενθήσουμε και να δώσουμε και σε αυτά τον απαραίτητο χρόνο, έτσι ώστε να νιώσουμε έτοιμοι να συνεχίσουμε μπροστά. Επομένως , όλα τα βιώματά μας αποτελούν κομμάτι των περιεχομένων αυτού του βιβλίου που ονομάζεται “Εγχειρίδιο Ζωής”.
• Με ποιο έργο συμμετέχετε στην εικαστική έκθεση: «Το ΛΟΥΛΟΥΔΙ της ΕΡΗΜΟΥ». Ποιο το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του; Το έργο με το οποίο πήρα μέρος στην έκθεση, έφερε το όνομα ¨Το κενό¨. Στο έργο απεικονίζεται μία κοπέλα, της οποίας το σώμα δεν είναι είναι ορατό. Το μόνο που φαίνεται, είναι τα πόδια της και το πρόσωπό της, στο οποίο προβάλλεται μία έντονη έκφραση αγανάκτησης και ανάγκης για διαφυγή. Τα πόδια της και τα χέρια της βρίσκονται σε μία έντονη κίνηση, προσπαθώντας να δημιουργήσουν την αίσθηση στον θεατή, ότι προσπαθεί να προχωρήσει μπροστά, αλλά ταυτόχρονα κάτι βαρύ την τραβάει πίσω, χωρίς να την αφήνει να προχωρήσει. Το κομμάτι του σώματος που λείπει, δηλώνει την απάνθρωπη, αποτρόπαια και παράνομη παρέμβαση που γίνεται εις βάρος του γυναικείου σώματος, δηλώνοντας έτσι την εξουσία και επιβάλλοντας αυθαίρετα το δίκαιο του ισχυρού. Τέλος η μαργαρίτα που απεικονίζεται μπροστά από την γυναίκα, συμβολίζει την αθωότητα, την νεανική φύση και την πιστή αγάπη.
• Καθημερινά ακούμε συνεχώς για περιστατικά βίας. Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, εργασιακή, αθλητική, καλλιτεχνική… Εντυπωσιάζεστε από το εκάστοτε συμβάν ή από τους πρωταγωνιστές της; Εσείς έχετε υποστεί ποτέ κάποια μορφή βίας; Η βία σε κάθε της μορφή, έχει γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μας και αυτό πλέον είναι κάτι το οποίο, δεν διαφεύγει από το μάτι κανενός. Παρόλα αυτά κάθε φορά που ακούω, διαβάζω ή ακόμα και βλέπω κάποιο περιστατικό να συμβαίνει μπροστά, κάθε φορά νιώθω την ίδια έκπληξη, τον ίδιο αποτροπιασμό και την ίδια στενοχώρια. Θα ήταν πολύ εύκολο να πούμε ότι για όλα αυτά φταίει η κοινωνία που ζούμε ή οι κυβερνήσεις και η νομοθεσία. Σαφώς όλα αυτά αποτελούν έναν μεγάλο παράγοντα ο οποίος παίζει μεγάλο ρόλο σε όλο αυτό αλλά, ξεκινώντας από εκεί εμείς οι ίδιοι αψηφάμε το μερίδιο που έχουμε ο καθένας σαν μονάδα, ψάχνοντας έτσι να βρούμε τους αποδιοπομπαίους τράγους. Είναι υποχρέωση καθενός να λειτουργήσει πρώτα ως μονάδα, ξεκινώντας από το γεγονός ότι δεν πρέπει να αφήνουμε περιστατικά βίας να γίνουν κομμάτι της καθημερινότητας μας. Με το να αποδεχόμαστε και να λέμε ότι κάποιο γεγονός δεν μας φάνηκε περίεργο ή ότι δεν μας σόκαρε όταν ακούσαμε για έναν βιασμό ή ακόμα και για μία δολοφονία, είναι σαν να συμβάλουμε στην αδράνεια της κοινωνίας. Για να αλλάξει η κοινωνία στην οποία ζούμε και αποτελούμε μέλη της, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς, γιατί ξεκινώντας από την μονάδα θα αλλάξει και το σύνολο.
• Έχετε συνεργαστεί ξανά με την Ιστορικό Τέχνης και Επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη; Ποιο το κίνητρο της συμμετοχής σας στην συγκεκριμένη έκθεση; Θα απαντήσω λίγο ανάποδα εδώ. Είναι πολύ δύσκολο να εκτίθεσαι και να δείχνεις την δουλειά σου σήμερα. Αφενός γιατι είναι ένα ρίσκο όσον αφορά την δουλειά που κάνει ο καθένας και αφετέρου λόγω των κριτικών που θα λάβει το έργο. Ως πρωτοετής φοιτήτρια στην καλών τεχνών, ήθελα να αποβάλλω είδους άγχη και ανασφάλειες εξ αρχής. Θέλω να χτίσω άμυνες σε όλα τα σχόλια του κόσμου, είτε αυτά είναι καλά, είτε είναι κακά. Καλλιτέχνης είναι αυτός που δείχνει. Μπορεί το έργο τώρα να είναι μέτριο, αυτό όμως δεν με εμποδίζει να το εκθέσω τώρα, γιατί το επόμενο που θα εκθέσω θα είναι καλύτερο και θα υπάρχει εμφανής εξέλιξη στην πορεία μου. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που θα πρέπει να κάνω ένα πολύ καλό έργο για να το εκθέσω. Γιατί; Για να μην πάρω κακές κριτικές ή για να μην γίνω ρεζίλι; Οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο οι καλές μας στιγμές, έτσι και στην τέχνη. Μέσα από ένα μέτριο ή κακό έργο, μπορεί να βγει κάτι πολύ όμορφο, γιατί πολύ απλά υπάρχει το προηγούμενο, προκειμένου να μας υπενθυμίζει πού πρέπει να δώσουμε περισσότερη προσοχή. Με την Κ.Καλαιτζάκη, δεν έχω ξανά συνεργαστεί, αυτά είναι τα πρώτα επίσημα βήματά μου στον χώρο. Παρόλα αυτά, έχω παρακολουθήσει συνεντεύξεις της στα social media και μπορώ να πω πως μου φάνηκαν όλα πολύ αξιόλογα. Αυτό όμως που με επηρέασε περισσότερο, στο να συμμετάσχω στην έκθεση, εκτός του θέματος, ήταν η πολύ καλή συνεννόηση, η οργάνωση και η επικοινωνία. Πιστεύω πως σε μία δουλειά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το κλίμα το οποίο θα δημιουργηθεί, προκειμένου να υπάρξει μία υγιής συνεργασία. Η Κ.Καλαιτζακη με έκανε να νιώσω πολύ άνετα, διότι ήξερα ότι υπάρχει μία σωστή οργάνωση και μία σωστή ενημέρωση για το πως κυλούν οι διαδικασίες. Αυτό με βοήθησε να αποβάλλω ένα μεγάλο κομμάτι άγχους και να επικεντρωθώ στις δικές μου ευθύνες.
Bio: Ονομάζομαι Σωτηρίου Δήμητρα και σπουδάζω στη σχολή καλών τεχνών Φλώρινας. Είμαι λοιπόν φοιτήτρια και τελείωσα επιτυχώς το πρώτο έτος σπουδών μου. Έχω συμμετάσχει άλλη μία φορά σε ομαδική έκθεση, στην γκαλερί “MegArt Gallery”, την οποία διευθύνει ο κ. Δήμος Παγουλάτος. Η έκθεση είχε θεματική ενότητα ‘DREAM’. Παρακάτω σας δίνω το έργο με το οποίο συμμετείχα, το οποίο έραψα μόνη μου στο χέρι με σακούλες σκουπιδιών και διάφορα μέταλλα. Το όνομά του είναι ‘Θεατρικά όνειρα με…διαφορετικό τρόπο’
1 – 14 Σεπτεμβρίου 2022
Βιογραφικό: Η Νικολένα Καλαϊτζάκη είναι Ιστορικός & Κριτικός της Τέχνης, Επιμελήτρια Εκθέσεων, ΜΑ Δημοσιογράφος & MSc Παιδαγωγός. https://nikolenakalaitzaki.wordpress.com [email protected]
Σπούδασε “Ιστορία & Αρχαιολογία” στην Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην “Αρχαιολογία & Ιστορία της Τέχνης”. Στη συνέχεια, έλαβε εξειδικευμένες επιμορφώσεις: στην “Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα”, την “Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων” (ΕΚΠΑ) και στο «Art-Therapy / Θεραπεία μέσω της Τέχνης» (Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών “Σύγχρονες Δημοσιογραφικές Σπουδές” του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, όπου υπήρξε υπότροφος Αριστείας καθόλη τη διάρκεια των σπουδών της. Σήμερα, συνεχίζει με έναν δεύτερο κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στην “Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση”. Από τα 20 της χρόνια, μέχρι και σήμερα, έχει διακριθεί για την πλούσια δράση της στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους, αλλά και νεότερους, αποφοίτους των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια εκθέσεων σε σημαντικούς πολιτισμικούς φορείς, μουσεία, οργανισμούς και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης της χώρας (ενδεικτικά: Μουσείο Μπενάκη, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλίμου, Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου, Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Φεστιβάλ Δρόμοι Πολιτισμού Αργολίδας, Athens Biennale, Art-Athina, Art-Thessaloniki κ.ά.), ενώ έχει επιμεληθεί πλήθος εκθέσεων σε γνωστές γκαλερί της Αθήνας, και της χώρας, ευρύτερα. Το 2021 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης Trento Art Festival. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα “Τα Νέα της Τέχνης’”, το “Art22”, και με άλλα περιοδικά Τέχνης, ενώ διατηρεί την δική της προσωπική στήλη με τίτλο: “Εικαστικό Ημερολόγιο” στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τέχνης “Pause”.
Έχει διοργανώσει επιστημονικές ημερίδες και συμπόσια, και ως ομιλήτρια, έχει, μεταξύ άλλων, πραγματοποιήσει τις διαλέξεις:
«Τέχνη & Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: Η περιπτωσιολογική μελέτη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής υπό το πρίσμα του νέου, ψηφιακού ορίζοντα», Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, 2020), “Τέχνη & Social Media: Σχέση Αγάπης ή Μίσους;” (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, 2018), “From the modernist museums to the post – modern museums of the 21st century” (Youth in Action Project of the European Union, Corinth, 2013). Έχει διατελέσει εκλεγμένο μέλος του συλλόγου “Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου, Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων Πειραιά”, ενώ από το 2019, είναι μέλος της AICA Ελλάδος (Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης).
Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου
https://myartist.gr
polismagazino.gr
