Στους φιλολογικούς κύκλους, η κυκλοφορία ενός καινούργιου βιβλίου είναι ένα ελπιδοφόρο γεγονός που σηματοδοτεί νέες αναζητήσεις και συζητήσεις…
Και η «Πέμπτη Εποχή» μόλις ανέτειλε…
” Ο κανόνας της σμίλης “
Τα χέρια σου, τα μαγικά,
το ξύλο μεταμόρφωναν
σε λύρα του Απόλλωνα.
Λαούτα, μαντολίνα και βιολιά,
που ‘δώσαν νότες σε ορχήστρες,
γεννήθηκαν από την τέχνη την παλιά
και την επίμονη δική σου αγκαλιά.
Χάρισες στις νύφες συνοδούς,
γλυκόλαλους κι αστραφτερούς,
στο δρόμο για την εκκλησιά
και στους ερωτευμένους,
βάρκες με πανιά,
να ταξιδεύουν τους καημούς.
Όταν αλλάξαν οι καιροί
κι αραίωσαν οι τυχεροί,
που ζητούσαν μια κιθάρα,
ή μια λύρα κρητική,
εσύ εκεί,
συνέχεια να παλεύεις,
να πλανίζεις, να σμιλεύεις,
το έλατο, τον κέδρο, την οξυά,
με το δικό σου το μεράκι.
Μα τώρα τελευταία,
σε τρώει το σαράκι.
Τα δάχτυλα της διακονίας,
οργάνων, όργανα δημιουργίας,
δεν μπορούνε να κρατήσουν
σταθερά,
τα μαχαίρια σου τα κοφτερά.
Θέλουν τις νότες να ξυπνήσουν,
μα δεν έχουν τον παλιό τον ζήλο.
Τα χέρια σου, τα ροζιασμένα,
γίνονται, μέρα με τη μέρα, ξύλο.
(«Πέμπτη Εποχή των αοράτων», σελ. 36
Εικόνες του βιβλίου: Γιώργος Κόρδης)
